AΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΟΜΠΙΤΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΟΜΠΙΤΗΣ
Ο γενναίος Στρατηγός

Την Κυριακή 24 Αυγούστου έγιναν στην Ίμπρο Σφακίων τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Στρατηγού Αναστασίου Ι. Χομπίτη.
Στην τελετή των αποκαλυπτηρίων παραβρέθηκαν ο υφυπουργός Υγείας Μανόλης Σκουλάκης, ο βουλευτής Ρεθύμνης Γιάννης Κεφαλογιάννης, ο Χωροεπίσκοπος Κύπρου Τριμυθούντος Βασίλειος, ο οποίος χοροστάτησε με τον Μητροπολίτη Λάμπης και Σφακίων Ειρηναίο και εκπρόσωποι Στρατιωτικών και άλλων Αρχών.
Για τον Αναστάσιο Χομπίτη μίλησαν, ο βουλευτής Ρεθύμνης Γιάννης Κεφαλογιάννης, ο πρόεδρος της Παγκρήτιας Ενώσεως Γιώργος Σγουράκης, ο πρώην Νομάρχης Χανίων και απόγονος της οικογένειας Χομπίτη, Μανόλης Φραδέλλος, και ο Χωροεπίσκοπος Κύπρου. Τιμώντας τη μνήμη του Αναστασίου Χομπίτη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δημοσιεύει σήμερα τις ομιλίες.
Γιώργος Σγουράκης: Συνδέθηκε με τα πιο σημαντικά, συγκλονιστικά και καθοριστικά γεγονότα των αρχών του αιώνα μας, αναπτέρωσε τα όνειρα και τα οράματά του Ελληνικού λαού με τις γενναίες πολεμικές του ενέργειες.
Χωροεπίσκοπος Κύπρου Βασίλειος: «Η πατρίδα του Αναστάσιου Χομπίτη ήταν ο μείζων Ελληνισμός».
Γιάννης Κεφαλογιάννης: Υπήρξε ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της Κρητικής λεβεντιάς και εκφραστής της γνήσιας Κρητικής ψυχής.
Μανόλης Φραδέλλος: Τιμάται, για τη μεγάλη του προσφορά στο όραμα μιας σύγχρονης Ελεύθερης και Δημοκρατικής Ελλάδας στο μεγαλείο της οποίας πίστεψέ με πάθος.

Ο χαιρετισμός του Χωροεπισκόπου Κύπρου Βασιλείου

«Θεωρώ ιδιαίτερη τιμή γιατί βρίσκομαι σήμερα κατά τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Στρατηγού Αναστασίου Χομπίτι».
Ο Αναστάσιος Χομπίτης είχε αφιερώσει τη ζωή του για την πατρίδα. Η πατρίδα όμως γι’ αυτόν δεν περιοριζόταν μόνοστον ελληνικό χώρο αλλά επεκτεινόταν και στην Κύπρο.
Η πατρίδα του Αναστασίου Χομπίτη ήταν ο μείζων Ελληνισμός. Ήδη από την εποχή του Εθνικού απελευθερωτικού αγώνα εξέφρασε την επιθυμία και την προθυμία να πάει να συναγωνιστεί με τους Κύπριους στον Εθνικό απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Επειδή αυτό δεν ευοδώθηκε για πολιτικούς λόγους, ιδρύει την παννησιωτική Οργάνωση για την απελευθέρωση της Κύπρου και αναδείχθηκε πρόεδρος.Από την θέση αυτή ενίσχυσε τον αγωνιζόμενο Κυπριακό λαό. Προσωπικά γνώρισα τον Αναστάσιο Χομπίτη και συνδέθηκα και με την οικογένειά του. Όμως, περισσότερο από αυτό ως εκπρόσωπος της εκκλησίας της Κύπρου, ευρίσκομαι εδώ για να βεβαιώσω τη στενή σχέση του με τη Μεγαλόνησο αλλά και να υπογραμμίσω ότι το παράδειγμα του Αναστασίου Χομπίτη πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλοι προς όφελος ολοκλήρου του Ελληνικού Γένους».
Η ομιλία του Γιώργου Σγουράκη
«…Υπερηφανεύομαι ότι έπραξα με όλας τας δυνάμεις το καθήκον μου, με ασάλευτη πίστη στην αιωνία Ελλάδα και με εθνική συνείδησιν…» . Αυτά τα λόγια του Στρατηγού Αναστασίου Χομπίτη, αντικατοπτρίζουν το πνεύμα, το ήθος, τη ποιότητα και τις αρετές που του χάρισε ο Θεός και του διαμόρφωσε η γενέτειρά του Κρήτη και ιδιαίτερα τα Σφακιά. Από τη μια ως την άλλη άκρη των ηρωϊκών Σφακίων ο μεγάλος κρητικός.
Γεννήθηκε στα 1895 στο Ροδάκινο, καταγόταν τον άγιο τούτο τόπο της Ίμπρου και η μητέρα του από τον Άη – Γιάννη Σφακίων.
Τιμά σήμερα η Ίμπρος τον γενναίο πολεμιστή, τον ηγέτη, τη σημαντική και πολιτική φυσιογνωμία. Τον αείμνηστο Στρατηγό Αναστάσιο Χομπίτη. Χρέος τιμής του τόπου, που εκφράζεται από τη ψυχή και το νου όλων των ανθρώπων της λεβεντογέννας.
Ο άνθρωπος που συνδέθηκε με τα πιο σημαντικά, συγκλονιστικά και καθοριστικά γεγονότα των αρχών του αιώνα μας, αυτός που αναπτέρωσε τις ελπίδες, τα όνειρα και τα οράματα του ελληνικού λαού με τις γενναίες πολεμικές του ενέργειες, από τη Βόρεια Ήπειρο έως τη Μικρά Ασία, φυσικά θα ήταν σφακιανός.
Ακολουθώντας βιογραφικά τη πορεία του, εκ των πραγμάτων όμως συνοπτικά, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τη προσωπικότητα και το έργο του σε έξι βασικές ενότητες – σταθμούς στην πολυκύμαντη ζωή του.
Πρώτος σημαντικός σταθμός η έκφραση των προαιώνιων αντιλήψεων και συνέχεια του πνεύματος των πολλών απευλευθερωτικών αγώνων του κρητικού λαού, η περίοδος του 1914 στη Βόρειο Ήπειρο. Στην Αθήνα – 19χρονος φοιτητής της Νομικής, αισθάνεται ότι οι έννοιες με τις οποίες γαλουχήθηκε τα πρώτα και καθοριστικά χρόνια της ζωής του, οι λέξεις: «ελευθερία» και «δικαιοσύνη» θα έπρεπε να πρυτανεύουν σε κάθε του απόφαση.
Εθελοντής, λοιπόν, εγκαταλείποντας τις σπουδές του, δίπλα στα αδέλφια μας της Βορείου Ηπείρου, σε ένα γνώριμο κρητικό σφακιανό και εν πολλοίς συγγενικό περιβάλλον, δίπλα στο Τσόντο – Βάρδα, στο Παύλο Γύπαρη, Γιάννη Καραβίτη, Νίκο Ψαρρό κ.α. Ο ίδιος περιγράφει τα συναισθήματά του στο βιβλίο με τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα «Μια ζωή δοσμένη στην Πατρίδα». «…η ψυχή μου πλημμύρισε από αγνό πατριωτισμό. Οι προγονικές μου παραδόσεις για τους υπέρ της ελευθερίας ατελεύτητους αγώνες της Κρήτης, έκαμαν την καρδιά μου να σκιρτήσει για το δίκαιο και ευγενή αγώνα τους…».
Άμεση και καθολική η αναγνώριση της προσφοράς του από όλους και του ανατίθεται η διοίκηση Σώματος.
Προήχθη δηλαδή σε Οπλαρχηγό και διασφαλίζει με τη γενναιότητα και αποφασιστικότητα που τον διακρίνει, τον άμαχο Χριστιανικό πληθυσμό της Β. Ηπείρου.
Ο δεύτερος σταθμός, μετά την κατάταξή του στη Χωροφυλακή ( το 1915 ως κληρωτός) ήταν η Μ. Ασία, όπου το 1919 αναλαμβάνει πρώτος Αποσματάρχης του «αυτοτελούς ειδικού καταδιωκτικού αποσπάσματος», με πλήρη αρμοδιότητα σε ολόκληρη την Ιωνία. Θρυλική ην παρουσία του στα άγια χώματα της Μ. Ασίας. Δημιουργεί την αίσθηση της βεβαιότητας και της ασφάλειας του στους Έλληνες, το τρόμο και φόβο στους αιμοσταγείς τρομοκράτες Τσέτες. Η αντρειά και η λεβεντιά του, η στρατιωτική διορατικότητά του, τα ηρωικά πολεμικά κατορθώματα γίνονται τραγούδι – ύμνος. Οι Τούρκοι τον αποκαλούν Τσακίρ Ίσα μπίτ (γαλανομάτη Διοικητή).
«Γειά σου Χομπίτη, ξακουστέ, Τσακίρι Κομαντάρι
Πού’ χεις αγγελική θωριά και την καρδιά λιοντάρι.
Χαρίσει το απόσπασμα ελευθερία και τάξη
Τους Τσέτες διασκορπίζεται από βουνά και δάση.
Λιοντάρια είναι οι άντρες σου, αετοί
Πετούν κοντά του
Γεμάτο δόξα και τιμή, Χομπίτη το όνομά σου».
Δεν ήταν όμως μόνο οι γενναίες ενέργειες και πράξεις που τον καταδίωξαν στη συνείδηση όλων, αλλά και η ηθική πλευρά, στοιχείο αναπόσπαστο κάθε του κίνησης να διασφαλίσει και να διαφυλάξει το νόημα της εκστρατείας και το πνεύμα της πολιτικής, του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πολλές και μεγάλες οι ηθικές τιμές που του απένειμε η Πατρίδα για τη δράση του, τρεις Πολεμικούς Σ Σταυρούς και προαγωγή επ’ ανδραγαθία. Θα χρειάζονταν ώρα πολύ να εξιστορήσει κανείς τα γεγονότα εκείνης της ανεπανάληπτης παρουσίας του στην Μικρά Ασία και το πώς οι Έλληνες συνέδεσαν το όνομά του με τον θρύλο.
Τρίτος σταθμός, η χρυσή, δημιουργική τετραετία του 1928 – 1932 δίπλα στον κρητικό επαναστάτη, ηγέτη και αναμορφωτή της Ελλάδας, τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο. Μοίραρχος τότε έτυχε της μεγάλης τιμής να επιλεγεί και να βρεθεί δίπλα στην καθοριστική φυσιογνωμία της πολιτικής ζωής του τόπου.
Πολλές μαρτυρίες του Αναστασίου Χομπίτη έχουν αποκτήσει ιστορική σημασία για να διαμορφώσει ο καθείς αντίληψη για την ανθρώπινη διάσταση και προσωπικότητα του Βενιζέλου, την ευφυία και τη διπλωματικότητά του. Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι: ότι ολόκληρο το διάσδτημα που είχε την απόλυτη ευθύνη για την ασφάλειά του Εθνάρχη κανένα επεισόδιο δεν συνέβη και σε όλους είναι γνωστό, πόσες σε άλλες περιόδους δολοφονικές και άλλες επιθέσεις είχαν στόχο τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Τέταρτος σταθμός, – για την Κρήτη προσφορά του, η περίοδος της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς. Ως Συνταγματάρχης 0 Αρχηγός χωροφυλακής Κρήτης, είχε την τιμή να είναι ο πρώτος που μπήκε στα κατεχόμενα ακόμα από τους Γερμανούς κατακτητές Χανιά, ως εκφραστής της δύναμης εξουσίας, με δύο συντεταγμένα τάγματα. Η εκρηκτική αυτή περίοδος αναδεικνύει μίαν άλλη πλευρά της προσωπικότητάς του, αφού χρειάζονταν πρώτα να πρυτανεύσει η λογική και να αντιμετωπιστούν τα δεκάδες θέματα και προβλήματα που προκύπτουν μετά μια τόσο σοβαρή περίοδο κατοχής. Πέτυχε με εύστροφους χειρισμούς να επιβάλλει την τάξη και εντελώς αναίμακτα να περάσουμε σε λειτουργία κράτους δικαίου και ηθικής. Την περίοδο αυτή περνά ένα καθοριστικό μήνυμα που έμελλε να αποτελέσει και τη βασική θεώρησή του για τα πράγματα αργότερα, όταν δημιουργήθηκε η «Παγκρήτιος Ένωσις». Το μεγάλο μήνυμα του «Συγκρητισμού» και της ενότητας των Κρητών. Λέει – γράφει σε Ημερήσια Διαταγή του: «…Ηνωμένοι στην ιερά ιδέα του Συγκρητισμού, μακριά από τα πολιτικά πάθη και την αδελφοκτόνο διάθεση, υπόδειγμα πατριωτικής ανωτερότητας να μείνομε πιστοί στην ιδέα της Πατρίδος…».
Υπήρξε εντυπωσιακή η οργανωτική δομή που απέκτησε τότε η Χωροφυλακή Κρήτης, κάτω από τη διοίκηση Χομπίτη και καθοριστική για την ασφάλεια και το μέλλον του τόπου. Για το έργο του αυτό τιμήθηκε με το μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας.
Πέμπτη περίοδος – σταθμός, αναγνώριση της αξίας του υπήρξε η ανάθεση το 1948 από την Οικουμενική Κυβέρνηση της Γενικής Διοίκησης Κρήτης ( ήταν υπούργημα), με ευθύνη και αρμοδιότητα όλων των Υπουργείων στη Μεγαλόνησο. Χρειαζόταν πλέον έμπειροι διπλωματικοί χειρισμοί, πειθώ, συναίνεση και επιβολή αλληλοσεβασμού. Η προσωπικότητά του, η κοινή αποδοχή και ο σεβασμός που είχαν όλοι οι κρητικοί στον ήρωα του Βορειοηπειρωτικού και Μικρασιατικού αγώνα, επεβλήθησαν και αναίμακτα σχεδόν η Κρήτη αντιμετώπισε την τραγική αυτή περίοδο για όλη την άλλη Ελλάδα, με πνεύμα ενότητας χωρίς εμφύλιους σπαραγμούς. Η σωφροσύνη και η λογική πρυτάνευσαν, ευτυχώς.
Τελευταίος – έκτος σταθμός, η δημιουργία στην Αττική της «Παγκρητίου Ενώσεως» του μεγαλύτερου σωματείου της Ελλάδας, που σήμερα έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, με το βαρύ φορτίο στους ώμους των παρακαταθηκών του στρατηγού Χομπίτη.
Ξεκινώντας ως μυστική – αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία ΕΚΟ – Εθνική κρητική Οργάνωση – , ανέπτυξε δράση εντυπωσιακή κατά των κατακτητών. Ήταν φυσικό κι εδώ η Κρήτη και οι κρητικοί να πρωτοστατήσουν και να συμβάλλουν στον αγώνα κατά των εισβολέων κατακτητών.
Η μετεξέλιξη της ΕΚΟ σε επίσημο σωματείο μετά την απελευθέρωση, με την επωνυμία «Παγκρήτιος Ένωσις», το 1946 σηματοδότησε το κρητικό πολιτιστικό κίνημα, έξω από τα όρια της γενέτειράς μας.
Μπροστάρης, καπετάνιος και φυσικά πρώτος Πρόεδρος της ο Αναστάσιος Χομπίτης, που το πνεύμα και οι παρακαταθήκες του διαμόρφωσαν το χαρακτήρα και οριοθέτησαν την πορεία του μεγαλύτερου σήμερα πνευματικού – πολιτιστικού σωματείου του τόπου. 50 χρόνια μετά, συνειδητοποιούμε πόσο πρωτοποριακές και διορατικές υπήρξαν όλες οι ενέργειες και οι λόγοι του Στρατηγού Αναστασίου Χομπίτη.
Αντιλαμβανόμεθα ότι το πνεύμα του ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ πρέπει να ορίζει και σήμερα την κάθε μας ενέργεια, το κάθε μας βήμα.
Το διαχρονικό αυτό μήνυμα διαφυλάττουμε καθημερινά Στρατηγέ.
Το κάνουμε λάβαρο και ζει στις ψυχές και στο νου μας αυτό που οραματίστηκες: όλοι οι κρητικοί ενωμένοι για το κοινό καλό.
Οι Σφακιανοί, οι Κρητικοί, όλοι με ευγνωμοσύνη πάντα θα σε θυμούνται, θα σε τιμούν και θα σε έχουν ως υπόδειγμα χαρακτήρα, ζωής, εντιμότητας, ήθους, αντρειάς και λεβεντιάς.
Τίμησες την Κρήτη, τους αγώνες συνέχισες των προγόνων μας.

Ομιλία του Μανόλη Φραδέλλου
Με το Στρατηγό Αναστάσιο Χομπίτη μας συνδέει δεσμός αίματος, μια που έχω την τιμή να είμαι εγγονός της αδελφής του Αργυρώς Πετράκη, το γένος Χομπίτη. Αυτός ο δεσμός και το γεγονός ότι όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα, κατοικούσα πολύ κοντά στην κατοικία του Στρατηγού, μου έδωσε τη δυνατότητα να τον ζήσω και από πολύ κοντά να γνωρίσω τη φλόγα της ψυχής του και το συνεχή αγώνα και προσπάθεια για να αφήσει σε εμάς τους νεώτερους τα μεγάλα εκείνα διδάγματα που κι εκείνος εκληρονόμησε από τους μυθικούς πολέμαρχους των Κρητικών Επαναστάσεων και που ο ίδιος ευτύχισε να βιώσει και με αυτά να γράψει λαμπρές σελίδες στη νεώτερη Ιστορία μας.
Γιατί αν σήμερα τιμάται, ο Στρατηγός Αναστάσιος Χομπίτης τιμάται για τη μεγάλη του προσφορά στο όραμα μιας σύγχρονης ελεύθερης και Δημοκρατικής Ελλάδας, στο μεγαλείο της οποίας πίστεψε με πάθος και για τη πραγμάτωση του αγωνίστηκε τόσο στον στρατιωτικό, όσο και στον πολιτικό στίβο, μέχρι πέρατος της ζωής του.
Αυτό που κάθε φορά συνέπαιρνε όποιον συζητούσε μαζί του, ήταν η έντονη ενεργητικότητα και ο συνεχής του αγώνας για προσφορά στην πατρίδα, ως να μην έφταναν οι επί τόσα χρόνια αγώνες και προσπάθειές τους για τον ίδιο σκοπό.
Ο Στρατηγός Αναστάσιος Χομπίτης ανήκει στους προνομιούχος που δόξασαν με την αρετή τους την Ελλάδα που έγραψαν σελίδες Ιστορίας και δόξας.
Γιατί κανείς δεν αμφισβητεί πως η Ελληνική Ιστορία είναι μεν γραμμένη από τους αγώνες και τις θυσίες ολόκληρου του Ελληνικού λαού, όμως οι ταγοί και οι πρώτοι όλης αυτής της προσπάθειας ήσαν άνθρωποι σαν τον Αναστάσιο Χομπίτη που μέσα τους είχαν καταβολές και τα παιδί της η Κουροτρόφος γη της Κρήτης, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κουρμούλης.
Είναι λυπηρή η διαπίστωση που όλοι μας σήμερα κάνουμε και εκφράζουμε λέγοντας ότι αν σαν λαός δοξαστήκαμε από τις αρετές μας, επιβιώνουμε από τα ελαττώματά μας.
Σαν λαός πρέπει να καταλάβομε πως δρόμος για την ανάπτυξη της πατρίδας μας πρέπει να είναι μια διαρκής επανάσταση, όπου οι μάχες κερδίζονται με την αρετή και την προσπάθεια, ιδέες που ο τιμώμενος είχε κάνει κανόνα ζωής μέχρι τέλους.
Σήμερα που είναι και πάλι η πατρίδα μας δοκιμάζεται από πολλούς κινδύνους και επιβουλές, σήμερα που έχομε να αντιμετωπίσουμε τόσα και τόσα προβλήματα που τα λάθη μας και τα πάθη μας δημιούργησαν, σήμερα που ο ανα τον κόσμο Ελληνισμός έντονα δοκιμάζεται, με κίνδυνο συρρίκνωσής του, μορφές σαν τον Αναστάσιο Χομπίτη, μας λείπουν και στα χείλη όλων μας αναβλύζει το πηγαίο, το δραματικό, το αδυσώπητο ερώτημα:
«ΑΝ ΖΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ»;
Έτσι, λοιπόν, η σημερινή εκδήλωση «Αποκαλυπτήρια Προτομής του Αναστάσιου χομπίτη» πέραν του γεγονότος ότι το χωριό του, η γενέτειρά του, τιμούν τον άνδρα που πρόσφερε σε όλη του την ζωή πολύτιμες υπηρεσίες στην πατρίδα, έρχεται να δώσει και ένα μήνυμα ελπίδας και νότα αισιοδοξίας, ότι σαν λαός δεν χάσαμε ούτε τους προσανατολισμούς μας ούτε τα οράμτά μας, μια που επανακάμπτομε και αντλούμε διδάγματά του από μορφές πρότυπα που δόξασαν την πατρίδα μας.
Γιατί φαίνεται πως συνεχίζει να αποτελεί βίωμα μας αυτό που ο τιμώμενος έλεγε «πως ο καλύτερος οδηγός για το μέλλον είναι η γνώση του παρελθόντος». Το παρελθόν συνδέεται με το παρόν, με την εξιστόρηση των αναμνήσεων.
Το παρόν δένεται με το παρελθόν και δίδει την γραμμή πορείας του μέλλοντος. Το μέλλον προδιαγράφεται στο παρόν με τα χρήσιμα ιστορικά διδάγματα του παρελθόντος.
Από τα μνημόσυνα, τις αναμνήσεις, το παράδειγμα και τις υποθήκες των μεγάλων της ιστορίας μας και ένας από αυτούς αναμφισβήτητα ήταν, μπορούν και πρέπει να εμπνέονται οι κρατούντες στα χέρια τους την τύχη του έθνους και να αντλούν διδάγματα και πίστη στην πορεία τους για το καλό της πατρίδας.
Εκ μέρους της οικογένειας ευχαριστούμε θερμά την κοινότητα Ίμπρου και όλους όσους βοήθησαν στην δημιουργία της προτομής, αλλά και όλους εσάς που με την παρουσία σας τιμάτε τη μνήμη του Αναστασίου Χομπίτη. Η προτομή του θα κεντρίζει το ενδιαφέρον των νέων και θα ζητούν να γνωρίσουν το έργο του, που με την σειρά του θα συναντήσει τις ψυχές των νέων μας, αφού και ο ίδιος από δρόμους όμοιους διάβηκε για να βρεθεί στην κορυφή του χρέους.

Η ομιλία του Γιάννη Κεφαλογιάννη

Ο Αναστάσιος Χομπίτης, υπήρξε ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της Κρητικής λεβεντιάς και εκφραστής της γνήσιας Κρητικής ψυχής που είναι πάντα ανήσυχη, ανυπότακτη, αδούλωτη, υπερήφανη, άρρηκτα συνδεδεμένη με τα μεγάλα ιδανικά της φυλής και κυρίως με την έννοια της φιλοπατρίας, της ελευθερίας αλλά και της θυσίας για τα ιδανικά αυτά.
«Μέσα μου με κατέκαιε μια φλόγα δυνατή, μια ιδέα ιερή, ονειρευόμουνα πολέμους και ηρωισμούς και η καρδιά μου κτυπούσε έντονα πότε θα’ βρισκα την ευκαιρία να συνεχίσω παραδόσεις, να δράσω, να κάμω το χρέος μου, να πολεμήσω για τους σκλαβωμένους αδελφούς μας».
Αυτά γράφει στην αυτοβιογραφία του ο Αναστάσιος Χομπίτης και αυτά έκανε, ίσως έκανε πολύ σπουδαιότερα και μεγαλύτερα απ’ όσα ονειρευόταν και πίστευε η φλογερή και ατίθαση Κρητική του ψυχή. Γι’ αυτό και δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Αναστάσιος Χομπίτης νεαρός φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών εγκαταλείπει τις σπουδές του το 1914 και βρίσκεται αντάρτης στο αιματοβαμμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου και για τον ηρωϊσμό και τη δράση του αναγνωρίζεται οπλαρχηγός των ανταρτικών ομάδων. Για τα κατορθώματά του αυτά παρασημοφορήθηκε με τον πολεμικό σταυρό της Αυτονομίας και ονομάστηκε οπλαρχηγός του Αυτονομικού στρατού. Το 1918 μετέχει της Μικρασιατικής εκστρατείας ως αξιωματικός της Χωροφυλακής και του αναθέτουν τη δύσκολη κι επικίνδυνη αποστολή να εκκαθαρίσει τις περιοχές που δρούσαν οι στρατιωτικές μονάδες από τις οργανωμένες συμμορίες άγριων Τούρκων Τσετών οι οποίες τρομοκρατούσαν και δολοφονούσαν τους αμάχους, ενώ συγχρόνως επεδίδονται σε δολιοφθορές. Ήταν τόση η επιτυχία του Αναστάσιου Χομπίτη στο έργο αυτό ώστε το όνομά του έγινε θρύλος. Γιατί έγινε ο τιμωρός εκδικητής των Τουρκικών ωμοτήτων και υπερασπιστής των φιλόνομων πολιτών. Η φήμη του, η σεμνότητα και η ανδρεία του τον έφερε κοντά στον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο και το 1928 του ανετέθη η ευθύνη της ασφάλειάς του μεγάλου πολιτικού ως Πρωθυπουργού τότε της χώρας. Για τις ικανότητες του το ήθος και τις αρετές του ο Ελευθέριος Βενιζέλος ετίμησε τον Αναστάσιο Χομπίτη με τη προσωπική του φιλία και εκτίμηση.
Κατά τη Γερμανική κατοχή ο Αναστάσιος Χομπίτης πρωτοστατεί στην αντίσταση ενάντια στον κατακτητή και είναι από τα ιδρυτικά και ηγετικά στελέχη της Εθνικής οργάνωσης Κρήτης.
Μετά την απελευθέρωση πρωταγωνιστεί στην εμπέδωση ασφάλειας και έννομης τάξης, στα Χανιά και με το κύρος του και την εμπειρία του αποτρέπει τη δημιουργία αιματηρών γεγονότων που μπορούσαν να οδηγήσουν τα οξυμμένα πάθη της εποχής εκείνης. Το σημαντικό αυτό έργο του εξετίμησε η οικουμενική Κυβέρνηση το 1948 και διόρισε τον Αναστάσιο Χομπίτη Γενικό Διοικητή Κρήτης. Στη δύσκολη και πολυτάραχη εκείνη εποχή ο Αναστάσιος Χομπίτης ως υπουργός Γενικός Διοικητής, επέτυχε απόλυτα στο δύσκολο έργο του και ήταν τόσο σημαντικό όσα σημαντικά είχε πράξει σε όλη του τη ζωή. Ο Αναστάσιος Χομπίτης «είχε μέσα στο κύτταρό του τη ψυχοσύνθεση την γενναιότητα και την ικανότητα μιας εκ γενετής προσωπικότητας. Έφθασε όπου μπόρεσε να φτάσει με κίνητρο τον αέρα της λεβεντιάς που φυσά και εμπνέει από πανάρχαια χρόνια σφοδρός και ασυγκράτητος εις το τόπο της γέννησής του».
Με αυτά τα λόγια σκιαγραφεί τη προσωπικότητα του Αναστάσιου Χομπίτη ο αίμνηστος καθηγητής Πανεπιστημίου Γεώργιος Κουρμούλης.
Ο Αναστάσιος Χομπίτης υπήρξε ένας φλογερός πατριώτης που διέθεσε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία της πατρίδας και το επιβεβαιώνει ακόμη και με το τίτλο της αυτοβιογραφίας του «Μια ζωή δοσμένη στην πατρίδα». Στο τέλος του προλόγου αυτής της αυτοβιογραφίας γράφει «προς τους επιγενόμενους απευθύνομαι δια του παρόντος βιβλίου και τους προτρέπω να παραδειγματιστούν από τη δικιά μας πίστη, να κάνουν και εκείνοι το χρέος των προς την πατρίδα με επηυξημένη την προσπάθεια και την ευθύνη των δια την ανοδική πορεία αυτής».
Πόσων την ψυχή από της σημερινούς Έλληνες αγγίζουν τα λόγια αυτά; Η πατρίδα μας σήμερα με όσα αντιμετωπίζει έχει ανάγκη από πατριώτες σαν τον Αναστάσιο Χομπίτη.
Ο Αναστάσιος Χομπίτης υπήρξε ένας σπουδαίος Κρητικός ένας μεγάλος Κρητικός. Η τιμή που του αποδίδει σήμερα η γενέτειρά του είναι οφειλόμενη στο μεγάλο τέκνο της αλλά τιμά και την ίδια η πρωτοβουλία της αυτή.

Αφήστε μια απάντηση