Μιχάλης Παπαδάκης (Δάνδολος)

Αναδιφώντας το χθες 52 Μιχάλης Παπαδάκης (Δάνδολος) Ένας ακούραστος και σεμνός εργάτης του πνεύματος 22/02/2018 του Χάρη Στρατιδάκη      Σήμερα στις «Αναδιφήσεις» δεν θα ασχοληθούμε, όπως συνήθως, με την ιστορία. Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν άνθρωπο που συμμετέχει στην ιστορία, έναν συμπολίτη που ζει αθόρυβα 65 χρόνια ανάμεσά μας και τα 40 τουλάχιστον από αυτά δεν σταματά να εργάζεται για τα γράμματα του τόπου μας. Το έχουμε ξανακάνει απ’ αυτή αλλά και από άλλες θέσεις και για άλλους, εξίσου αθόρυβους … Συνέχεια

Ένα σπάνιο ποίημα του μοναχού Γαβριήλ

Τετάρτη, 16 Μαΐου 2018 Εύα Λαδιά-Μιχάλης Παπαδάκης (Δ).Ο μοναχός Γαβριήλ Κλάδος Εύα Λαδιά – Μιχάλης Παπαδάκης  (Δ) Ο  μοναχός  Γαβριήλ  Κλάδος. Στις  10/6/1985  πέθανε  ο  μοναχός  του  Αρκαδιού  Γαβριήλ  Κλάδος. Ο  Γ.Κλάδος γεννήθηκε  στα  Λιβάδια  Μυλοποτάμου  στις  5  Νοέμβρη  του  1910  και  από  το 1934  είχε  αφιερωθεί  στο  Θεό, μονάζοντας  στο  Αρκάδι. Μπροστάρης, μαζί  με  τον  ηγούμενο  Διονύσιο  Ψαρουδάκη  στη  Μάχη  της  Κρήτης, πήρε  το  τουφέκι  με  άλλους  μοναχούς  κι  έτρεξε  να  υπερασπισθεί  το  έρημο  από μάχιμο πληθυσμό νησί. Αργότερα συνέχισε  τον  αγώνα  του, παίρνοντας  ενεργά  μέρος στην  Εθνική  Αντίσταση. Σ’ όλο  το  διάστημα  της  ναζιστικής  κατοχής, το  κελί  του  στο  μοναστήρι  είχε  γίνει κέντρο  ανεφοδιασμού  και  βοήθειας  όλων  των  αγωνιστών  και  των αναξιοπαθούντων. Και  στην  περίοδο  όμως  της  ειρήνης, διεθνείς  προσωπικότητες αλλά  και  ταπεινοί  άνθρωποι  βρήκαν  στο  κελί  του  Γαβριήλ  μια  φιλόξενη  γωνιά για  να  ξεκουραστούν. Το  παρακάτω  ποίημα  που  ακολουθεί, είναι  ένα  απόσταγμα  μιας  ολόκληρης  ζωής και  το  έγραψε  λίγο  καιρό  πριν  πεθάνει. Μας  το  είχε  εμπιστευθεί  ο  αγαπητός Ρεθυμνιώτης  Κώστας  Μανουράς, μέλος  τότε  της  Ι.Λ.Ε.Ρ.  και  πρωτοδημοσιεύθηκε στο  περιοδικό  “Ο  Δούρειος  Ίππος”  των  Κρητικών  Γραμμάτων, Ρέθυμνο, τ.5, Αύγουστος  1985, σελ. 9-11. Η  ζωή  μου. Κλάδος  Γαβριήλ, Μοναχός. Εξέχασα  όσα  κάτεχα  και  πράμα  δε  θυμούμαι στα  βάσανα  βραδιάζομαι  και  τσι  καημούς  κοιμούμαι. Χρόνια  πολλά  πρωτύτερα  κι  εγώ  δεν  ξέρω  πόσα είχα  μια  σκέψη  καθαρή  και  μια  αιθέρια  γλώσσα. Μα  τώρα  δεν  αισθάνομαι  ανάγκη  για  να  ζήσω και  το  γιατί  μη  θέλετε  να  σας  το  εξηγήσω. Μπορούσα  δυο  μερόνυχτα  να  τρώγω  και  να  πίνω τώρα  μου  βάνουνε  φαΐ  και  το  μισό  αφήνω. Έτρωγα  ότι  έβρισκα  κι  ότι  ήθελε  μου  λάχει τώρα  και  το  κοτόπουλο  καθίζει  στο  στομάχι. Επίσης  πρέπει  να  σας  πω  και  να  ομολογήσω στα  μάλλινα  τυλίγομαι  να  μη  κρυολογήσω. Είχα  μαλλιά  κατάμαυρα  και  πρόσωπο  φεγγάρι και  το  κορμί  μου  λύγιζα  με  λεβεντιά  και  χάρη. Πονούσα  και  υπέφερα  για  τα  στραβά  του  κόσμου ο  ξένος  πόνος  ήτανε  πολλές  φορές  δικός  μου. Όλες  τις  δύσκολες  δουλειές  τις  είχα  για  παιχνίδια τώρα  που  σαραβάλιασα  με  ζώσανε  τα  φίδια. Εις  το  σημάδι  έριχνα  και  μοίραζα  τη  τρίχα τώρα  μου  δίνουνε  ψωμί  και ‘γω  γυρεύω  ψίχα. Παρών  εδώ, παρών  εκεί, παρών  απάνω  κάτω τώρα  παραμερίστηκα  σα  ραγισμένο  πιάτο. Για  τα  κοινά  ζητήματα  δεν  έμενα  οπίσω τώρα  και  τα  παπούτσια  μου  δε  σκύβω  να  γυαλίσω. Πάνε  οι  συγκινήσεις  μου  και  τα  αισθήματά  μου θλιμμένα  και  αδιάφορα  τραβώ  τα  βήματα  μου. Πάνε  τα  ξεφαντώματα  αγαπητοί  μου  φίλοι τώρα  με  το  φασκόμηλο  και  με  το  χαμομήλι. Αυτά  λοιπόν  εσκέφθηκα  ίσως  και  άλλα  τόσα … Συνέχεια

ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΣΤΙΧΟΥΡΓΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ

«Η ΑΠΟΘΕΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ»   Του Γιάννη. Παπιομύτογλου   Στα 130 χρόνια που μεσολάβησαν από το Ολοκαύτωμα, είδαν το φως δεκάδες δημώδη και έντεχνα ποιήματα αφιερωμένα στο Αρκάδι. Η διασπορά τους σε πολλά έντυπα, ελληνικά και ξένα, καθιστά δυσχερή τον εντοπισμό, την καταγραφή και εντέλει τη συνολική έκδοσή τους, όπως έχει προταθεί κατά καιρούς[1]. Η πληθώρα των ποιημάτων είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αν αναλογισθεί κανείς το μέγεθος της θυσίας, η οποία προκάλεσε εύλογη συγκίνηση όχι μόνο στον ελληνικό χώρο, αλλά και … Συνέχεια

ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Του Γιάννη Ζ. Παπιομύτογλου   Στή Δημόσια Βιβλιοθήκη Ρεθύμνης φυλάσσονται δύο ἐπιστολές τοῦ Γαβριήλ Μαρινάκη[1], τοῦ ἡρωϊκοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρκαδίου κατά τήν ἐπανάστάση τοῦ 1866. Οἱ ἐπιστολές καί κυρίως ἡ πρώτη δέν ἔχουν, κατά τή γνώμη μου, ἰδιαίτερη ἱστορική ἀξία, ὅμως ἔκρινα ὅτι εἶναι δημοσιεύσιμες καί μόνο γιά τό γεγονός ὅτι φέρουν τήν ὑπογραφή τοῦ Γαβριήλ[2]. Ἡ πρώτη ἀνήκει στό ἀρχεῖο Δ. Καλομενόπουλου[3] μέ οἰκονομικῆς φύσεως περιεχόμενο. Ἡ δεύτερη προέρχεται ἀπό τό αρχεῖο τοῦ Ρωσικοῦ Ὑποπρο­ξενείου Ρεθύμνης, ἀπευθύνεται στόν Ὑποπρόξενο … Συνέχεια

ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΑΣΤΡΙΝΟΓΙΑΝΝΑΚΗ

Του Γιάννη Ζ. Παπιομύτογλου   Ὁ Διονύσιος Καστρινογιαννάκης ἤ Καστρινογιάννης[1] ὑπῆρξε μιά ἀπό τίς πιό φωτεινές μορφές τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Ἡ παρουσία του ὑπῆρξε ἔντονη ὄχι μόνο στά ἐκκλησιαστικά πράγματα τῆς Κρήτης, ἀλλά καί στούς ἀπελευθερωτικούς ἀγῶνες τῶν δύο τελευταίων δεκαετιῶν τοῦ 19ου αἰῶνα, καί στά πολιτικά δρώμενα τῆς περιόδου τῆς Αὐτονομίας. Κατά συνέπεια εὔστοχα ἀποκλήθηκε στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Πατρίδας. Γεννήθηκε στο Ἡράκλειο τήν 18η Αὐγούστου 1856. Γιός τοῦ Γεωργίου Καστρινογιαννάκη καί τῆς Εὐσεβίας Τροχαλάκη (Νικολαΐδου) καί ἀδελφός τοῦ … Συνέχεια

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΥΛ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ(1907-1997)

του  Γιάννη Παπιομύτογλου Πλήρης ημερών εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 24-7-97, ο γνωστός σε όλους τους Ρεθεμνιώτες συνταξιούχος δάσκαλος Ανδρέας Στυλ. Σταυρουλάκης. Ζω­ντανός και δραστήριος μέχρι τις τελευταίες του στιγμές και με πολυσχιδή δρα­στηριότητα, άφησε πλούσιο έργο και έντονα τα σημάδια της προσωπικότητάς του σε όλους τους τομείς που διοχέτευσε την πληθωρική του ενεργητικότητα. Υπήρξε υποδειγματικός παιδαγωγός, ακαταπόνητος συνδικαλιστής, δόκιμος συγγραφέας, μαχητικός δημοσιογράφος, ακριβοδίκαιος βιβλιοκριτικός και, προπάντων, φλογερός πατριώτης και αφοσιωμένος οικογενειάρχης. Γεννήθηκε το 1907 στη Μουρνέ Αγ. Βασιλείου όπου άκουσε … Συνέχεια

ΤΟ ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ

Του Γιάννη Ζ. Παπιομύτογλου   Για τη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866-1869 και ειδικότερα για την ολοκαύτωση του Αρκαδίου έχουν γραφτεί πάρα πολλά και θα γραφτούν και άλλα στο μέλλον, παρότι το θέμα φαίνεται εξαντλημένο. Οι κύριες πηγές για τα γεγονότα, στις οποίες μπορεί να καταφύγει ο ιστορικός ερευνητής, είναι κυρίως τα διπλωματικά αρχεία των χωρών που είχαν προξενική εκπροσώπηση στο νησί, και οι εφημερίδες –ελληνόφωνες και μη– που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή. Αυτή η δεύτερη πηγή έχει χρησιμοποιηθεί αποσπασματικά … Συνέχεια

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΝΙΕΡΟΣ

του  Γιάννη Παπιομύτογλου Την Παρασκευή 17 Αυγούστου 2001 κηδεύτηκε στη γενέτειρά του, Γερακάρι Αμαρίου, ο Σπύρος Μαρνιέρος παρουσία πολλών συγγενών, φίλων και συγχωριανών. Την προηγουμένη είχε χάσει τη μάχη με το θάνατο, ύστερα από δίμηνη περίπου νοσηλεία σε νοσοκομεία των Αθηνών. Ο θάνατός του προκάλεσε άφατη θλίψη και συγκίνηση σε όσους είχαν τύχη να τον γνωρίσουν. Γεννήθηκε το 1931 στο Γερακάρι Αμαρίου, όπου άκουσε και τα πρώτα γράμματα. Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Ρέθυμνο και στη συνέχεια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην … Συνέχεια

       Ε   Ν   Ω   Σ   Ε   Ω   Σ      Κ   Λ    Ε  Ο   Σ

Λαικό   ορατόριο  γραμμένο πάνω σε ελεύθερη μουσική φόρμα .                                    Κείμενα  :  Εύας  Λαδιά Ποίηση:Δημήτρη Αετουδάκη Κώστα Απανωμεριτάκη Βαγγέλη Κακατσάκη Κώστα Καλλέργη Εύας Λαδιά Κώστα Ψαράκη       1η Δεκεμβρίου 1913  -Ποίηση :Βαγγέλη Κακατσάκη Solo: Επιστροφή στην Ημέρα Εκείνη. Στη χειροπιαστή πραγματικότητα της πρώτης λέξης της φοβερής επωδού «Ενωσις ή Θάνατος» Για να δουν τα μάτια, ν’αφουγκραστούν τ’ αυτιά Να ψαύσουν τα χέρια,να μυρίσει η μύτη,να γευτεί η γλώσσα. Να νιώσει ο νους το σώμα της γιορτής. Όπως οι … Συνέχεια

Μιχάλης Παπαδάκης

   Οι κάλπες δεν είχαν κλείσει ακόμη την Κυριακή της ψηφοφορίας  όταν μαθεύτηκε ο χαμός του εκλεκτού Ρεθυμνιώτη. Πολλές φορές έγραψα για τον αξέχαστο και τόσο αγαπητό “Μιχαλάκη” με θαυμασμό, εκτίμηση και αγάπη. Ποτέ μα ποτέ όμως δεν θα ήθελα να γράψω για το χαμό του αγνού αυτού Ρεθυμνιώτη που τίμησε τον τόπο και έσκυψε τόσο λεπτομερειακά στην Ιστορία του Ρεθυμνιώτικου χώρου και άφησε φεύγοντας πλούσια κι άφθονη την πνευματική προσφορά του. Το χαροχτύπημα τον βρήκε σκυμμένο πάνω στη βιογραφική … Συνέχεια