Πριν 40 ημέρες μια υπέροχη γυναίκα, μια εξαίρετη δασκάλα, η συνάδελφος Δέσποινα Σαριδάκη πέρασε και κείνη με τη σειρά της στον άλλο κόσμο. Εκεί φωλιάζουν και ζουν οι άνθρωποι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι σε όλους τους αιώνες, μακριά από το ψεύδος, την αχαριστία, την υποκρισία και την κακία.
Η ζωή της Δέσποινας υπήρξε πολυκύμαντη. Πάλεψε για την επαγγελματική της, την κοινωνική της αποκατάσταση. Γόνος μιας πτωχής οικογένειας κατόρθωσε μόνη της χωρίς καμία βοήθεια να τελειώσει το Γυμνάσιο, να εισαχθεί στην Παιδ. Ακαδημία και να πάρει το πτυχίο της δασκάλας. Διορίσθηκε και γνωρίσθηκε μ’ ένα νέο δραστήριο και ευφυέστατο δάσκαλο τον αείμνηστο Μανόλη Σαριδάκη. Παντρεύτηκαν και δημιούργησαν μια αξιοζήλευτη οικογένεια αποτελούμενη από δύο χαριτωμένα παιδιά, το Γιάννη και την Αντωνία που είναι σήμερα αποκατεστημένα, καταξιωμένα μέλη της Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας. Διορατικοί, δημιουργικοί άνθρωποι και οι δύο, πήραν
απόσπαση για τη Γερμανία και δίδαξαν στα Ελληνικά σχολεία τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών. Απέκτησαν οικονομική άνεση, ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στα Περιβόλια του Ρεθύμνου σε δικό τους σπίτι.
Τα χρόνια περνούσαν, η ζωή κυλούσε ευχάριστα. Η μοίρα όμως δεν άργησε να κτυπήσει αυτή την όμορφη και ευτυχισμένη οικογένεια. Ο Μανόλης αρρώστησε ξαφνικά και σε λίγες μέρες η ωραία του ψυχή πέταξε στους ουρανούς για να υποδεχθεί σήμερα τη σύντροφο της επίγειας ζωής του.
Η αγάπη της Δέσποινας προς κάθε άνθρωπο ήταν πολύ δυνατή, μυθολογική θα λέγαμε. Πρόσφερε ολόθερμα, μέσα από την ψυχή της σε κάθε πτωχό κι ανήμπορο ό,τι πολυτιμότερο είχε μέσα στο σπίτι της, σε τρόφιμα, σε αντικείμενα και σε χρήματα. Είχε μέσα της ποτάμια καλοσύνης, ανθρωπιάς και υπομονής. Η αγκαλιά της ήταν ένα ήρεμο λιμάνι χωρίς ανέμους και κύματα για τους πεινασμένους μιας άχαρης ζωής. Είχε ανεξάντλητη πίστη στο Θεό και την εκκλησία. Βράδυ και πρωί κάτω από τα εικονίσματα του σπιτιού της έκανε θερμή προσευχή προς τον παντοδύναμο και ζητούσε τη βοήθειά του. Όλη η γειτονία την αγαπούσε. Ποτέ δεν ύψωνε τη φωνή της σε κανένα. Ήσυχη, ήρεμη και γελαστή μιλούσε σε όλους μικρούς και μεγάλους. Ήταν ένας τέλειος χαρακτήρας.
Η Δέσποινα δεν υπήρξε μόνο καλός άνθρωπος και πιστή στα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, αλλά και ως δασκάλα διέπρεψε και πέτυχε. Ήταν προικισμένη με τις αρετές της εργατικότητας και της ευσυνειδησίας. Μορφωμένη και παιδαγωγικά καταρτισμένη ήταν άριστη παιδαγωγός. Τα παιδιά που δίδαξε θυμούνται τη στοργική δασκάλα που έσκυβε πάνω τους με αγάπη, επιμονή και υπομονή να τους μεταφέρει τη γνώση με τον πιο εύκολο τρόπο. Είχα την καλή τύχη να συνυπηρετήσω μαζί της για πολλά χρόνια στο 8ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας. Ανταλλάσοντας απόψεις σε Παιδαγωγικά θέματα, διδάχθηκα πολλά απ’ αυτήν.
Αγαπημένη μας. Η τελευταία επικοινωνία που έχουμε σήμερα μαζί σου είναι τα 40 των νεκρών. Γι’ αυτό και προσήλθαν σήμερα εδώ σ’ αυτό τον ιερό χώρο φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι για να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη της δασκάλας που τίμησε επάξια, με την εργατικότητα, την τιμιότητα και την ευσυνειδησία της το Σχολείο και την οικογένεια.
Τώρα ήσυχη να αναπαύεσαι εκεί ψηλά στο κοιμητήρι της Αμνάτου, αγναντεύοντας το Κρητικόν Πέλαγος. Η θαλάσσια αύρα ανακατωμένη με το μεθυστικό άρωμα της ρίγανης από το θεϊκό βουνό, θα ευφραίνουν και θα δροσίζουν την ωραία σου ψυχή. Θα φρεσκάρουν τα όνειρά σου για το μέλλον της μικρής μας πολιτείας που αγάπησες πολύ.
Ας είναι ελαφρό το χωματένιο πάπλωμα που θα σε σκεπάζει εις τους αιώνες. Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένη μας ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΡΙΔΑΚΗ.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Θεανώ Ταταράκη