Άδειασε ακόμα μια θέση εκεί που η παλιά καλή φρουρά, κρατά τις παραδόσεις .
Έφυγε κι ο Χαραλαμπάς ,η μορφή που έγραψε τη δική της σελίδα στα χρονικά του Ρεθύμνου των ωραίων εποχών .
Ο Χαράλαμπος Αναγνωστάκης άνθρωπος του μόχθου και της πορείας στη ζωή με τις δικές του και μόνο δυνάμεις, γεννήθηκε στο Όρος, από οικογένεια ιστορική με αυστηρή προσήλωση στις παρακαταθήκες των προγόνων της.
Από τις πιο βασικές αρχές που χρεώθηκε κι ο Χαραλαμπάς από τους γεννήτορές του ήταν να κρατάς το λόγο σου χωρίς υπογραφές, να περπατάς στην αγορά με το κεφάλι ψηλά και να κοιτάς τους συντοπίτες σου στα μάτια. Γνωστός ο τρόπος για να τα πετύχεις αυτά. Κάνε τη θεωρία πράξη και προχώρα.Κι αυτό έκανε πάντα ο Χαράλαμπος.
Μετά το στρατιωτικό του κατέβηκε στο Ρέθυμνο για να δημιουργήσει το μέλλον του.
Δύσκολες εποχές, που έκαναν ακόμα δυσκολότερες και τα πολιτικά πάθη.
Ο χθεσινός αναχωρητής, δεν άφηνε τον εαυτό του , παρά τη νεαρή του ηλικία να παρασυρθεί από ρεύματα για να έχει πάντα το κεφάλι του ήσυχο. Χωρίς να φθάνει σε ακρότητες που υπαγορεύει ο φανατισμός ανάσανε όπου έπνεε δημοκρατικός άνεμος.
Είχε βρεί όμως και τον τρόπο να δημιουργεί γέφυρες αγάπης και συναδέλφωσης και να θυμίζει πολύ απλά ότι με ομόνοια και σύμπνοια ένας τόπος πηγαίνει μπροστά.
Ήταν η περίφημη λύρα του. Η πιο αφοσιωμένη του φίλη για να εκφράσει τις χαρές και τις λύπες. Έπιανε το δοξάρι κι εύρισκε το συναίσθημά του διέξοδο για σκορπίσει με τις μελωδίες στον άνεμο και να πάρει η καρδιά τα πάνω της .
Η πρώτη του δουλειά φθάνοντας στη χώρα ήταν να δημιουργήσει ένα ζαχαροπλαστείο. Είδε όμως στη συνέχεια ότι θα μπορούσε να στεριώσει μια περισσότερο παραδοσιακή γωνιά. Κι έκανε το ρακάδικο που άφησε εποχή.
Ήταν το μόνιμο στέκι των μερακλήδων και η γωνιά που έπρεπε να περάσει οπωσδήποτε και ο επώνυμος επισκέπτης για να καταλάβει τι θα πεί Ρεθεμνιώτικη φιλοξενία και Κρητική παράδοση.
Θυμόμαστε την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη ,από τις φανατικές θαυμάστριες της γωνιάς αυτής όταν βρισκόταν στην Κρήτη.
Η κοινωνική καταξίωση όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν παρέσυρε το Χαραλαμπά στη ματαιότητα να κοιτάζει από ψηλά τους ανθρώπους. Κράτησε τα ίδια μέτρα και σταθμά στη ζωή του αξιολογώντας τους άλλους με αξιώματα ή χωρίς. Οι άνθρωποι ήταν ίσοι στη συνείδηση του αξέχαστου Ρεθεμνιώτη. Κι αυτό το κράτησε μέχρι το τέλος της ζωή του.
Μπορεί στο επίγειο πέρασμά του να γνώρισε το ζενίθ αλλά και το ναδίρ των περιπετειών που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος που έμαθε να ζει με τον ιδρώτα του …
Αλλά η λέξη που δεν πρόδωσε ποτέ ήταν η αξιοπρέπεια .
Και έλαβε το καλύτερο αντίδωρο της συνέπειάς του . Οι κόποι του να σπουδάσει τα βλαστάρια του καρποφόρησαν σύντομα. Όλοι έχουν να πουν για τα παιδιά του Χαραλαμπά. Επιστήμονες που έχουν αφιερωθεί και στα κοινά ,ανθρώπους με ακλόνητες αρχές που αποτελούν πρότυπο και λαμπρό υποδειγμα για όλους. Συμπολίτες που κοσμούν την κοινωνία που ζουν.
Με το δίκιο του ο Χαράλαμπος Αναγνωστάκης ,δόξαζε το Θεό, ιδιαίτερα την περίοδο που αφιέρωσε στη διακονία της ενορίας του στο Μασταμπά, όπου ήταν πολύτιμο στέλεχος και καταφυγή κάθε δυστυχισμένου. Είχε πάντα μια ιδιαίτερη μεταχείριση για όσους αντιμετώπιζαν δυσκολίες ο αξέχαστος συμπολίτης. Και το έδειχνε με κάθε ευκαιρία.
Άφησε πίσω του μνήμη αγαθή και άξια παιδιά να συνεχίζουν τις παραδόσεις του. Εμείς σήμερα ακολουθώντας το ξόδι του έχουμε ν’ αφήσουμε στη σορό του και μια καλή ανάμνηση αντί για νεκρολούλουδο γιατί αυτό πέτυχε ο αξέχαστος συμπολίτης με τη στάση ζωής που ακολούθησε. Να κερδίσει αμέτρητους φίλους.Κι έτσι θα μένει αλώβητη από το χρόνο η θύμησή του στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι εσαεί .
Ε.Λ.