Πολλά ήταν τ’ απρόοπτα σε μια διοργάνωση Καρναβαλιού. Ακόμα κι ο καιρός μπορούσε να καταστρέψει το μόχθο εβδομάδων. Αλλά το κέφι ήταν υπεράνω όλων.
Εκείνες τις Απόκριες του 1973 όσοι τις έζησαν δεν τις έχουν ξεχάσει και δεν ήταν μόνο για τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η παρέλαση των αρμάτων. Στο τέλος περίμενε το απρόοπτο που έκανε τα μέλη της Περιηγητικής Λέσχης να φθάσουν στα όρια εγκεφαλικού.
Η πομπή ξεκίνησε κανονικά στις 3.30 το μεσημέρι ακολουθώντας την καθιερωμένη πορεία. Από τα ΤΟΛ εκεί που βρίσκεται σήμερα το δημοτικό οικόπεδο της πλατείας 4ων Μαρτύρων ανέβαινε η πομπή την οδό Δημητρακάκη ,έβγαινε στην Κριάρη κι από κει τα άρματα σε πλήρη παράταξη ξεκινούσαν με προορισμό την Λεωφόρο Κουντουριώτη.
Προπομπός ήταν η Φιλαρμονική Χανίων .Ακολουθούσαν οι μαζορέττες με αρκετά συντηρητική εμφάνιση για τα σημερινά δεδομένα. Αλλά δεν υστερούσαν ούτε σε μπρίο ,ούτε σε θηλυκότητα. Και πίσω ακριβώς έρχονταν μεγαλόπρεπα τα άρματα του Βασιλιά Καρνάβαλου και της Βασίλισσας.
Βασιλιάς ήταν τότε αξέχαστα ο Λευτέρης Κορωνάκης. Επιβλητικός καθώς ήταν θύμιζε φιγούρα παραμυθιού.
Ακολουθούσε το άρμα της Βασίλισσας που φάνταζε σαν οπτασία πανέμορφη μέσα στην εντυπωσιακή της στολή .
Τα πρώτα άρματα σταμάτησαν στην πλατεία 4ων στο ύψος του μπαλκονιού Δεληγιώργη όπου προσφώνησε το βασιλιά Καρνάβαλο ο τότε δήμαρχος Δημήτρης Αρχοντάκης και αντιφώνησε ο Βασιλιάς Καρνάβαλος
Αφού τέλειωσαν τα …εθιμοτυπικά , με το πλήθος να παραληρεί από ενθουσιασμό γελώντας με τα εύστοχα πειράγματα του Κορυφαίου της παρέλασης τα άρματα συνέχισαν την πορεία τους και σε όλη τη διαδρομή τα πληρώματα πετούσαν στον κόσμο –θα ήταν κάπου 20.000 από το νομό και την υπόλοιπη Κρήτη –σοκολάτες, μπαλόνια, καραμέλες και διάφορα μικρά αναμνηστικά με επίκαιρο θέμα. Να υπολογιστεί ότι όλη η πομπή κάλυπτε το χιλιόμετρο.
Οι τέσσερις Φιλαρμονικές που συνόδευαν τα άρματα έπαιζαν χαρούμενα τραγούδια με παραδοσιακό κυρίως χρώμα ενώ από τα μπαλκόνια έπεφταν σαν χαρούμενη βροχή οι σερπαντίνες και τα κομφετί. Στις πλατείες από όπου περνούσε η πομπή γίνονταν στάσεις για να χορέψουν τα πληρώματα και οι μασκαράδες που πλαισίωναν τα άρματα.
Κάποτε τέλειωσε η πομπή μέσα σε γενική ευθυμία κι ενώ ετοιμάζονταν το μουσικό πρόγραμμα συνέβη το απρόοπτο που μόνο σε «βάσκανο» μάτι θα μπορούσε να αποδοθεί.
Εκεί που κανένα σημάδι δεν προμηνούσε το παραμικρό κι ο καιρός μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε όλη του τη φιλική διάθεση, ο Μάρτης επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά τις παροιμιώδεις ιδιορρυθμίες του.
Ένας ισχυρός άνεμος που σηκώθηκε ξαφνικά άρχισε να παρασύρει ότι εύρισκε στο διάβα του. Η θύελλα ήταν επί θύραις. Αλλά μέσα σε τόσο κέφι ποιος την υπολόγιζε. Απτόητοι οι διοργανωτές , από τη στιγμή που ο κόσμος δεν έλεγε να διαλυθεί, έσπευσαν στην παραλία και γρήγορα γρήγορα για να προλάβουν τα χειρότερα που τους επιφύλασσε ο καιρός έκαψαν το άρμα της Γρίπης. Ακολούθησε ξέφρενο γλέντι σε πείσμα του καιρού. Και φαίνεται πως αυτή η περίεργη αντίσταση που συνάντησε η Μαρτιάτικη θύελλα έκανε κι αυτό τον καιρό να υποχωρήσει.
Αργά το βράδυ τίποτα δεν θύμιζε το απρόοπτο του απογεύματος κι έτσι οι Ρεθεμνιώτες αποχαιρέτησαν το Καρναβάλι με αναρίθμητα πυροτεχνήματα που έκαναν τη νύχτα μέρα….