ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

 

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ

Πέμπτη 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1945

 

 

Κιτρινισμένη, σκυθρωπή, κι αμίλητη τραβούσε

Η πονεμένη μούσα μου βασίλισσα στον Αδη

Κι ο Πήγασός μου αφτέρουγος στον σταύλο του ψοφούσε                                                             ατροφικό, κι αδύναμο της ανεργίας ρημάδι.

 

Μα ξάφνου επέρασες εσύ, λαχταριστή Παρθένα

σαν ηλιαχτίδας ζεστασιά, σαν λυτρωμού σονάτα                                                                                  κι ανάστησες τη μούσα μου ανάστησε κ εμένα                                                                                    κι ‘ ήβρε μου ο Πήγασος φτερά  για τ’ υψωμού τη στράτα

 

Κι οι αγκούσες της πεζόπορης ζωής μου με το δείλι

που σε κρυφοπαράσυρε κοντά μου αγαπημένη

με τη δροσιά σου επνίγηκαν στα τρυφερά σου χείλη

κι εξύπνησες μου, αγάπη μου, ο,τι ακριβό μου μένει.

 

Ω, να χα ξέρεις τι βαρύ φορτώθηκες φορτίο

να χης εμένα διαλεχτό στ’απόσκεια της ζωής σου

να νυχτοξημερώνεσαι πλάι στο δικό μου κρύο

να διαφεντεύης τα κλειδιά δικού μου παραδείσου.

Τ.ΠΥΞΙΔΑΣ

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση