Από το βιβλίο του Πελοπίδα Ν Σαριδάκη “Οι γενναίοι του Ψηλορείτη της ομάδος αρχηγού Πετρακογιώργη (1941-1944) (ΗΡΑΚΛΕΙΟ 1995)
Η οργάνωση της αντάρτικης ομάδος Πετρακογιώργη ξεκινά αμέσως τον
Ιούλιο του 1941 την αρχή με την περίθαλψη των Άγγλων στρατιωτών και
σιγά – σιγά έρχεται η ιδέα της αντίστασης, παίρνουν την απόφαση 10
άνθρωποι από Βορίζα,Καμάρες, Μαργαρικάρι, Λοχριά και Ζαρό και
επιλέγουν αρχηγό τον Πετρακογιώργη. “Γράφω με την σειρά τους
πρώτους της μεγάλης ιδέας για τον μεγάλο αγώνα της Εθνικής
Αντιστάσεως: 1) Αρχηγός Γεώργιος Πετρακογιώργης από το
Μαργαρικάρι Καινουργίου.
2) Διονύσιος Φραγκιαδάκης από τα Βορίζα Καινουργίου.
3) Μανώλης Βεϊσάκης, Μανουσομανόλης, από τα Βορίζα Καινουργίου.
4) Γεώργιος Καργάκης, Ψαρογιώργης, από τα Βορίζα Καινουργίου.
5) Γεώργιος Χατζάκης, Χατζογιώργης, Καμάρες Πυργιωτίσσης.
6) Γεώργιος Φαραγγουλιτάκης ή Σκουτελογιώργης, Βορίζα Καινουργίου.
7) Γεώργιος Χαραλαμπάκης ή Μπαλάσκας, Βορίζα Καινουργίου.
8) Γεώργιος Ντσισπιράκης, Καμάρες Πυργιωτίσσης.
9) Πολύδωρος Λιανουδάκης, Σκούρβουλα Καινουργίου.
10) Γεώργιος Μαυράκης, Μαργαρικάρι.
11) Εμμανουήλ Κουκλινός, Τσούνης, Γρηγοριά Καινουργίου.
12) Αντώνιος Κρυοβρυσανάκης, Λοχριά Αμαρίου.
13) Γεώργιος Κρυοβρυσανάκης, Λοχριά Αμαρίου.
14) Χαράλαμπος Κατσούκρης, Λοχριά Αμαρίου.
15) Γιάννης Επταμηνιτάκης, Πλάτανος Αμαρίου.
16) Μιχάλης Βρέντζος από Αδράχτο.
17) Ιωάννης Μανουσάκης, Μανουσογιάννης, Λοχριά Αμαρίου.
18) Χαρίδημος Χαριτάκης, Λοχριά Αμαρίου.
19) Γραγκίσκος Κατσούκρης Λοχριά Αμαρίου
Aυτοί οι πρώτοι κοντά στον αρχηγό Πετρακογιώργη δίνουν τον
όρκο τον Ιούλιο της 20 με 22 1941 ξεκινούν πλέον με την μεγάλη ιδέα,
ελευθερία ή θάνατος τον όρκο έδωσαν στην θαυματουργό εικόνα του
Αγίου Φανουρίου των Βοριζίων. Μετά λίγες μέρες δίνουν ακόμα 8
γενναίοι αγωνιστές τον όρκο για την ελευθερία είναι οι εξής:
1) Μιχάλης Πετράκης, Γιατρός από το Μαργαρικάρι.
2) Μανόλης Τσικριτσάκης, Σκουρομανώλης, από το Ζαρό.
3) Μιχάλης Σταθοράκης ή Σοφέρης από Καμάρες .
4) Ιωάννης Χαλκιαδάκης από το Ζαρό Καινουρίου.
5) Γεώργιος Ιερωνυμάκης από το Ζαρό.
6) Ιωάννης Βεϊσάκης, Δρακογιάννης από τα Βορίζα.
7) Ελευθέριος Φαραγγουλιτάκης από Φανερωμένη.
8) Ελευθέριος Ζαχαριουδάκης από Νίβρυτο,
Aυτοί οι 8 έδωσαν όρκο για την ελευθερία στο Μαργαρικάρι δεν έτυχαν στον Άγιο
Φανούριο αυτά από τον Σκουρομανόλη που ακολούθησε αμέσως από
τους πρώτους τον αρχηγό μέχρι την απελευθέρωση. Αυτή οι 27 έδωσαν
τον όρκο την αρχή δεν ακολούθησαν όλοι ως ένοπλα μέλη τον αρχηγό.
Θα γράψω τώρα τους ενόπλους που έμειναν κοντά στον αρχηγό και
στην συνέχεια και τους απερχόμενους από το 1941-42-43-44 μέχρι και
τους τελευταίους μήνες του 1944 από Μάιο μέχρι και Αύγουστο.
Ένοπλοι αμέσως μετά το 1941.
1) Αρχηγός Πετρακογιώργης, από Μαργαρικάρι
2) Μανόλης Βεϊσάκης ή Μανουσομανόλης, από Βορίζα.
3) Γεώργιος Καργάκης, Ψαρογιώργης, από Βορίζα.
4) Γεώργιος Χατζάκης, Χατζογιώργης, από Καμάρες.
5) Διονύσης Φραγκιαδάκης, από Βορίζα.
6) Γεώργιος Φαραγκουλιτάκης, από Βορίζα.
7) Γεώργιος Χαραλαμπάκης, Μπαλάσκας, από Βορίζα.
8) Γεώργιος Ντσισπιράκης, έμεινε τροφοδότης όχι ένοπλος, από Καμάρες.
9) Πολύδωρος Λιανουδάκης από Σκόρβουλα.
10)Γεώργιος Μαυράκης, από Μαργαρικάρι.
11) Εμμανουήλ Κουκλινός, Τσούνης, από Γρηγοριά.
12) Αντώνης Κρυοβρυσανάκης, από Λοχριά.
13) Γεώργιος Κρυοβρυσανάκης, από Λοχριά.
14) Χαράλαμπος Κατσουγκρής από Λοχριά.
15) Ιωάννης Επταμηνιτάκης από Πλάτανο Αμαρίου.
16) Μιχάλης Βρέντζος από Αδράχτι.
17) Ιωάννης Μανουσάκης, Μανουσογιάννης, από Λοχριά.
18) Χαρίδημος Χαριτάκης από Λοχριά.
19) Φραγκίσκος Κατσουκρής όχι ένοπλος πληροφορίες και τέλος της
Αγγλικής κατασκοπείας, όπως και τον Γεώργιο Φραγγουλιτάκη μέχρι το
1942 και μετά την Αγγλική υπηρεσία μέχρι το 1945. Επίσης και ο
Μιχάλης Βρέντζος έκανε κοντά στον αρχηγό μέχρι αρχές 1942, ένοπλος
μετά πληροφοριοδότης και τροφοδότης, επίσης ο Επταμηνιτάκης ο
Γιάννης μέχρι τις αρχές του 1942 μετά εκατατάγη στην Αγγλική υπηρεσία
μέχρι τον θάνατό του 12-7-1943 στον Τσούτσουρα εκτελούσε
εντεταγμένη υπηρεσία, έχει γραφτεί στο τέλος του ήρωα Επταμηνιτάκη.
Συνεχίζω με τους ενόπλους Μιχάλης Πετράκης, γιατρός αδελφός του
αρχηγού, την αρχή ένοπλος κοντά στον αδελφό του μετά έφυγε το 42 για
την Μέση Ανατολή μέχρι τέλος της λευτεριά. Μιχάλης Κραουνάκης
εκατατάγη αρχές του 43 εις την ομάδα. Μανόλης Τσικριτσής
Σκουρομανόλης από τον Ζαρό, κοντά στον αρχηγό από την αρχή μέχρι
το τέλος. Ιωάννης Χαλκιαδάκης Πιρπιλίκος πληροφοριοδότης και
τροφοδότης, ο Γιάννης όλα για τον αγώνα. Επίσης Γεώργιος
Ιερωνυμάκης Κουπουρογιώργης πληροφοριοδότης και τροφοδότης,
Ιωάννης Βεϊσάκης Δρακογιάννης από τα Βορίζα πληροφοριοδότης και
τροφοδότης. Ελευθέριος Φαραγκουλιτάκης πληροφοριοδότης έλαβε
μέρος και στο σαμποτέρ Φανερωμένης ως οδηγός στην ομάδα
Σκουρομανόλη. Ελευθέριος Ζαχαριουδάκης ένοπλο μέλος αυτοί οι 27
που έδωσαν τον όρκο κοντά στον αρχηγό αμέσως το 1941. Από τις 27
που έδωσαν τον όρκο για την ελευθερία μόνο 15 έμειναν ένοπλοι κοντά
στον αρχηγό μέχρι το τέλος της ελευθερίας. Οι άλλοι έμειναν σύνδεσμοι
πληροφοριοδότες και τροφοδότες και άλλοι έφυγαν για την Μέση
Ανατολή και άλλοι εκατατάγησαν στην Αγγλική υπηρεσία, αυτοί για το
1941. Έρχομαι τώρα στο 1942 έρχονται και κατατάσονται καινούργιοι
αγωνιστές στην ομάδα. Γεώργιος Καζάκης ή Μπίμιος από τα Πιτσίδια,
στην ομάδα ήλθε Μάρτιο- Απρίλιο του 1942. Γεώργιος Τζίτζικας από το
Άνω Μέρος Αμαρίου κατατάσεται στην ομάδα της 10 Απριλίου 1942.
Βασίλειος Σπαχής από τα Ανώγεια Μυλοποτάμου. Για τον Βασίλη είναι
μια άλλη ιστορία. Ο Βασίλης ήταν φαμεγιάκη του γιατρού του
Πετράκη,μπερδεύτηκε στην εποχή και ετράβηξε τα δεινά της οικογένειας
Πετρακογιώργη με όλη την νεαρά ηλικία, 14 χρονών, υπέδειξε το θάρρος
και την άριστη εμεπιρία που τον διέκρινε, χρησιμοποιήθηκε λόγω της
ηλικίας σε πολλές και επικίνδυνες αποστολές μεταφορά τροφίμων και
επιστολών τον Μάιο του 1944 που έκαψαν οι Γερμανοί το Μαργαρικάρι,
τον Βασίλη Σπαχή τον πήραμε στον Ψηλορείτη και κοντά μας έζησε την
πείνα, την ψύρα και τον κίνδυνο μέχρι την απελευθέρωση. Έρχομαι και
σε άλλους αγωνιστές όπως τον γράφων, Πελοπίδα Σαριδάκη αμέσως το
1941 με την περισυλλογή των Άγγλων και συνέχεια το 1942 ως
σύνδεσμος και πληροφοριοδότης μόλις 17 χρονών και τα Χριστούγεννα
του 1943 προδόθηκα στους Γερμανούς κατατάσομαι ως ένοπλο μέλος
πια στην ομάδα. Έρχομαι στον Γεώργιο Αναγνωστάκη από την Κυριανά
Ρεθύμνης ήλθε αρχές του 1943, έτυχε και στην μάχη του Τραχίλιου 14-8-
1943. Έρχομαι στον Νικόλαο Σαρτζετάκη από την Κρύα Βρύση ήλθε
στην ομάδα τον Μάρτιο του 1943, σκοτώθηκε στην Μάχη του Τραχιλίου
14-8-1943. Έρχομαι στον Αλέξανδρο Ανυφαντάκη από τον Πλάτανο
Αμαρίου, σκοτώθηκε στον Τραχίλη 14-8-1943. Αντώνιος Αλμπαντάκης
από Κισσούς, κατατάγει αρχές του 1943, έλαβε μέρος στην Μάχη
Τραχιλίου και σαμποτέρ στην Φανερωμένη. Έρχομαι στο 1994,
Κωνσταντίνος Σαριδάκης, Γιαννόκωστας από Καμάρες. Κατατάσσεται
τον Ιανουάριο του 1944. Έρχομαι στον Λευτέρη Αλεξάκη από την Πατσό
Ρεθύμνης, κατατάσεται τον Μάρτιο του 1944 τον σκοτώσανε
κουμμουνιστές μετά την απελευθέρωση με τον αδελφό τους στο
Ρέθυμνο. ‘Ερχομαι στον Ιωάννη Παλιεράκη από την Πηγή Ρεθύμνης,
πρώην αστυνομικός, κατατάγεται τον Μάιο του 1944. Τον Γεώργιο
Χαμαράκη από τα Χαρκιά Ρεθύμνης, κατατάγει Ιούνιο 1944. Έρχομαι
στον Φώτη Παρότζη από τα Χάρκια Ρεθύμνης , κατατάγει τον Ιανουάριο
του 1944. Έρχομαι στον Κυριακάκη Κωνσταντίνο από το Μοναστηράκι
Αμαρίου, κατατάγει τον Ιούνιο του 1944. Παναγιώτης Μανολεσάκης από
το Καβούσι Ρεθύμνης καταάγει αμέσως τον Ιανουάριο του 1944.
Γεώργιος Παπαδουράκης, από την Γρηγοριά κατατάγει τον Ιούνιο του
1944.Έρχομαι τώρα στους 5 Νιθαβιανούς τον Νικόλαο Πικακή, Νικόλαο
Ανδρουλιδάκη, Αντώνιο Βλατά, Χαρίδημο Βασιλάκη, Ιωάννη
Αλεξανδράκη, αυτοί οι Νιθαβριανοί κατατάγησαν τον Ιούνιο 1944.
Έρχομαι στον Αρτέμη Ταμπάκη από την Ίμπρο Χανίων και τον
Θεόδωρο Παπαδάκη από την Ίμπρο Χανίων, κατατάγησαν τον Ιούνιο
1944. Έρχομαι στον Μανόλη Καστρινάκη από το Ζαρό με τους 2 γυιούς
του τον Λευτέρη και τον Στέλιο Καστρινάκη, κατατάγησαν αρχές Μαϊου
1944. Ο Μανόλης Ρομπογιαννάκης από το Ζαρό ή Γραδομανόλης ήλθε
στην ομάδα 10 Μαϊου 1944. Ο Κωνσταντίνος Καρπουζάκης
Κοιλόκωστας κατατάγει στην ομάδα τον Μάιο του 1944. Έρχομαι στον
Μιχάλη Καργάκη τον Ψαρόκωστα από τα Βορίζα οργανωμένος από το
1942 ως σύνδεσμος κατατάγει ως ένοπλος τον Μάιο του 1944. Ο
Πολύδωρος Καργάκης οργανωμένος από το 1942 έκανε και φυλακή ένα
χρόνο , γλύτωσε τον θάνατο, αποφυλακίστηκε ήλθε στην ομάδα ως
ένοπλος τον Μάιο του 1944. Ο Αστρινός Ζαμπετάκης από την Νίβρυτο
κατατάγει στην ομάδα τις πρώτες Απριλίου 1944. Ο Αδαμής Τζωρτζάκης
από την Νίβρυτο κατατάγει και αυτός τον Απρίλιο του 1944. Τον Γεώργιο
Βεϊσάκη Αμβραμογιώργη από τον Ρούφα ήλθε στην ομάδα τέλος Μαϊου
1944. Έρχομαι στον Αραπαλέξη από το Πετροκεφάλι κατατάγει στην
ομάδα αρχές Ιουνίου 1944 ως ένοπλος. Παράλειψη για τον Νίκο
Ελευθεριάδη από το Ηράκλειο, είχε έλθει στην ομάδα αμέσως την αρχή
του 1944, έφυγε για Μέση Ανατολή στις 22 Μαρτίου 1944, ήταν
προμηθευτής του Μπίλιο τον αντικατάστησα εγώ ο γραφών Πελοπίδας,
πήρα την θέση του στον πολυβόλο. Μανόλης Μαυράκης από το
Μαργαρικάρι, οργανωμένος από τις αρχές του αγώνα ήλθε στην ομάδα
ως ένοπλος αρχές του 1944. Κωνσταντίνος Καναβάκης από το
Μαργαρικάρι και αυτός οργανωμένος τροφοδότης ,
πληροφοριοδότης,κατατάγει ως ένοπλος την αρχή του 1944. Γεώργιος
Χατζάκης από το Μαργαρικάρι, οργανωμένος από το 1942, κατατάγει
τέλος Φεβρουαρίου 1944 ως ένοπλος πήρε αργότερα την θέση του
προμηθευτή στον Πολυβόλο του Μπαχρή. Ελευθέριος Μαυρογιαννάκης,
οργανωμένος από το 1942 ως τροφοδότης και πληφοριοδότης, τέλος
τον Ιούνιο 1944 έγινε ένοπλο μέλος της ομάδας. Καρκανάκης Νικόλαος
από το Μαργαρικάρι, οργανωμένος από την αρχή του Ιανουαρίου 1944.
Μανόλης Παπαδομανωλάκης από το Μαργαρικάρι, οργανωμένος
σύνδεσμος και τροφοδότης πήγαινε και ερχότανε τέλος και ως ένοπλο
μέλος πήρε μέρος και στο σαμποτάζ της Φανερωμένης 8-8-1944.
Στυλιανός Τάντουλας από την Πόμπια, έγινε ένοπλο μέλος της ομάδας
τον Ιούνιο του 1944 και ο Γιάννης Ταμπακάκης από την Φανερωμένη,
ήλθε και κατατάγει στην ομάδα μετά το σαμποτάζ της Φανερωμένης,
κατά τις 10 με 11 Αυγούστου 1944, έγινε προμηθευτής στο πολυβόλο
του Μανόλη Ρομπογιαννάκη. Κωνσταντίνος Βεϊσάκης του
Μανουσομανώλη, έγινε ένοπλο μέλος το τελευταίο δίμηνο, ήταν
οργανωμένος από την αρχή του 1942 επίσης και ο αδελφός του
Μανούσος οργανωμένος από την αρχή του 1942 . Έτυχε και στην μάχη
του Μαδάρη της 24 Μαρτίου 1944 τραυματίστηκε, έφυγε για την Μέση
Ανατολή ήλθε μετά τις τελευταίες μέρες 20 Αυγούστου 1944 της
απελευθέρωσης μαζί με την Στρατιωτική υπηρεσία στο κλιμάκιο Νάθενα
και Γεώργιο Κάβο για την διοίκηση. Μετά την Φεύγα των Γερμανών για
την Στρατιωτική Διοίκηση του Ηρακλείου. Αυτοί ήταν οι ένοπλοι της
ομάδας από την αρχή του 1941-42-43-44 είναι γραμμένοι με
χρονολογίες, ημερομηνίες όσους θυμούμαστε δεν πρέπει να
παραξηγηθώ μετά από 50 χρόνια και χωρίς ημερολόγιο, εάν θα γίνει
λάθος είναι δικαιολογημένο, έχουν πεθάνει οι [περισσότεροι και οι
ακριβείς ημερομηνίες έχουν ξεχαστεί και από τους ίδιους. Με αυτούς
τους ενόπλους κατέβηκε ο Πετρακογιώργης από τον Ψηλορείτη με
αυτούς έγραψε τις χρυσές σελίδες της εποχής με μάχες με σαμποτέρ με
αποστολές και τόσες άλλες πατριωτικές πράξεις που θα μείνουν στην
ιστορία της Γερμανικής κατοχής μιας εποχής που άφησε πολλά σημάδια
στους αιώνες, διότι αυτός ο αγωνιστής ο σύνδεσμος, ο
πληροφοριοδότης ο τροφοδότης , ο ένοπλος αντάρτης στάθηκε σε ένα
καινούργιο επιδρομές, ένα πανίσχυρο και σύγχρονο στρατό τον πρώτο
σε όλο τον κόσμο σε όλη τη γη ένα επιδρομέα με την μεγαλύτερη
υπεροχή όλων των λαών, αλλά και τον πιο απολίτιστο όλων των εποχών
δεν έχει ανθρώπινη ιστορία αυτός ο λαός που λέγεται Γερμανία,
τεχνολογία, ναι είναι πρώτη, ανθρώπινη ιστορία όχι το πέρασμά τους
από εκεί που πέρασαν άφησε αιώνια σημάδια που δεν σβήνουν ποτέ
άφησαν τις μαρμάρινες στήλες με χαραγμένα τα ονόματα των ηρώων τα
ολοκαυτώματα των χωριών, τα ερείπια των βομβαρδισμένων πόλεων
έστω και σε αναμνηστικές φωτογραφίες όλα αυτά τα απάνθρωπα ανά
τον κόσμο σημάδια των Γερμανών θα μείνουν ως τους αιώνες των
αιώνων εγράψανε την πιο απάνθρωπη ιστορία των λαών της γης όσο
και να είναι της προόδου και της τέχνης δεν θα μπορέσουν ποτέ να
δικαιολογήσουν το παρελθόν τους που μόνο παρελθόν δεν είναι και
ανθρώπινη ιστορία δεν γράφτηκε. Αυτοί λοιπόν είναι οι ένοπλοι της
ομάδας Πετρακογιώργη που με υπερηφάνεια κατέβηκαν από τον
Ψηλορείτη στις 14 Σεπτεμβρίου που οι Γερμανοί υποχώρησαν και
συγκεντρώθηκαν στις πόλεις, εσυνθηκολόγησαν με τους συμμάχους και
τις 8 με 10 Οκτωβρίου η πόλη Ηρακλείου παραδίνεται στον αρχηγό
Πετρακογιώργη. Γράφω στην συνέχεια πόσοι είναι οι ένοπλοι της
ομάδας από την αρχή του 41-42-43-44 ήταν 54 είχαμε και εφέδρους
ενόπλους που σε μια ανάγκη έπερναν μέρος όπως στου Φουρφουρά
στην ομάδα του Γιώργου Πουρδέλη και πολλούς Λοχριανούς Καμάρες
και Βορίζα στον Μυλοπόταμο, στα Ζωνιανά τον Αναστοπαρασύρη. Στα
Λιβάδια τον ταγματάρχη Γεώργιο Βάμβουκα του Κων/νου κτηνοτρόφο.
Δράκου Μαρή ή Κινέζου τον Κωνσταντίνο Γεωργίου Χνάρη Καφεπόλη,
εις το χωριό Κολιβό τον Δάσκαλο Βασίλειο Τσαγκαράκη αυτοί οι
οργανωμένοι σε μια ανάγκη έπερναν μέρος σε μάχη κατά του εχθρού
από τον αρχηγό είχαμε μάθει ότι ένοπλους “ σε μια ανάγκη είχαν 110
ενόπλους. Αυτά για τους ενόπλους”. Λίγα για τον Γρηγόρη Χρυσό, ο
Γρηγόρης γεννήθηκε στα Λιβάδια Μυλοποτάμου το 1915 κατατάγει στην
ομάδα τον Σεπτέμβριο του 1943 μετά την μάχη του Τραχιλίου έκανε το
καθήκον όπως και όλους τους άλλους άντρες της ομάδας έχουν γραφτεί
όλα για όλους. Με την απελευθέρωση ο Γρηγόρης πήγε στο Ρέθυμνο,
σαν Ρεθεμνιώτης εκεί υπηρέτησε από τον Οκτώβριο του 1944 που
έφυγαν οι Γερμανοί μέχρι τον Μάρτιο του 1945. Ο Γρηγόρης κοντά στον
θείο του Γεώργιο Βάμβουκα που ανάλαβε την στρατιωτική διοίκηση της
Ρεθύμνης υπηρέτησε τον τόπο του με αγάπη και αναγνωρίστηκε και
δίκαιος και οπλαρχηγός Ρεθύμνης με τον αριθμό της αναγνωρίσεως του
από το Γεπαθά 11/62 του Γενικού επιτελείου στρατού είχαν φύγει από
κοντά μας στην απελευθέρωση αλλά δεν τον ξεχάσαμε ποτέ ούτε
σήμερα.
Γράφονται τώρα για τους σκοτωμένους αντάρτες και πού σκοτώθηκε ο
καθένας και πότε:
Ξεκινάμε με την πρώτη μάχη στου Παπά το Πέραμα τον Ιούνιο του
1942. 1) Γεώργιος Μαυράκης από Μαργαρικάρι. 2) Μανόλης Κουκλινός
ή Τσούνης από Γρηγοριά. 3) Μιχάλης Σταθοράκης ή Σοφερομιχάλης
από Καμάρες. 4) Δημήτριος Σταφυλάκης, Βατόλακο Χανίων. Μάχη
Τραχιλίου 14-8-1943 1) Αλέξης Ανυφαντάκης, από Πλάτανο Αμαρίου. 2)
Διονύσιος Φραγκιαδάκης από Βορίζα. 3) Κωνσταντίνος Σαρτζετάκης
από Κρύα Βρύση Ρεθύμνης. 4) Νίκος Απορτολάκης, από Μιαμού
Καινουργίου. 5) Πολύδωρος Λιανουδάκης από Σκόρωουλα. 6)
Χαράλαμπος Κατσουκρής από Λοχριά. 7) Γεώργιος Κριοβρυσανάκης
από Λοχριά. Αυτοί οι νεκροί στη μάχη του Τραχιλίου. Στην Μάχη
Μαδαρή 14-8-1944 σ΄αυτή την Μάχη σκοτώθηκε ο Παναγιώτης
Μανολεσάκης από το Καβούσι Ρεθύμνης. Αυτούς τους 12 ήρωες της
ομάδας χάσαμε στις μάχες που αναφέρω παραπάνω. Αυτούς τους
γενναίους μαχητές που με το αίμα τους στο πεδίο των μαχών πότισαν το
δέντρο της ελευθερίας, έδωσαν το παράδειγμα στον Βάρβαρο
επιδρομέα ότι η Κρητική ψυχή δεν τρομάζει τον σύγχρονο στρατό και τις
βαρβαρότητες της εκτέλεσης, τα ολοκαυτώματα χωριών τις φυλακίσεις
και όλες τις βάρβαρες μεθοδέσεις συνέχισαν οι δυνατές ψυχές των
Κρητικών τον αγώνα και δεν δίστασαν το θάνατο και την απάνθρωπη και
κτηνώδη στάση του βάρβαρου κατακτητή. Έχουν γραφτεί τα
ολοκαυτώματα, οι εκτελέσεις και οι απάνθρωπες πράξεις των Ούνων.
(Για την πιστότητα του κειμένου αφήσαμε διατύπωση και ορθογραφία όπως ήταν στο βιβλίο)