«Τα άλογα του χρόνου» ΤΟΥ Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ

Κάθε μέρα φορτωνόμαστε ανάλογα ο καθένας ένα μικρό ή μεγάλο
φορτίο και τραβάμε για τον προορισμό μας.
Στο δρόμο, απαντάμε σε κάθε βήμα τη ζωή γεμάτη με κείνες τις
μικρές της λεπτομέρειες που άλλες μας κάνουν να χαμογελάσωμε κι
άλλες να σκύψωμε τα μάτια στη γη γιατί βούρκωσαν ξαφνικά.
Οι χιλιάδες κτυπητές αντιθέσεις μας γεμίζουν ερωτηματικά. Και σ’
άλλον μένουν απλώς ερωτηματικά, σ’ άλλον γίνονται ερέθισμα για
εξωτερίκευση. Και τότε δημιουργεί. Είτε με χρωστήρα, είτε με σμίλη,
είτε με την πέννα.
Ανάμεσα στους τελευταίους κι ο Βαγγέλης Κακατσάκης
προσφέροντάς μας την τελευταία του δουλειά μια ποιητική συλλογή με
τίτλο «Τα άλογα του χρόνου» αφήνει γυμνή την ψυχή του, να δούμε
ανάγλυφα σ’ αυτήν όσα τον έσπρωξαν να γράψη. Δουλεύοντας τον
ελεύθερο στίχο με χάρι που του χαρίζει το μεστό του ταλέντο πήρε για
υλικό, θέματα απλά φαινομενικά, που εντυπωσιάζουν όμως όταν
διαπιστώσης το βάθος και το ενδιαφέρον που τους έδωσε η δύναμι της
πέννας τους.
Η ζωντάνια και η έκφρασις του στίχου του σε συναρπάζει:
«Σαν ο Θεός απλώση τα σεντόνια του
Για να μαζέψη την τελευταία ελπίδα καλοσύνης
Η καρδιά τ’ ανθρώπου γεμίζει από πληγές…
Κάθε ποίημα από τη συλλογή του αυτή, όταν ξεφύγης από την απλή
ματιά και το δεις πιο βαθειά, σου θυμίζει κάτι που τα ΄χεις ξεχάσει αλλά
κάποτε ήταν ένα κομμάτι από τον εαυτό σου. Η μοναξιά, η ελπίδα που
ξεψυχά και συ σπαράζεις γιατί ήταν η τελευταία, τα όνειρα που πίστεψες
σ’ αυτά, κρεμάστηκες πάνω στο ρόδινο χαμόγελό τους μα έμειναν κάτι

αφηρημένο και χάθηκαν στον λαβύρινθο των σκέψεων, η νέα ελπίδα που
γεννιέται κι υπόσχεται περίτρανες νίκες.
Φθάνοντας στην τελευταία σελίδα νοιώθεις το ίδιο ακριβώς όπως
όταν πραγματοποιής έναν περίπατο στο δικό σου χθες, ή όταν ακούς τις
τελευταίες νότες ενός κομματιού του Μεγάλου Μπετόβεν ή άλλου
μεγάλου συνθέτου.
Την ίδια εσωτερική χαρά την ίδια αίσθησι πώς ο χρόνος που
αφιέρωσες δεν πήγε χαμένος.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον ποιητή, για την θαυμάσια αυτή
συλλογή του, που αξίζει να διαβαστή από κάθε πνευματικό άνθρωπο και
ελπίζαμε ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, που σύντομα θα έχωμε τη χαρά,
να τις απολαύσωμε.

ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ-ΜΑΤΣΑΚΑ

Αφήστε μια απάντηση