Λίγα Μυλωνιανά ανθισμένα δενδρολίβανα
Σαν κινηματογραφική ταινία περνούν τούτη τη στιγμή στο μυαλό μου οι συναντήσεις μου μέσα και έξω από το Ναό του Μυλωνιανού Αγίου Αντωνίου με τον αδελφό Π. Δημήτρη, που πέταξε προχθές από τον υλικό τούτο κόσμο για το χώρο του Αιωνίου.
Ο παπά Δημήτρης άναβε μπροστά στην Αγία Τράπεζα, και μεθούσε στο ψαλτήρι του Ναού.
Τυπικός επιβλητικός στη δουλειά του ικανός κι ευχάριστος να ευχαριστεί και να πείθει τον συνομιλητή του.
Η ζωή του η καρδιά του σε δυο θυσιαστήρια της εκκλησίας και της οικογένειας του.
Πάλεψε περίπου μισό αιώνα στους δυο αυτούς πόλους και κόμβους σωστά και όρθιος στην ανεμοδούρα καταχνιά και σκληρό κατακαίρι των καιρών μας.
Καμάρωσε παιδιά κι εγγόνια που έπαιζαν το κρυφτό σαν σπίνοι στα φαρδιά ιερατικά του ράσα.
Χαμογελούσε αγγελικά κι ετέρπετο στα παιδιά των παιδιών του.
Μακαριστέ Γέροντα του Βρύσινα, στο ταξίδι σου σε συνοδεύουν οι μυρωδιές των θάμνων του βουνού και της ρεματιάς των Μύλων, χίλιες ευχές των παιδιών της κολυμβήθρας και του εξομολογητηρίου σου των κατά σάρκα και πνεύμα δικών σου.
Αγγίζω με σεβασμό τον τάφο σου και τον ρένω με λουλούδια και αγιοκέρι.
Ευλαβικό μνημόσυνο τούτες οι λίγες γραμμές στη μνήμη σου Γέροντα μου, γιατί δεν αξιώθηκα να παραστώ στην ακολουθία της κηδείας σου, και τώρα ανάβω το κερί μου έστω και λίγο αργά.
Μιχ. Κ. Σταυριανάκης
Πρωθιερεύς