Κρητική Επιθεώρηση 11/11/1982
Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα μέρες από τότε που η σκληρή μοίρα σε
άρπαξε αλησμόνητε ΣΤΕΛΙΟ για τον άλλο κόσμο και όμως δεν το έχομεν πιστέψει
ακόμη. Πάντα σ’ αναζητούμε σε κάποια από τα μέρη που σύχναζες για να χαρούμε
το πλούσιο γέλιο σου, τον θερμό χαιρετισμό σου, την ανθρώπινη ζεστασιά σου, την
ευγένεια σου, την καλοσύνη που σκορπούσες απλόχερα σε γνωστούς και
άγνωστους.
Μα είναι αδύνατο να πιστέψωμεν ότι εσένα, τον τόσο καλό, τον τόσο
πονετικό άνθρωπο βρέθηκε ανθρώπινο χέρι να σε χτυπήση με τόση αγριότητα,
στυγερότητα και θηριωδία.
Θα πρόκειται ασφαλώς περί ανθρωπόμορφου τέρατος, περί μανιακού,
τρελλού, παράφρονα, σαδιστή, αιμοβόρου θηρίου με ψεύτικη μορφή ανθρώπου.
Οι κατάρες μας, γιαυτόν τον αιμοδηψεί και αδίστακτο δολοφόν σου, που
κάθε μέρα του δίνουμε, αργά ή γρήγορα θα πέσουνε απάνω του και θα τον
κάψουνε σαν δυνατό αστροπελέκι και η βρομερή στάκτη του θα πάη στην κόλαση,
εκεί που είναι η θέση του εκεί που θα ψήνεται σόλους τους αιώνες.
Αξέχαστε Στέλιο, προσωπικώς είχαμεν πολλές σχέσεις, φιλικές, συγκενικές,
καθώς και υπηρεσιακές συναλλαγές και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία, πολλές φορές
να θαυμάζω την βαθειά φιλοσοφία των σχέσεων σου αυτών, την φιλοσοφία των
οραματισμών σου, τον ρεαλισμόν σου, τα σωστά και θεμελιωμένα σε ηθικές,
δίκαιες, λογικές και κυρίως ανθρώπινες σχέσεις, οικονομικά προγράμματα
συνεργασιών σου, με κεντρικό άξονα όχι το προσωπικό σου συμφέρον, αλλά την
πρόοδο του τόπου, την στήριξη μεγάλων ομάδων συνανθρώπων σου, την
οικονομική ενίσχυση των συνεργατών σου, και πιο ευρύτερα του κοινωνικού
συνόλου.
Ήσουνα άφθαστος, απαράμιλλος, για κάθε ωραίο, για κάθε ανώτερο και
κάθε καλό που μπορούσες να πετύχης.
Και η ζωή σου όλη είτανε μια συνέχεια, μια αλυσίδα επιτυχιών, μια συνεχή
άνοδο με ατελείωτη σειρά διακρίσεων σόλους τους τομείς που κινήθηκες στο πολύ
σύντομο βίο σου γιατί πέθανες πολύ νέος στην ώρα που ήσουν Πάνοπλος από
εμπειρίες από δυνάμεις ηθικές και υλικές για να πετάς από ευτυχία σε ευτυχία και
από επιτυχία σε επιτυχία, από θρίαμβο σε θρίαμβο.
Γι’ αυτό και σε θρηνούμε απαρηγόρητοι, όλοι, το αμέτρητο πλήθος των
δικών σου, του κύκλου σου, και δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε σε όλη μας τη ζωή.
Ο μεγάλος θεός για όλα τα έργα σου, τις ανθρώπινες χειρονομίες σου, τη
θερμή συμπαράσταση σου, σε κάθε δυστυχή συνάνθρωπο, για την καλή σου ψυχή,
την πραότητα σου, την αγαθότητα σου, την ανεξικακία, θα σου δώση ξεχωριστή
θέση στον άλλο κόσμο μεταξύ των αγίων και αποστόλων της εκκλησίας, και αυτό θα
είναι η καλύτερη παρηγοριά για τους συγγενής σου, για τους φίλους και για όσους
σε γνώρισαν από κοντά.
Αιωνία η μνήμη σου αξέχαστε Στέλιο
Κρητική Επιθεώρηση 11/11/1982