Θ-άρρους πηγή, που με της πίστης την ισχύ
Έ-στεργε πάντα να δροσίζει πονεμένους
Μ-ένεις στη θύμιση, πανάχραντη ψυχή
Ί-σκιος αγγέλου, σε καιρούς απελπισμένους.
Σ-τα μοναστήρια που τους έδωσες μορφή
Τ-ο μοιρολόι αναβλύζει κι απ’ την πέτρα
Ο-μίχλη πένθους τα τυλίγει ως την κορφή
Κ-αι η οδύνη ξεπερνά του νου τα μέτρα
Λ-ιμάνι ήσουν για σκοπούς ναυαγισμένους
Ή-θελες όλους σταυροφόρους στο καλό
Σ-τήριγμα ήσουν σε αγώνες φωτισμένους.
Μ-νήμες λαμπρές τώρα το δρόμο σου φωτίζουν
Ά-μετρης κι άδολης αγάπης προσφορά
Ρ-όδου θυμίαμα τη σκέψη πλημμυρίζουν
Κ-ληροδοτήματα του μόχθου σου ιερά
Ά-σπιλος έζησες κι ανέσπερος θα μένεις
Κ-λώνος δικαίων κι ευλογίας χαραυγή
ή-σουν τγός πνευματικός και παραμένεις
Σ-τα βήματά μας, αξιών μαρμαρυγή.
Εύα Λαδιά