Έζησε και πάλι η Κούφη τη γεμάτη ένταση προετοιμασία, για το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας. Κι ο κόπος όλων των συντελεστών δικαιώθηκε, καθώς οι πολυάριθμοι προσκυνητές ευλογήθηκαν και φέτος από τη χάρη της Αγίας κι έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Ήταν το προσκύνημα αφορμή για να βρεθούμε ξανά στο όμορφο περιβάλλον του ιστορικού χωριού, που από την είσοδο κιόλας σε πλημμυρίζει μια θετική ενέργεια σαν να σε καλωσορίζει το καθετί.

Η καθαριότητα είναι από τα βασικά γνωρίσματα όπου κι αν κοιτάξεις. Μα πάνω απ’ όλα το χωριό σου χαρίζει μια εξαιρετική θέα.

Να πάμε στην Κούφη χωρίς να συναντήσουμε την αγαπητή μας κ. Χαρίκλεια Τριπολιτάκη με το υπέροχο χαμόγελο είναι αδύνατον. Μέχρι να την ειδοποιήσουν μπορούμε να προσκυνήσουμε την εικόνα της Αγίας Μαρίνας.

Ο παπα-Μανόλης Σουχλάκης είναι η αφορμή που γνωρίσαμε αυτό το προσκύνημα. Κάθε χρόνο ερχόταν εγκαίρως στην εφημερίδα για να βάλει τη σχετική ανακοίνωση. Σήμερα, συνταξιούχος πλέον βρίσκεται πάντα εκεί γύρω από το ναό, καμαρώνοντας το διάδοχό του. Είναι ο π. Ρομανός Αναστασιάδης.

Χαίρεται που μας βλέπει ο αγαθός λευίτης. Αμοιβαία τα αισθήματα. Θυμόμαστε μαζί την πρωτοβουλία του για την αναμνηστική στήλη στην αυλή της εκκλησίας με όλα τα ονόματα των ηρώων του χωριού. Κι έπειτα, μια και η ημέρα το καλεί προσφέρεται να μας μιλήσει για την εκκλησία.

Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, δίπλα στο παλιό σχολείο. Την έκτισε ο πρωτομάστορας Δεληγιώργης το 1902-07, στον ίδιο χώρο που προϋπήρχε μικρότερος ναός μαζί με κοιμητήριο. Εξαιρετικό και το τέμπλο, ένα αριστούργημα ξυλογλυπτικής που φιλοτέχνησε ο Γεώργιος Παπαδογιάννης.

Η εικόνα της Αγίας Μαρίνας έχει ήδη τοποθετηθεί στο χώρο του προσκυνήματος, ανθοστολισμένη για να καταθέσουν την ευλάβειά τους οι πιστοί. Σε υποβάλει με την πρώτη ματιά. Όπως άλλωστε και άλλα έργα του μεγάλου καλλιτέχνη αγιογράφου  Αντωνίου  Χατζή Γεωργίου Βεβελάκη (1819-1914), του ιδίου  που αγιογράφησε την υπέροχη εικόνα της Αγίας Βαρβάρας στον ομώνυμο Ναό της πόλεως Ρεθύμνης. Η εικόνα χρονολογείται από το 1876.

Ο καλλιτέχνης έχει καταφέρει να αποδώσει με το ύφος των παλιών δημιουργών που δεν έπιαναν χρωστήρα χωρίς και την ανάλογη πνευματική προετοιμασία, την αγιότητα της 15χρονης μεγαλομάρτυρος.

Πόσα δεν πέρασε αλήθεια -σύμφωνα με τους συναξαριστές, η πανέμορφη παιδούλα για την πίστη του Χριστού την αγία.

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’, το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε, και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε τον Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ’ αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του.

Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί το Χριστό και να γίνει σύζυγός του. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση: «Είμαι χριστιανή». Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε.

Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε.

Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο ο έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, που έτσι πήρε το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας.

Tα άγια λείψανα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωση της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας, φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομά της, ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος.

Για την Κούφη όμως είναι προστάτις και οι κάτοικοι έχουν πολλά να διηγηθούν για τις θαυματουργές της παρεμβάσεις.

Γι’ αυτές όμως ζητάμε λεπτομέρειες από την καλή μας κ. Χαρίκλεια Τριπολιτάκη. Παλιά μας γνώριμη από συνεντεύξεις γύρω από την Εθνική Αντίσταση. Στα 95 της χρόνια δεν έχει σταματήσει να χαμογελά και να θυμάται σαν να μιλά για το σήμερα.

Έχει πολλά να θυμηθεί για τη χάρη της Αγίας Μαρίνας.

Ήταν πάντα η προστάτις των παιδιών. Αναρίθμητα άκληρα ζευγάρια που ζούσαν με τον καημό απέκτησαν παιδί με τη χάρη της Αγίας Μαρίνας. Κι έβλεπε πολλούς η γιαγιά Χαρίκλεια να φέρνουν μαυροφορεμένα παιδιά για να βγάλουν τα μαύρα στην εικόνα. Πολλά αυτά τα θαύματα και ποιο να πρωτοαναφέρει κανείς.

Αρκετοί ήταν κι αυτοί που διηγούνταν πως είχαν δει την Αγία με άσπρο τσεμπέρι. Όραμα, φαντασίωση, ποιος ξέρει; Είναι γεγονός πάντως ότι η Αγία Μαρίνα δεν τιμάται χωρίς συγκεκριμένο λόγο στην Κούφη.

Η κύρια αιτία βρίσκεται στα χρόνια της Κατοχής. Όπως δεν απουσίασε το χωριό από κανέναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα έτσι και στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής υπήρχαν κι εδώ πυρήνες αντίστασης. Για το λόγο αυτό και βομβαρδίστηκε το χωριό. Κι όμως δεν καταστράφηκε. Η χάρις της Αγίας Μαρίνας δεν το επέτρεψε να γίνει αυτό.

Στο μεταξύ οι καμπάνες αρχίζουν να χτυπούν για εσπερινό. Ο παπα Ρομανός αεικίνητος πάντα δικαιώνει την εμπιστοσύνη του Σεβασμιοτάτου μας που τον έχει δεξί του χέρι. Είναι όλα έτοιμα. Οι κυρίες του χωριού έχουν ετοιμάσει ένα σωρό καλούδια και τα απλώνουν σε τεράστιες τάβλες. Περιμένουν κόσμο και δεν θέλουν να φύγει κανένας παραπονεμένος.

Στα «καρφιά» και ο πρόεδρος κ. Αντώνης Παπασηφάκης. Ο άνθρωπος φαινόμενο που δεν εννοεί να μείνει μακριά από κέντρα μάθησης και δράσης. Έχει κι αυτός πάθος με το χωριό του. Νωρίτερα, πριν τον αποσπάσουν τα συνεργεία του δήμου για να εποπτεύσει στις εργασίες καθαριότητας και εξωραϊσμού του χωριού, όπως εκείνος το ζήτησε μας είχε μιλήσει για το χωριό και την ιστορία του. Κινητή βιβλιοθήκη πράγματι. Μας γνώρισε μια Κούφη που σπάνια τα βιβλία αναφέρουν με τόση λεπτομέρεια.

Τώρα όμως είναι η μεγάλη στιγμή. Οι καμπάνες υποδέχονται τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ.Ευγένιο που χοροστάτησε και φέτος στον εσπερινό.

Εκεί είναι και η αντιπεριφερειάρχης κ. Μαρία Λιονή. Όλα εμπνέουν ανάγκη για προσευχή και περισυλλογή.

Ο κόσμος εξακολουθεί να συρρέει από το Ρέθυμνο και τα γύρω χωριά. Ιερείς από όλη την περιφέρεια που πλαισιώνουν τον Επίσκοπο τονίζουν τη μεγαλοπρέπεια της εκδήλωσης.

Μας κάνει εντύπωση η έντονη παρουσία κατοίκων του Ατσιποπούλου. Ανάμεσά τους και ο μεγάλος μας συγγραφέας κ. Δημήτρης Αετουδάκης. Είναι όμως και άλλοι εκπρόσωποι φορέων όπως ο πρόεδρος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης κ. Μιχάλης Τρούλλης.

Μελωδικές φωνές ιεροψαλτών γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Θα το έχει φαίνεται η περιοχή να διαθέτει τόσο καλούς ιεροψάλτες. Όσο για τον π. Ρομανό θα πρέπει να θεωρείται προνομιούχος διαθέτοντας μια φωνή που νομίζεις, ακούγοντας, πως ανοίγουν οι ουρανοί. Το άκουσμα είναι συγκλονιστικό και δεν είμαστε οι μόνοι που το καταθέτουν αυτό χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής.

Το οδοιπορικό μας όμως στην Κούφη δεν σταματά εδώ. Είναι τόσα ακόμα αυτά που έχουμε να αναφέρουμε. Κι είναι τόσα επίσης που μπορείτε και σεις να δείτε στο ονειρικό αυτό χωριό με τους φιλόξενους κατοίκους. Ένα χωριό που έχει αναδείξει και τόσες προσωπικότητες σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες.