ΣΑΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟΝ ΑΔΑΜΑΚΗΝ

 

Συμπληρούνται σήμερα 40 μέρες, που σκληρό υπήρξε  του χάρου το μήνυμα. Σας σήμερα η ζωή για τελευταία φορά σου προσέφερε την θαλπωρή της και τη γλύκα της.

Σαν σήμερα οι δικοί σου και οι φίλοι σου σε νόμιζαν για πάντα δικό τους και όμως «επελθών ο Θανόντας ταύτα πάντα εξηφάνησε».

Αείμνηστε Χρήστο,

Με τις δεήσεις της εκκλησίας για την ανάπαυση της ψυχρής σου, ετέλεσε η οικογένεια σου μνημόσυνο στις 15 τρέχοντος. Και μαζί με τις ευχές της απαρηγόρητης γυναίκας σου και του μονάκριβου παιδιού σου, ενώνουμε τους ευλαβικούς επιμνημόσυνους στοχασμούς μας, αναμετρώντας της διαστάσεις της ζωής και του θανάτου.

Από τότε, στις 7 του περασμένου μήνα, που ξέσπασε το κακό στη πιο ανύποπτη ώρα, είχες πάρει τη στράτα του μισεμού.

Με μάτια δακρυσμένα αναπολούμε τον μισεμό σου από το Ρέθυμνο στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1958. Και με συντριβή ψυχής, οι δικοί σου και μεις ακούσαμε το άγγελμα του θανάτου σου στις 6 Ιανουαρίου 1959.

Και ευχόμεθα από καρδιάς, να ’ναι ελαφρό το χώμα που σε σκέπασε, σαν της ελιάς το φύλλο και η ψυχή σου να αναπαυθεί τώρα που η αγωνία του θανάτου πήρε πια τη θεση της στερνής ελπίδας μας για τη ζωή σου.

Η δύσκολη οδοιπορία σου τώρα εχει τελειώσει. Έφτασες στο τέρμα του ταξιδιού, στην Πολιτεία των Ονείρων.

Περνά ο Καιρός σαν που πέρασαν σαράντα μέρες απ’ το θάνατό σου.  Χωρίς να ακουστή η φωνή σου και να φωτίση η φυσιογνωμία σου και την υπηρεσία σου και την καλή συντροφιά σου. Περνούν οι μέρες, αλλα τίποτα δεν μπορεί να γεμίσει το μεγάλο κενό που άνοιξε ο πρόωρος χαμός σου.

Γιατι δεν σ ‘έχασαν μόνο οι δικοί σου. Γιατι δεν ήσουν μονάχα τρυφερός σύζυγος, στοργικός πατέρας, ο καλός αδελφός ο ιδεώδης φίλος και ο ευσεινήδειτος υπάλληλος της πολιτείας. Ήσουν ειλικρινής συνάδελφος και καλός προϊστάμενος «ο μεγάλος φίλος των πτωχών και παραπονούμενων».

Γι’ αυτό σε αναζητούμε. Γιαυτό θα λείπεις   σε όλους μας, σε οικείους σε γνωστούς, σε φίλους.

 

 

 

Κοιμήσου γαλήνιος τον ύπνο του δικαίου. Αναπαύσου για πάντα αείμνηστε Χρήστο.

Εμείς οι φίλοι σου θα σε κρατήσουμε άφθαρτο και έξω από τον επίβουλο χρόνο κλεισμένο στην καρδιά μας για πάντα, γύρω μας, θα απλώνεται σταθερά και πάντοτε η ευλογία της σκιάς σου.

Αιωνία η μνήμη σου.

Γ.Ν.Μ

Αφήστε μια απάντηση