Χωριό της Επαρχίας Αμαρίου. Βρίσκεται στους νοτίους πρόποδες του Ψηλορείτη και σε υψόμετρο 420. Από το Ρέθυμνο απέχει 43 χμ. έχει 230 κατοίκους που ασχολούνται με την παραγωγή κυρίως λαδιού, καρυδιών αμυγδάλων , Κυδωνιών, χαρουπιών σταφυλιών και κτηνοτροφικών.
Το όνομα του το πήρε μάλλον από ένα μεγάλο πλάτανο που βρίσκεται κοντά στη βρύση του χωριού.
Οι πρώτες πληροφορίες που υπάρχουν για το χωριό είναι από την περίοδο της Τρομοκρατίες. Τότε κατοίκησαν εδώ πολλοί Τούρκοι, οι όποιοι έρχονταν συχνά σε συμπλοκές με τους Έλληνες κατοίκους.
Κατά την επανάσταση του 1821, το χωριό ανέδειξε τον καπετάνιο Αντώνη Λιτινα του Σταύρου, ο οποίος για να το σώσει από μια επίθεση των Τούρκων, έδωσε όπλα σ’ ολους τους κατοίκους και τους τοποθέτησε γύρω-γύρω από το χωριό. Όταν δε ο τουρκικός στρατός μπήκε από τη Γέννα , όπου ήταν στρατόπεδο του , φοβήθηκε ότι εκεί υπήρχε αρκετός ελληνικός στρατός- ενώ ήταν μόνο από 20 άτομα- και έφυγε.
Το 1866 οι Τούρκοι της περιοχής ήταν περισσότεροι από τους Έλληνες. Σιγά- Σιγά όμως άρχισαν να φεύγουν. Το 1905 έφυγαν και οι τελευταίοι.
Οι παλιότερες οικογένειες του χωριού είναι: Λινίνηδες, Λιαναντωνάκηδες, οι Βουμβουράκηδες, οι Δημητακάκηδες, οι Χριστοδουλάκηδες, οι Ξενιτάκηδες, οι Βελιδάκηδες, οι Χατζηδάκηδες, οι Κουρίδες κ. στο χωιρο υπαρχει ηρώο για του πεσόντες στους πολέμους από το 1912 μέχρι το 1944.
Από τα χρόνια που κατοικούσαν στην περιοχή Τούρκοι έχουν μείνει: Μια βρύση, που την έκτισε μια Τουρκάλα η Αντιλέ και που παλιοτερα είχε και την υπογραφή της.
Σήμερα η βρύση έχει ανακαινιστεί από τους κατοίκους. Μια τοποθεσία έξω από το χωριό που ονομάστηκε της γριάς το Σπηλιάρι, επειδή εκεί πέθανε μια γριά., ενώ έτρεχε προσπαθώντας ν’αποφύγει του Τούρκους.
Στην περιοχή επίσης υπάρχουν και δυο σπήλαια. Το πρώτο ονομάζεται. Πάνα, επειδή λένε ότι εκεί γεννήθηκε ο θεός Πάνας το δεύτερο ονομάζεται Καλαμφάκας ή Πλατανιανή Τρύπα και βρίσκεται στη μέση μιας τεράστιας χαράδρας λίγο πιο πάνω από το χωριό σ’αυτό μεταφέρθηκαν τα ιερά σκεύη και τα άμφια της Μονής Αρκαδίου. Κοντά στη σπηλιά βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου . όταν κτίζονταν το 1857 σύμφωνα με τη παράδοση υπήρχε ένας ασκητής που τη μέρα βοηθούσε τους εργάτες και το βράδυ εξαφανίζονταν . τα χρήματα για το κτίσιμο της εκκλησίας έδωσε ο Ιωάννης Λίτινας του Σταύρου/
Στην εκκλησία Κοίμηση της Θεοτόκου που είναι περίπου 700 χρονών και έχει τοιχογραφίες σε πολύ καλή κατάσταση, υπήρχε πάνω από τη είσοδο μια τρύπα. Λέγεται πως εκείνοι που την άνοιξαν πέθαναν μέσα σένα χρόνο.
Στο χωριό υπάρχει και η εκκλησία του Άγιου Νικολάου που είναι της ίδιας εποχής με την παραπάνω και έχει περίπου τις ίδιες τοιχογραφίες.
ΚΡΗΤΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ