Ένα πυκνό ακροατήριο, που είχε κατακλύσει την αίθουσα Παντελής Πρεβελάκης, του Ωδείου Ρεθύμνου, έζησε στιγμές εθνικού μεγαλείου, το βράδυ της Παρασκευής, παρακολουθώντας το έργο «Αρκαδίου Έπος» της Εύας Λαδιά.
Ήταν μια θεατρική προσέγγιση της Αρκαδικής Εθελοθυσίας, μέσα από τη ζωή και τον αγώνα της Χαρίκλειας Δασκαλάκη.
Αν και το έργο δεν είχε προβληθεί, επαρκώς, με απόφαση των συντελεστών, η κοσμοσυρροή έδειξε την εμπιστοσύνη του θεατρόφιλου κοινού στους φορείς που υπέγραφαν τη διοργάνωση. Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνου, Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνου και «Πολιτιστική Αναγέννηση».
Όπως είπε η συγγραφέας του έργου Εύα Λαδιά απαντώντας σε σχετική μας ερώτηση για την έλλειψη προβολής της παράστασης:
«Οι μνημόσυνες αναφορές στους ήρωες που μας έδωσαν ελευθερία και ανεξαρτησία σκέψης απαιτούν σεμνότητα και σεβασμό στο θέμα. Εκείνοι που επιλέγουν να το παρακολουθήσουν είναι οι συνειδητοί θεατές που δεν εκπληρώνουν μια υποχρέωση κοινωνική, αλλά ενδιαφέρονται για το θέαμα και μόνο, που καλούνται να το τιμήσουν με την παρουσία τους».
Η σκηνοθέτης Μαρία Σακαδάκη-Σακαράκη που υπογράφει από χρόνια μεγάλες θεατρικές επιτυχίες στην πόλη μας, αν και είχε μόνο ένα μήνα σχεδόν στη διάθεσή της έκανε το θαύμα, επειδή ξέρει, όσο λίγοι, να διαχειρίζεται επιτυχώς το θεατρικό της δυναμικό. Ο πράος χαρακτήρας της, το απίστευτο ταλέντο να αναδεικνύει κάθε αρετή του ερασιτέχνη ηθοποιού και η αγάπη της για το αντικείμενο τέχνης που πραγματεύεται, στάθηκαν και πάλι πολύτιμοι σύμμαχοι για την νέα της μεγάλη επιτυχία.
Είχε απόλυτα ταυτιστεί με το πνεύμα της συγγραφέως που ήθελε να δώσει την πραγματική Χαρίκλεια Δασκαλάκη, μια μεγάλη αγωνίστρια, μια χαροκαμένη μάνα.
Ένα οικουμενικό σύμβολο, καθώς και σήμερα είναι εκατοντάδες οι μητέρες που χάνουν τα παιδιά τους στον πόλεμο. Η Δασκαλοχαρίκλεια όμως αποδεχόταν τη θυσία αυτή συνειδητά, καθώς πολεμούσε με τους γιους της για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Κι αυτό είναι το σημείο που την κάνει μοναδική και σύμβολο ηρωϊσμού και αυτοθυσίας.
Την παράσταση που τίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. κ. Ευγένιος, η αντιπεριφερειάρχης κ. Μαρία Λιονή, ο δήμαρχος κ. Γιώργος Μαρινάκης, ο αστυνομικός διευθυντής κ. Ιωάννης Κοκολογιάννης και άλλοι εκπρόσωποι αρχών, προλόγισε η Εύα Λαδιά καλωσορίζοντας και διευκρινίζοντας ότι στο έργο, ως προς τα γεγονότα, τηρήθηκε σεβασμός σε όλες τις ιστορικές πηγές, που διατυπώνουν τεκμηριωμένες απόψεις, αλλά περισσότερο δόθηκε βάρος στο συναίσθημα και στη ψυχοσύνθεση των απλών εκείνων μαχητών που με το παράδειγμά τους συγκλόνισαν την ανθρωπότητα.
Η παράσταση συνδυάστηκε με βίντεο που επιμελήθηκε η συγγραφέας Εύα Λαδιά και ξεκίνησε με ένα αφιέρωμα στη σημαία του Αρκαδιού πάνω σε μια ιδέα του Μπάμπη Πραματευτάκη, που έγραψε και τη μουσική. Το ομότιτλο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη απήγγειλε με τη γνωστή του ευφράδεια ο Τάσος Κόλιας.
Η επική φωνή της Φερενίκης Βαλαρή δημιούργησε με το τραγούδι της την απαιτούμενη ατμόσφαιρα για να ξεκινήσει το έργο στο εσωτερικό ενός σπιτιού, όπου έζησε τα τελευταία της χρόνια η Χαρίκλεια Δασκαλάκη.
Και από το σημείο αυτό αρχίζουν οι μεγάλες αποκαλύψεις ταλέντων που αν και ερασιτέχνες έδωσαν ρεσιτάλ ηθοποιίας.
Η Μαρία Παπαδάκη στο ρόλο της Δασκαλοχαρίκλειας ήταν συγκλονιστική. Απέδωσε με τόση εσωτερικότητα την τραγική ηρωίδα που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο ακροατήριο, ιδιαίτερα στη σκηνή που μοιρολογούσε το γιο της Κωνσταντίνο Δασκαλάκη. Σε πολλούς μάλιστα μυημένους στα θεατρικά δρώμενα θεατές έδωσε στοιχεία αρχαίας τραγωδού, που σπάνια συναντάς στο ερασιτεχνικό θέατρο. Χαιρετίζουμε θερμά αυτή την παρουσία και περιμένουμε συνέχεια από την εκλεκτή ηθοποιό που αν και ερασιτέχνης παρουσιάζει ωριμότητα ερμηνείας επαγγελματία ηθοποιού.
Αποκάλυψη και η Φένια Κοκολογιάννη, που ήταν και βοηθός σκηνοθέτη. Η συμμετοχή της ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την ομάδα επειδή έχει μια μικρή μεν αλλά ουσιαστική δε θητεία στο θέατρο και μάλιστα σε ρόλους ιδιαίτερα απαιτητικούς.
Και σαν κορυφαία του χορού και σαν μάνα που ζητά τα παιδιά της από τον πασά η Φένια ανέβασε ψηλά τον πήχη και η ερμηνεία της συγκλόνισε το κοινό.
Γνωστός και μη εξαιρετέος από προηγούμενες εμφανίσεις του στο ερασιτεχνικό θέατρο ο Γιώργος Αποκορωνιωτάκης έδωσε έναν γνήσιο σε δυναμική και ρεαλισμό Γιαμπουδάκη δικαιώνοντας με το παραπάνω τις προσδοκίες των συντελεστών που τον επέλεξαν για το ρόλο αυτό.
Η Ειρήνη Λογιάκη γνωστή μας από τον «Χιτώνα» εντυπωσίασε το κοινό με το ταλέντο που διαθέτει και την αμεσότητα που δημιουργεί με τους θεατές σε κάθε της ρόλο. Η άνετη προσαρμογή της στις απαιτήσεις του σκηνοθέτη, η συνέπεια και η άνετη σκηνική της παρουσία τη βοήθησαν και αυτή τη φορά να προσθέσει μια επιτυχία στο ενεργητικό της. Εντυπωσίασε και η Άρτεμις Ψωμά στο ρόλο της εγγονής και κυριάρχησε στη σκηνή με τη λιτή αλλά ουσιαστική ερμηνεία της, το επιβλητικό της παράστημα και τη χάρη που τη διακρίνει σε κάθε της κίνηση.
Ο Μάρκος Πελαντάκης, στο ρόλο του ηγουμένου επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πόσο πολύτιμος είναι στο θεατρικό μας γίγνεσθαι, δίνοντας ερμηνείες ανεπανάληπτες.
Το κοινό έδωσε με το χειροκρότημά του τα εύσημα και στους άλλους ηθοποιούς ιδιαίτερα στους Κωστή Κοντογιάννη, Ανδρέα Αποκορωνιωτάκη, Αντώνη Πλαίτη, Νίκο Καραίσκο που έδωσαν τόσο παραστατικά τη σκηνή της μεγάλης απόφασης που παίρνουν οι οπλαρχηγοί.
Η Ερωφίλη Γιαπάκη συγκίνησε το κοινό σαν το κοριτσάκι που ειδοποιεί τις γυναίκες για τη μεγάλη στιγμή του ολοκαυτώματος, ενώ δυο ακόμα χαρακτήρες έδωσαν μια άλλη παράμετρο του δράματος. Η Κατερίνα Σαμψών ερμήνευσε ιδανικά την κοπέλα που διστάζει να ακολουθήσει την οικογένειά της στο θάνατο και η Κατερίνα Παυλάκη τη μάνα που πείθει τελικά την κόρη της για την αναγκαιότητα αυτή. Ήταν σαν να μιλούσε η ίδια η Κρήτη μέσα από τα επιχειρήματα που έπεισαν την κοπέλα να κατέβει στο λαγούμι.
Ιδανικός στο ρόλο του πασά ο Νίκος Τσουπάκης, έδωσε με το ταλέντο του το απαιτούμενο χρώμα στη σκηνή αυτή, συνεπικουρούμενος ιδανικά από τον Ανδρέα Αποκορωνιωτάκη, κι η κορούλα του Αμαρυλλίς Τσουπάκη ήταν αξιολάτρευτη στο ρόλο του κοριτσιού μέσα στο λαγούμι.
Ο Άκης Χριστοδουλάκης και ο Νίκος Πολιτάκης απέδωσαν με πολλή άνεση και λεβεντιά το ρόλο των παιδιών που μάχονταν πλάι στους μεγάλους στο Αρκάδι καθένα με τον τρόπο του.
Και σίγουρα δεν θα είχε το έργο τη μεγαλοπρέπεια που επιδίωξε η σκηνοθέτης χωρίς τις πολύτιμες σε έκφραση και σκηνική παρουσία Μαρία Νικηφόρου, Μαρία Φραγκιαδάκη, Εύα Πολιτάκη, Γωγώ Μαρκατσάκη, Ελένη Μόκα, Χρυσάνθη Δαμιανού, Ιωάννα Σπαντιδάκη, Μίνα Βορδοναράκη, Δέσποινα Κουνενάκη, που με την λιτή αλλά καθοριστικής σημασίας παρουσία τους έδωσαν την τέλεια απόχρωση στην τραγική εικόνα που απαιτούσε το έργο.
Ιδιαίτερα επαινέθηκε και η παρουσία της Φέφης Βαλαρή, προέδρου του Λυκείου Ελληνίδων, που και σαν σύμβουλος παράστασης και σαν ουσιαστική παρουσία στον ενδυματολογικό τομέα συνέβαλε στην επιτυχία της παράστασης.
Τα κοστούμια ήταν από το Λαογραφικό Σύλλογο «Αρκάδι» και το «Βεστιάριο» πέρα από αυτά που δάνεισε το Λύκειο Ελληνίδων για τις ανάγκες του έργου.
Για τη θεόπνευστη μουσική του Μπάμπη Πραματευτάκη τι θα μπορούσε να πει περισσότερο ο τυχερός θεατής που την απόλαυσε και στο έργο αυτό. Ο μεγάλος μας δημιουργός καταφέρνει πάντα να δίνει ατμόσφαιρα σε κάθε θεατρικό έργο με την αστείρευτη έμπνευσή του.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στον Στέλιο Καλογεράκη για την επιμέλεια του προγράμματος ξεχωριστή όπως πάντα.
Η Περιφερειακή Ενότητα μπορεί να έχει τη βεβαιότητα ότι έδωσε ξεχωριστό χρώμα στις φετινές εκδηλώσεις των Αρκαδίων επιλέγοντας το έργο αυτό και δικαιούται μέρος από τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης που δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό το μόχθο όλων των συντελεστών.
ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ( 11/11/2014)