Κρητική Επιθεώρηση 06/04/1982
Σήμερα κηδεύεται ένας γνήσιος εκπρόσωπος του Κρητικού ήθους της πολεμικής αρετής της ανδρείας και της Κρητικής πρεπειάς. Στην περίοδον των εθνικών ανατάσεων των πανελληνίων εξορμήσεων και των πολεμικών θριάμβων του 1912-1913 βρέθηκε στα Αθήνας νεαρός φοιτητής της Νομικής ο Παντελής Πρινιωτάκης.
Διέκοψε χωρίς δισταγμό τις σπουδές του και κατετάγη εθελοντής. Πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους ανδραγάθησε και γι’ αυτό εισήχθη στη Σχολή Αξιωματικών απ’ όπου εξήλθε ανθυπολοχαγός. Στον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον και μετέπειτα στην Μικρασιατική εκστρατείαν ως διοικητής Τάγματος πολέμησε ηρωικότατα, ετιμήθη με πολεμικό σταυρό, ευφήμους μνείας και ανώτερες διακρίσεις. Μετέπειτα μεττάγη στην Στρατολογία όπου με τις ικανότητες του εξελείχθη σε αρχηγό του κλάδου αυτού του Γενικού Επιτελείου. Απεστρατεύθη ευδοκίμως και του απενεμήθη σύνταξις αντιστράτηγου.
Ο φλογερός και εύψυχος Ρεθεμνιώτης πατριώτης ήταν υπερήφανος για την καταγωγή του και με κύτταρα που μπολιάστηκε τον βοήθησαν να μη γονατίση ποτέ. Για την παγκρήτιον ένωσιν και την ιερή ιδέα του Συγκρητισμού πίστευε και συνεργάσθη μαζί μου, με ενθουσιασμό ως και για την καθιέρωσιν της γιορτής των Τεσσάρων Ρεθυμνίων νεομαρτύρων την 28 Οκτωβρίου ως επισήμου εορτής των εν Αθήναις Ρεθεμνιωτών και που συνεχίζεται κάθε επέτειον πάνδημα.
Στην κοινωνικήν δράσιν του εκτός των άλλων εκδηλώσεων διετέλει και Αντιπρόεδρος και χορηγός του ευαγούς ιδρύματος απόρων ψυχασθενών. Ηυτύχησε στη ζωή να αποκτήσει δύο εξαιρετικά αντάξια του παιδιά και σύζυγον αλτρουίστριαν αφοσιωμένη που του συμπαραστάθηκαν μέχρις αυτοθυσίας ως το τέλος του γιατί ο Πανδαμάτορας χρόνος και αι κακουχίαι των πολέμων του κλόνισαν την υγεία. Όμως ο ρωμαλέος ψυχισμός και το κύτταρον αντιρροπούσαν στις παθήσεις και με πλήρη διαύγειαν νου και κρίσεως έφθασε αιωνόβιος.
Φεύγεις αγαπημένε μου Παντελή και αφίνεις παράδειγμα ζωής και μνήμην αγαθήν προς μίμησιν.
Αιωνία σου η μνήμη
Αναστάσιος Χομπίτης
Πρώην Γεν. Διοικητής Κρήτης