Παγώνα Κανακάκη- Πετρακάκη

Εκείνοι που φεύγουν

 

 

Μια καταπληκτική φυσιογνωμία, μια τιμημένη και ευλογημένη ύπαρξη, η Παγώνα Κανακάκη- Πετρακάκη, έφυγε από τη ζωή, κλείνοντας τα 94 χρόνια της, περνώντας στην αιωνιότητα, εκεί όπου ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατέλευτος.

Στο όμορφο χωριό της Κρύας Βρύσης επαρχίας Αγίου Βασιλείου, περπάτησε τα πρώτα της βήματα, γένος πολυμελούς οικογένειας του Π. Πετρακάκη.

Η αείμνηστη Παγώνα, διαπνεόταν από χριστιανικές αρχές, γι’ αυτό και ο καλός μας Θεός θέλοντας να την ανταμείψει, την απάλλαξε από το βάρος των 94 ετών που κουβαλούσε και την πήρε μαζί του.

Ως έχουσα μέσα της το πολύτιμο προσόν της φιλομάθειας ξεκίνησε το δρόμο των γραμμάτων. Αφού τελείωσε κάποιες τάξεις του γυμνασίου, ο χαμός του πατέρα της στάθηκε η αιτία, εμπόδιο, της συνέχισης αυτού του ωραίου πράγματός της. Αυτό όμως ήταν αρκετό να της χαρίσει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί κατά τον πλέον πρωτοφανή άριστο τρόπο την ελληνική γλώσσα, που διατήρησε διαυγή μέχρι την τελευταία της πνοή.

Ήταν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το σπάνιο φαινόμενο. Όταν εξέφρασε- διατύπωνε τις σκέψεις και τις ιδέες της, σε μαγνήτιζε νιώθοντας μια όαση, μια γαλήνη, ένα θαυμασμό.

Στον κοινωνικό τομέα, μεγαλούργησε. Παντρεύτηκε τον συνετό και καλόψυχο Γιώργο Κανακάκη, με τον οποίο απέκτησε τρεις πανάξιες και λαμπερές κόρες. Την Τασούλα, την Βαγγελιώ και την Στέλλα, που στάθηκαν ως καιόμενες λαμπάδες κοντά της, μέχρι την τελευταία της πνοή.

Η αλησμόνητη Παγώνα ήταν από εκείνες που στο πέρασμα από τη ζωή φύτεψε σπόρους καλοσύνης και αξιοσύνης, που σίγουρα θα φυτρώσουν γιατί θα ποτίζονταν από τα ολοπύρινα δάκρυα των προσφιλών προσώπων που γοργοκυλούν στο χώμα σαν ασημένιες σταγόνες.

Τα κλείνει μέσα της η γη, που δεν έχει κλείσει πολυτιμότερο αδάμαντα από κάθε δάκρυ μας.

Έφυγε πλήρης ικανοποιήσεων. Γεύτηκε το άρωμα μίας έντιμης οικογένειας. Γνώρισε εκλεκτούς γαμπρούς και χαριτωμένα εγγόνια και δισέγγονα.

Αξέχαστη θεία, Παγώνα. Το όνομα σου θα παραμείνει άσβεστο στη σκέψη μας παρηγορώντας μας για το χαμό σου. Μακάρι αυτή η ανάμνηση των ωραίων και ανεπανάληπτων χαρισμάτων σου να γίνουν βάλσαμο για τους δικούς σου και εμάς τους συγγενείς σου.

Καλό σου ταξίδι, θεία Παγώνα και ας είναι ελαφρύ το Κρυοβρυσιανό χώμα που σε σκέπασε.

Αιωνία σου η μνήμη.

Σου ταιριάζει εδώ ο στίχος ενός άγνωστου  ποιητή:

“Για εμάς όμως δν πέθανες

τα χρόνια και αν περνούνε.

Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε

όταν τους λησμονούμε”

 

Γιάννης- Τασούλα Γεωργοπούλου

Αφήστε μια απάντηση