Κρητική Επιθεώρηση 24/02/1982
Εις τας 14 Φεβρουαρίου 1982, εξεδήμησεν εις Κύριον ο Πρωτοπρεσβύτερος Χρίστος Εμμαν. Χρηστοφάκης, εφημέριος Μελάμπων.
Ο π. Χρίστος εγεννήθη εις Ορνέ την 29.5.1910 εκ γονέων ευσεβών, του Εμμανουήλ και της Ειρήνης οι οποίοι εκτός του παπά Χρίστου είχον επίσης άλλα τέσσαρα παιδιά: τον Παύλον, τον Ιάκωβον, τον Ευτύχιον και την Αικατερίνην.
Υπήρξε ο πρώτος εγγράμματος της μικράς κώμης Ορνέ, και τούτο το ώφειλεν εις τον πατέρα του, ο οποίος επειδή δεν υπήρχε δημοτικόν σχολείον εις Ορνέ, έστειλε τον μικρόν Χρίστον εις Μέλαμπες και εκεί ετελείωσε το δημοτικόν, πλην της Δ΄ τάξεως, η οποία ελειτούργησεν εις την Ορνέ, διαμένων εις το σπίτι του θείου του Βουλγαραποστόλη. Εν συνεχεία εφοίτησε επί δύο έτη εις το ημιγυμνάσιον Σπηλίου, επί εν έτος εις το γυμνάσιον Ρεθύμνου, και εν συνεχεία ενεγράφη εις την εκκλησ. Σχολήν Κρήτης, η οποία ελειτούργη ως ιεροδιδασκαλείον. Μετά την αποφοίτησιν του εκ της εκκλησ. Σχολής εφοίτησεν επί εν έτος εις την Ακαδημίαν (διδασκαλείον) Ηρακλείου, λαβών το πτυχίον του ιερέως – δημοδιδασκάλου τον Ιούλιον του έτους 1931.
Το Σεπτέμβριον του ίδιου έτους κατετάγη εις τον στρατόν προκειμένου να εκπληρώσει την στρατιωτικήν του θητείαν, την οποίαν εξέτισεν ως εφ. Αξιωματικός Πυροβολικού. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας διωρίσθη διδάσκαλος του χωρίου Αλφάς – Μυλοποτάμου ένθα ηυτύχησε να έχη μαθητή τον διαπρεπή λυράρην Κώστα Μουντάκην. Εξ Αλφά μετετέθη εις το δημοτικό σχολείο Μελάμπων εν έτει 1935.
Τον Ιούλιον του έτους 1936 ενυφεύθη την θυγατέρα του Αντωνίου Παπαδομιχελάκη, δημοδιδασκάλου, Ελένην, μετά της οποίας απέκτησε δύο θυγατέρας, την Χρυσούλαν και την Ειρήνην.
Τον μήνα Σεπτέβριον 1940 εχειροτονήθη Διάκονος Κυρού Ευμενίου, και εδιωρίσθη εφημέριος της ενορίας των χωρίων Κρύα Βρύση και Ορνέ. Κατά τον Ελληνο- αλβανικό πόλεμον 1940-41 επεστρατεύθη και υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερεύς εις το μέτωπον, μετά την κατάρρευσιν του οποίου και έως ότου επανέλθη εις Κρήτην, υπηρέτησεν δι’ ολίγον χρονικόν διάστημα, ως διδάσκαλος εις τα δημοτικά σχολεία Κουπονίων και Κουβαρά Αττικής. Επανελθών εις Κρήτην ανέλαβε και πάλιν εφημερικά μεν καθήκοντα εις την ενορίαν Κρύας Βρύσης – Ορνέ, διδασκαλικά δε εις το δημοτικόν σχολείον Μελάμπων. Εις την ενορίαν Μελάμπων μετετέθη το έτος 1943 όταν πλέον δεν υπήρχεν ελπίς αποκαταστάσεως της υγείας του μακαριστού ιερέως Ιωάννου Αυγουστάκη, γόνου της ιστορικής ιερατικής οικογενείας των Μελάμπων, του οποίου η υγεία είχε κλονισθεί λόγω των κακουχιών ας υπέστη εν φυλακαίς, εξ αιτίας της εθνικής του δράσεως, δια την οποίαν οι Γερμανοί τον είχον συλλάβει και εγκλείσει εις τας φυλακάς Ρεθύμνου.
Ο Ιερεύς Χρίστος Χρηστοφάκης, ως εφημέριος και διδάσκαλος των Μελάμπων προσέφερεν ανεκτιμήτους υπηρεσίας, τόσον εις την Εκκλησίαν, όσο και εις την Παιδείαν. Προέβαλεν όσο ηδύνατο τους 4 νεομάρτυρας δια του λόγου και της γραφίδος του, και επρωτοστάτησεν εις την ανάγερσιν του Ι. Ναού ο οποίος κοσμεί την είσοδον του χωρίου. Λόγοι υγείας επέβαλον εις αυτόν να ζητήσει και να συνταξιοδοτηθή, ως διδάσκαλος το έτος 1957, έκτοτε δε εσυνέχισε να υπηρετεί ως εφημέριος Μελάμπων μέχρι το έτος 1969 ότε λόγοι οικογενειακοί επέβαλον εις αυτόν και πάλιν να ευρίσκεται πλησίον των παιδιών του εις Αθήνας, διό και κατόπιν αιτήσεως του εζήτησε και έλαβεν απολυτήριον εκ της Ι. Μητροπόλεως Λάμπης και Σφακίων και εδιορίσθη εν συνεχεία ως εφημέριος του Νοσοκομείου Ατυχημάτων (ΚΑΤ) της περιφερείας της Ι. Μητροπόλεως Αττικής. Επειδή δε η κατάστασις της υγείας του επέβαλεν εις αυτόν να αναπαυθεί εν έτει 1975 και αφού συνεπλήρωσε πλήρη 35ετή εφημεριακήν υπηρεσίαν, εζήτησε και εσυνταξιοδοτήθη υπό του ΤΑΚΕ διά λόγους υγείας.
Μετά την συνταξιοδότησιν του παρέμεινε και ζούσε εις Χολαργόν Αττικής πλησίον των παιδιών του και ησθάνετο ευτυχής. Απελάμβανε δε μεγάλης εκτιμήσεως τόσον εκ μέρους των περιοίκων όσον και εκ των εφημερίων της περιοχής.
Ήρεμος και ευχαριστημένος όπως ζούσε εν μέσω της πρεσβυτέρας του και των οικογενειών των θυγατέρων του, την Κυριακήν 14 ην Φεβρουαρίου 1982, αφού επέστρεψε το απόγευμα της ημέρας αυτής από την Ραφίνα όπου είχε μεταβή μετά της πρεσβυτέρας του δι’ ανάπαυσιν αφού ησθάνθη ολίγον κρύο εις τα πόδια και πήρε ένα «χαμόμηλον» από την παπαδιά, άφησε την τελευταίαν του αναπνοήν εις τα χείρας της περί την 8 ην βραδυνήν ώρας η δε κηδεία του έγινε την επαύριον 15.2.1982 και ώραν 3.30 μ.μ. εις τον Ι. Ναόν Αγ. Τριάδος Χολαργού, εν μέσω πυκνού πλήθους Μελαμπιανών και περιοίκων, εξ όλων των χωρίων του παλαιού Δήμου Μελάμπων.
Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Ρεθύμνιος Αρχιμανδρίτης Πανοσιολογ. Π. Διονύσιος Χαμαράκης, περιστοιχισμένος υπό πέντε άλλων ιερέων. Κατά την κηδείαν του κατετέθησαν πολλοί στέφανοι εκ μέρους φίλων αυτού και της οικογενείας του. Λόγους δε εξεφώνησαν αφ’ ενός μεν ο Πανοσιολογ. Αρχιμ. Θεόκλητος Φεφές, ως φίλος του επειδή τον εξετίμα ιδιαιτέρως δια τας πολλάς και μεγάλας του αρετάς, εκ μέρους δε του Συλλόγου των 4 Μαρτύρων ο κ. Κων/νος Νικ. Αυγουστάκης, πρόεδρος του Συλλόγου.
Ο Ιερεύς π. Χρίστος Εμμαν. Χρηστοφάκης αφού ιεράτευσεν επί 42 χρόνια από την Κυριακήν 14.2.1982 εσιώπησεν. Η σεβασμία και ιεροπρεπής μορφή του έσβησεν. Ο γλυκύς εις τους τρόπους και την ομιλίαν διαθέτων σπανίαν καλλιφωνίαν, και κοσμούμενος υπό πλείστων όσων αρετών, ιδιαιτέρως δε υπό της ταπεινοφροσύνης, εσταμάτησε, δια να συνεχίσει η ψυχή του την ζωήν της εις το ουράνιον θυσιαστήριον. Αιωνία η μνήμη αυτού!
Ιερεύς
Νικόλαος Κουτσαυτάκης