Σε ηλικία 100 χρόνων περίπου πέθανε προχθές στο μικρό γραφικό
χωριό των Μύλλων Ρεθύμνης ο συμπαθής και σεβάσμιος γέροντας
Ιδομενέας Μαθιουδάκης.
Ο μπάρμπας Ιδομενέας ήτο το τελευταίο απομεινάρι της παλιάς
φρουράς των γερόντων του μικρού χωριού.
Ήτο δημιουργικός και καλωσυνάτος, ευχάριστος συζητητής γεμάτος
κέφι πάντα στην παρέα του, και με το λυράκι του σκορπούσε χαρά και
διάθεσι, για τα τραγούδια του παλιού καιρού.
Και τελευταία που ήτο φορτωμένος ένα αιώνα στην πλάτη του,
περπατούσε αναντρανιστά, και οι κουβέντες του ήτο σωστές, καθαρές
και πολύ διδακτικές.
Παρατηρούσα και καμάρωνα τα πέντε αγόρια του και τις τρεις
κόρες του πλάϊ στο φέρετρο του καλοκαταστεμένα και νοικοκυρευμένα,
παιδιά, εγγόνια και δυσέγγονα αξιώθηκε το συμπαθητικό γεροντάκι των
Μύλλων να χαρή.
Αλήθεια και νεκρός το πρόσωπό του είχε ευχάριστη όψι, και τον
θάνατο δεν τον φοβήθηκε όπως διηγούνται τα παιδιά του, αφού
σταυρωκοπήθηκε ξάπλωσε στο κρεββάτι του και παρέδωσε τη ψυχή του
λευκή.
Άφησε στη ζωή σαν παρακαταθήκη την λεβεντιά και το κουράγιο
στα παιδιά του και σε όλους που τον γνώριζαν σπουδαία διδάγματα και
τρόπο ζωής.
Στη νεκρώσυμη ακολουθία πήραν μέρος οι ψάλτες της
Μυλλωνιανής χαράδρας, τα πουλιά το αεράκι και τα λουλούδια με τα
μύρα τους.
Αυτά τα λόγια σαν ευχή και λιβάνι μυρωδάτο στο γλυκό
συμπαθητικό γεροντάκι.
ΜΙΧΑΗΛ Κ ΣΤΑΥΡΙΑΝΑΚΗΣ
(Πρωθιερεύς)
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1977