Τα αισθήματα της συγκινήσεως και καταπλήξεως όταν έλθουν εις σύγκρουσιν εξ εξαιρετικής τινός αιτίας αδρανουσιν και μένουσιν άναυδα.
Μια τοιαύτη συναισθηματική διαταραχή επισυνέβη εις μέγαν αριθμητικώς κύκλον συγγενών και φίλων και εξ ακοής θαυμαστών, εκ της Επαρχίας Μυλοποτάμου του Νομού μας της πόλεως μας της Κρήτης ολόκληρου, μηδέ των Αθηνών και Ελλάδος, αλλα και εξωτερικού εις αρκετήνέκτασιν υποληφθέντος εκ του όντως δραματικού, του θανάτου του Νότη Κωνστ. Γερακάρη Ταγματάρχου Πυροβολικού ε. α επισυμβάντος εν Αθήναις την επομένην των Χριστουγέννων λήξαντος έτους. Επτά ημέρας ο ευγενικός αυτός νέος ευρίσκετο κατάκοπος εις την διάθεσιν της στοργικής Επιστήμης και την όγδοην ημέρα παρεδίδετοάπνους πλέον εις τα χείρας της κατάπληκτου Επιστήμης μη δυνηθείση να σώσει τούτον και να τον παραδώσει και πάλιν εις την Κοινωνίαν ης η έστειλε το Μέλος.
Ο πέμπτος κατά σειράν υιος του αειμνήστου Ήρωος του Μυλοποτάμου κατά το 1897 και του Δρίσκου του 1912 Κωνσταντίνου Γερακάρη, της 26ην Δεκεμβρίου δεν ηυρίσκετο εις την ζωήν. Απέστη από του κόσμου τούτου εις την ωραιοτέρανακμήν της ηλικίας του με αξιοζήλευτον παρελθόν, ποικίλης δράσεως, δυσανάλογον εις όγκον και αξίαν προς τα έτη της ηλικίας του, και αφήνει κάποιο κενόν δυσαναπλήρωτον εις τον κύκλον της δράσεως και των πεπρωμένων του. Από της μάχης της Δυϊράνης κατά το 1918 εις ην το πρώτον έλαβε το βάπτισμα του πυρός ως Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού της Σχολής των Ευελπίδων, και κατά την οποίαν μάχην έστρεφε το πιστόλι του κατά λιποψυχήσαντοςλοχίου του, μέχρι των πολλών μαχών της Μικρασιατικής εκστρατείας καταληξάσης εις οδυνηράνκαταστροφήν, κατά την οποίαν μόνος αυτός εκ της Μεραρχίας του δεν παρέδωκε τα πυροβόλα του αλλα τα κατέστρεφε μόνος του αφού πρότερον ενδακρυς τα κατησπάζετο έμπροσθεν των εν παρατάξει ανδρών του οίτινες των ηκολούθησαν πιστοί και αφωσιωμένοι μέχρι της Θράκης όπου παρέδιδε τα κλείστρα των πυροβόλων του, από τους στρατώνος εις ον εν ειρήνη υπηρέστησεαλλακαι από του Γραφείου του Στρατιωτικού διπλωματικού υπαλλήλου της Πρεσβείας του Βελιγραδίου ένθα επί 31/2 έτη υπηρέτησε, εσχάτως δε από της νέας εμπιστευτικής εργασίας ήτις τω ανετέθη δι’ ολας τας Πρεσβείας μας εις τα Βαλκάνια, από όλαςαυτάς τας επάλξεις εξεπέμφθηαστρβόλως η δράσις του με την σημαίανυψηλά,με ιδανικά υπερπατριωτικά, αποσπάσα των μεν εν πολέμω συμπολεμιστών του τον διάθεσιν της Πατρίδος με το μειδίαμα εις τα χείλη και την χαράν εις την ψυχήν.
Γνήσιος υιός του Πατέρα του αντιμετώπισε θαρραλέα και τα τρικυμία της ζωής και τον Θάνατον. Η υπέροχοςσεμνότης του ηρώος τούτου και την τελευταίαν στιγμήν εξεδηλώθει με αφάνταστονμεγαλοπρέπειαν λέγων ολίγας στιγμάς προ της τελευταίας πνοής του…ολίγον ακόμη θα σας κουράσει η ψυχή ενός παλαιού πολεμιστού..
Η μεγαλειώδης αυτή τελευταία ρήσις του ην συμπληρούμεν ημείς «ενός Ηρωος. Τ’ αδέλφια, η μεγάλη παράταξις των συγγενών και φίλων του, ας υπερηφανεύονται δια τον λευκόν του τα και σεμνόν ήρωα του καθήκοντος και αφοσιώσεως προς την Πατρίδα η δε εφημερίς μας βέβαιοι ότι θεωρεί συγκινητικήν τιμήν της ότι από των στηλών της εκφράζει τον θαυμασμόναλλα και την θλίψιν της δια το χαμό του ευγενικού παλληκαριού της Κρήτης, που πήγε να βρει τη μεγάλη παράταξιν των απείρων Ηρώων της Ελληνικής Πατρίδος.
ΝΟΤΗΣ ΓΕΡΑΚΑΡΗΣ
Υπήρξε ο ήρως πολεμιστής με τον αδαμάντινο χαρακτήρα και τις ευγενέστερες πατριωτικές εκδηλώσεις .
Υπήρξε ο δαφνηφόρος συνεχιστής μιας Αγίας Παραδόσεως υπερτάτου Πατριωτισμού!
Υπήρξε ο ατρόμητος σημαιοφόρος εις τον στίβον των Εθν. Αγώνων μιας Αγίας Κληρονομιάς που εγκατέλειψε εις την γενιάν του ξεψυχώντας ο θρυλικός αετός του Δρίσκου Κωνσταντίνος Γερακάρης.
Υπήρξε ο Γενναίος εις την Ειρήνην και εις τον Πόλεμον.
Υπήρξε ο νους με τις μεγαλειώδεις εμπνεύσεις πατριωτικής δράσεως κατά τας Εθνικάς εξορμήσεις αλλα κι ο νους ο λεπτός τους διπλωμάτου. Και από τας δύο πλευράς το έργον του ήτο μέγα, ήτο υπόδειγμα υπερόχου και μεγαλόπνοου ενέργειας.
Όταν η Ελλάς παρα το πλευρόν των συμμάχων εχάραττεχρυσάς σελίδας εις τα δέλπους της Εθνικής μας Ιστορίας, ένα από τα παλληκάρια που επρότασσαν τα ηρωικά στήθη τους δια να χαραχθεί η Λεωφόρος προς τα όνειρα της φυλής ήτο ο Νότης Γερακάρης νεαρός τότε ανθυπολοχαγός.
Και συνεχίζει ύστερα μαζί με τα αθάνατα Ελληνόπουλα την νικηφόραν ανά τα βάθη της Μικράς Ασίας περιφοράν της Ελληνικής σημασίας.
Κι όμως αυτός που τον εσεβάσθησαν αι εχθρικές σφαίρες ήταν γραφτό προχθές να γονατίσει μπροστά στο Νόμο της Ειμαρμένης και να εγκαταλείψει τη ζωή τόσο πρόωρα.
Η ζωή του ήταν ένα ποίημα ανδρείας και γι’ αυτό θα στέκει παράδειγμα φρονιματίζον την νεολαίαν.
Κι αν πέθανε ο Νότης Γερακάρης μέσα στην Κρητική ψυχή η μορφή του και το έργο του θα ζει παντοτινάγιατι υπήρξε ο εκλεκτός.
Αιωνία του η μνήμη
Κ. ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ