ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
Σιγά- σιγά, μέσα στην αδυσώπητη πορεία των χρόνων η παλιά πολιτεία
του Ρεθύμνου περνά στην Ιστορία.
Το ωραίο χρώμα της σοβαρότητος, της αξιοπρέπειας, και της
ανθρώπινης αλληλεγγύης ξεθωριάζει. Νέοι καιροί και νέα ήθη
επικρατούν και είναι φορές που η πικρία φέρνει τη σκέψη στα παλιά,
όσα ακούμε από διηγήσεις. Σταματά με θλίψη στους λιγοστούς
εκπροσώπους του παλιού Ρεθύμνου που φεύγουν κάθε μέρα.
Πώς να μη θυμηθούμε τον εξαιρετικό άνθρωπο και φιλάνθρωπο- βοηθό
και χορηγό των πασχόντων συνανθρώπων του Ζωίδη Πέτρουλάκη.
Το τίμιο και ευθύτατο και αξιοπρεπέστατα παλιό έμπορο Γιάννη
Πετυχάκη- που πέρασε τη μαύρη σκλαβιά- παλεύοντας σαν
υπάλληλος, ενώ μπορούσε ν’ αρπάξει και αν ξεσκίσει και να πλουτίσει.
Πάνω απ’ όλα σεβάστηκε τη δυστυχία της Πατρίδας του, το όνομά του
και στάθηκε απλός και τίμιος σ’ όλο του το βίο. Πώς να μη σταθούμε με
σεβασμό και θαυμασμό μπροστά στην υπέροχη μνήμη των μεγάλων
αλτρουιστών και ανθρωπιστών γιατρών Θεμιστοκλή Σαουνάτσου και
Γεωργίου Σαουνάτσου – που ήσαν οι μόνοι γιατροί επι 30 και 40 χρόνια
που θα μπορούσαν να έχουν μαζέψει δεκάδες χιλιάδες λίρες.
Έζησαν μέτρια και απλά και άφησαν σταθμό στο τόπο αυτό και όνομα
που ακτινοβολεί την μεγάλη δράση τους.
Και στους άλλους τομείς της ζωής υπήρχαν τέτοιοι άξιοι εκπρόσωποι
της Παλιάς Ρεθεμνιώτικης γενιάς.
Ένας απ’ αυτούς πέθανε προχθές τόσο ξαφνικά – ο Νικόλαος
Σαουνάτσος. Ηταν γόνος ιστορικής οικογένειας που πρόσφερε
σημαντικές, αληθινές και αθόρυβες υπηρεσίες, στην Πατρίδα και στην
κοινωνία.
Είχε μέσα του δυνατά και πλούσια αισθήματα, αλληλεγγύης κα
ανθρωπισμού.
Το ήθος του ήταν καθάριο και σταθερό σ’ όλες τις εκδηλώσεις της ζωής
του.
Ακέραιος και ασυμβίβαστος με σύγχρονες αντιλήψεις πλουτισμού.
Τραβούσε το δρόμο της αξιοπρέπειας και τίμιας εργασίας και
απεχθανόταν τρόπους και μεθόδους αταίριαστες με την κεντρική
γραμμή της ζωής του που ήταν ο δρόμος του ίδιου ανθρώπου.
Χαρακτηριστικό του λαμπρού χαρακτήρα του ήταν αυτό που ειπώθηκε
απ’ τους συναλλασομένους μαζί του «Ο Λόγος του ήταν Συμβόλαιο».
Επιγραμματικότερο επιτάφιο για ένα ευθύ και ειλικρινή άνθρωπο δεν
μπορούσε να γίνει. Αυτό το επιβεβαίωνε ολόκληρη η ζωή του.
Εβοήθησε πολλούς να αναδειχθούνε επαγγελματικά και βοήθησε με
μυστικό τρόπο πολλούς αναξιοπαθούντες.
Δεν πλούτισε απ’ το επάγγελμά του, αν και είχε όλες τις δυνατότητες.
Στα σκληρά χρόνια τότε που δοκιμάστηκαν οι χαρακτήρες – έμεινε
διαμαντένιος και λευκός- έζησε αξιοπρεπέστατα και σύμφωνα με τις
αρχές της οικογένειάς τους συμπάσχοντας με τον τόπο.
Δεν αρνήθηκε ποτέ την ηθική του συμπαράσταση σε κανένα και ήταν
αυστηρός και εκλεκτικός στις συντροφιές του, ανεξάρτητα
επαγγέλματος.
Αγαπούσε τους τίμιους ανθρώπους και ευχαριστιόταν στην παρέα
τους. Ήρεμος, ομορφάνθρωπος, τόνιζε με την παρουσία του τη ζωή, γι’
αυτό και η απώλεια του, γέμισε με θλίψη το Ρέθυμνο.
Σημειώνει ένα κενό και θα είναι σαν ανάμνηση εκλεκτού Ανθρώπου.
Στ’ άυλα χέρια τους παλιοί Ρεθεμνιώτες πεθαμένοι, θα πάρουν με
αγάπη και στοργή την ψυχή του κι οδηγώντας την στη γαλάζια χώρα
των Μακαρίων θα περιμένουν το αληθινό χρονικό αυτής της πολιτείας.
Ι.Μ.Δ.
Εφημ. «Το Βημα»