ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΟ ΒΗΜΑ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΜΑΙΟΥ 1962
ΟΙ ΗΡΩΕΣ
Απέθανε την π. Τετάρτη και εκηδεύθη χθες, Πέμπτη ο Νικόλαος Ρισάκης, εν μέσω θερμών εκδηλώσεων αγάπης.
Τον νεκρόν, όστις ήτο ανάπηρος του Ελληνοβουλγαρικού Πολέμου του 1918, ενεκρολόγησε ο κ. Νικ. Ανδρουλιδάκης, όστιςεξηρε την εθνικήν δράσιν του.
Ο Νικόλαος Ρισάκης, ο επι κεφαλής προκεχωρημένου φυλακίου, του 8ουΚρητών, μόλις απέχοντος των Βουλγαρικών γραμμών, 20 μέτρα, συνεπλάκη, μετα βουλγαρικού Λόχου, υπο τον λοχαγόνΙβάνωφ, οσιτις είχε τιμηθήδι’εξαιρέτους πράξεις δια του χρυσού μεταλίου του Βασιλέως Φερδινάνδου.
Το προκεχωρημενονφυλάκιον ήτο προς επιτήρησιν των βουλγαρικών κινήσεων. Ολίγαςημέρας προ της κυρίας μάχης του Σκρα, που έκρινε την τύχην των Ελληνικών όπλων οι Βούλγαροι, αντιληφθέντες την ύπαρξιν του φυλακίου, ήρχισαν βάλλοντες δια φραγμού πυροβολικού – ώστε να αποκόψουν την επικοινωνία αυτού. Η πρώτη θέσις κατά του φυλακίου, εγένετο δια χειροβομβίδων, υπο βουλγαρικού αποσπάσματος που είχε προχωρήσει προς αυτό. Ο Νικόλαος Ρισάκιςμε τη μικρήν ομάδα του εντεπιτίθεται δια του όπλου. Βλέπων ότι ευρίσκεται προ υπερτέρου εχθρού, ο Ν. Ρισάκης σύρεται μέχρι της κρύπτης των φωτεινών σημάτων και ανασύρει το πιστόλιονδι’ου ειδοποιεί δια φωτοβολίδων το Τάγμα περί του διατρεχόμενου κινδύνου. Αντικειμενικός σκοπός των Βουλγάρων ήτο να εξουδετερώσουν το φυλάκιο και να ανατρέψουν το Τάγμα το οποίον ευρίσκετο στο σημείο.
Το εγχείρημα του Ν. Ρισάκη, εχαρακτηρίσθη ως ασυλλήπτου ηρωισμού, από τους Γάλλους κα Ελληνες Επιτελείς, διότι, ο Γενναίος στρατιώτης εκινήθειυποχάλαζαν σφαιρών του λόχου Ιβάνωφ και κατω από τα πυρά του πυροβολικού. Όταν ειδοποιήθει, το Τάγμα Σταυριανοπούλου, εκ των φωτοβολίδων, έθεσεν εις δράσιν το Ελλην. Πυροβολικόν και ήρχισε η ελληνική αντεπίθεσις, ήτιες ανέτρεψε τους Βουλγαρουςοίτινεςφεύγοντες πανικόβλητοι κατέλιπονεποι του πεδίου μάχης υπέρ τους 120 νεκρούς και αυτόν ΛοχαγόνΙβάνωφ.
Απαντες του Ελληνικού φυλακίου ετραυματίσθησαν, αλλά ο Ν. Ρισάκης βαρύτατα λαβών υπερ τα 35 βλήματα των οποίων ενσφηνωθέντα εις τους πνεύμονας και της επιγονατίδα, ουδέποτε εξήχθησαν.
Ο Γάλλος Αρχιστράτηγος, εξήρε τηνηρωικήνθυσίαν του Κρητικού παλληκαριού εις εμπνευσμένηνΗμερήσιανΔιαταγήν, ήτις ανεγνώσθη εις όλας τας συμμαχικάς γλώσσας.
Διέταξε δε προς τιμήν του και ονομάσθη η κρίσιμος θέσις γνωστή ως τότε δια το επικύνδινον αυτής Κου – Γκροζ (σφαγείον Νικολάου Ρισάκι).
Ο κ. Ανδρουλιδάκης εν τω επικειδείω του, είπε και τα εξής, χαρακτηριστικά.
Εις τον Ρεθύμνιον ήρωα απενεμήθησύνταξιςλοχίου. Χωρίς τη αυτοθυσίαν του, θα είχε αποτύχη ο Βουλγαρικός αιφνιδιασμός και τα Τάγμα Σταυροπούλου θα είχε αιχμαλωτισθή. Αλλ’ η πολιτεία αρέσκεται να λησμονεί. Αλλοι, οι ελάχιστοι, οι ουδέν πράξαντεςεχουν το προβάδισμα και αυτοί ετυχαν βαθμών.
Ο Νικόλαος Ρισάκης δεν εμνησικάκισε- διαφυλάξαςολην την ιερήν φλόγα της Πατριδολατρείαςτου και κατά την Κατοχήν και κατά την απελευθέρωσινυψώθη ηθικόν φράγμα εναντίον του θανάτου.
Η εφημερίς μας ιδιαιτέρως εκτιμώσα τον άξιονσυμπολίτην, απευθύνει θερμότατα συλλυπητήριας προς την αγαπητήνοικογένειάν του.