Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ «ΠΕΤΡΙΑ»
Όταν οι οργανωτές της σημερινής εκδήλωσης μου πρότειναν να πω «δυο λόγια» για να σκιτσάρω τη δημοσιογραφική ταυτότητα του Νίκου Αγγελή, αισθάνθηκα ταυτόχρονα, χαρά και δέος.
Χαρά, γιατί μου διδόταν η ευκαιρία να μιλήσω για έναν ταλαντούχο συνάδελφο – από πλευράς μου – και ακριβό φίλο – ελπίζω και από πλευράς του – με τον οποίο έχω την αίσθηση από τα γραφτά του, ότι έχουμε δεχτεί, την ίδια «πετριά’. Την «πετριά» της Κρήτης.
Και σπεύδω να ζητήσω την επιείκειά σας γι’ αυτήν μου την ομολογουμένως σωβινιστική αδυναμία.
Δέος ένιωσα – και νιώθω κι αυτή τη στιγμή – γιατί καλά γνωρίζω ότι είμαι αδύναμος να καταγράψω και να αξιολογήσω τα απειράριθμα κείμενα μοναδικής γλαφυρότητας, φρεσκάδας, ενέργειας και δύναμης που μας δίνει τώρα και 42 χρόνια που θητεύει τη δημοσιογραφία.
Θα ξεκινήσω με μια προσωπική αποκάλυψη.
Τον Νίκο Αγγελή, τον αγάπησα πριν τον γνωρίσω προσωπικά. Τον αγάπησα για τα γραφτά του. Τα γραφτά εκείνα που ήταν πλημμυρισμένα από Κρήτη. Και χάρηκα ξεχωριστά όταν τον γνώρισα από κοντά, ύστερα από μερικά χρόνια.
Αυτό που δεν χάρηκα, ήταν η αδυναμία μου το φετινό καλοκαίρι, να ανταποκριθώ στην πρόσκληση να πάω στο Γετίμη Μετόχι, στον Αποκόρωνα, το χωριό που γεννήθηκε και στο πατρικό που συντηρεί τις ωραίες παιδικές του μνήμες, να γευτούμε μια γνήσια βραδιά. Υπόσχομαι να μην λείψω του χρόνου.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή ο χρόνος μου είναι περιορισμένος στο 10λεπτο – όπως αναφέρει το πρόγραμμα – και επειδή είναι αδύνατον να παρασυρθώ στον Αγγελικό ωκεανό των δημοσιογραφικών του αριστουργημάτων – που χρόνος και γνώσεις – θα περιοριστώ να σας δώσω επί τροχάδην τη δημοσιογραφική του πορεία.
Γεννήθηκε το 1930 στο χωριουδάκι των Μεγάλων Σφακιανών καπετάνιων των Κρητικών επαναστάσεων, στο Γετίμη Μετόχι του Αποκόρωνα.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επαγγελματικές Σχολές. Άρχισε να δημοσιογραφεί από μαθητής στις εφημερίδες των Χανίων. Παράλληλα, δημοσίευσε διηγήματά του στην κρητική ντοπιολαλιά και το περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία» του Σπύρου Μελά. Τα δημοσιογραφικά του σχόλια αναφέρονται πάντοτε σε τοπικά θέματα. Στο ίδιο αντικείμενο τα χρονογραφήματα και οι έρευνές του. Μεγάλη εντύπωση έκαμαν τότε οι ζωηροί δημοσιογραφικοί του διάλογοι επί ιστορικών κ.ά. θεμάτων με τους καθηγητές πανεπιστημίου Νικόλαο Τωμαδάκη και Φαίδωνα Κουκουλέ, που χαρακτηρίστηκαν αγώνες δύο Γολιάθ με έναν Δαυίδ.
Από το 1956 αρχίζει πλέον να δημοσιογραφεί επαγγελματικά στην έκγυρη εφημερίδα «Ελευθερία» των Αθηνών. Τόλμησε μάλιστα να καθιερώσει στην εφημερίδα αυτή ειδική στήλη Κρητικών αποκλειστικώς ιστορικών και λαογραφικών θεμάτων με τον υπέρτιτλο «ΠΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ».
Η στήλη αυτή, η οποία κέρδισε την αγάπη του δύσκολου κοινού της «Ελευθερίας», που αποτελείτο σε μέγα ποσοστό από διανοουμένους, διατηρήθηκε δέκα χρόνια, μέχρι το κλείσιμο της εφημερίδας από τη δικτατορία. Τότε έκλεισαν και τα «Ρ.Ν.».
Οι «ΠΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ» συνεχίστηκαν σε άλλες εφημερίδες, όπως το «ΕΘΝΟΣ», την «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» και τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ». Για άλλα 15 χρόνια ακόμη.
Στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» δημοσιεύθηκαν σε καθημερινές, δεκάδες συνέχειες, τα έργα του Νίκου Αγγελή «Αλέξιος Καλλέργης» και «Δασκαλογιάννης», καθώς και η επαναστατική ιστορία της Κάσου. Μπορεί να ισχυρισθεί κανείς με βεβαιότητα ότι η στήλη «ΠΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ» γνωστοποίησε στο ευρύτερο ελληνικό κοινό βασικά στοιχεία της ιστορίας και λαογραφίας της Κρήτης. Στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» έκανε, εκτός των άλλων, και παρουσίαση βιβλίων και περιηγητικό ρεπορτάζ.
Το 1968, μετά το κλείσιμο της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», προσλαμβάνεται ως δικαστικός και αργότερα ως πολιτικός συντάκτης στο Συγκρότημα Ιωάννου Βελλίδη. Ταυτόχρονα προσλαμβάνεται στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» και στην «ΙΣΤΟΡΙΑ» του Παπύρου. Στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» έγινε αρχισυντάκτης μέχρι το κλείσιμό τους και στην «ΙΣΤΟΡΙΑ» παραμένει ακόμη διευθυντής στο τριακοστό πρώτο έτος της ζωής του περιοδικού.
Το 1981 ιδρύει με τον Χρήστο Πασαλάρη παραπολιτική στήλη στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», και μετά ένα χρόνο αναλαμβάνει την αρχισυνταξία της «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗΣ», όπου έμεινε μέχρι το 1990. Από το 1990 αρθρογραφεί σε διάφορες εφημερίδες και σχολιάζει στο δημοσιογραφικό σταθμό 9.84.
Αλλά και στο ραδιοφωνικό σταθμό FM 100 της Θεσσαλονίκης έχει κάποια σχολιογραφική θητεία.
Τα βιβλία του «Στον ίσκιο της Μαδάρας» με διηγήματα, ένα από τα οποία κέρδισε το πρώτο πανελλήνιο βραβείο διηγήματος το 1956. «Δασκαλογιάννης», «Καλλέργης», «Κρητικός Λαϊκός Θρήνος», «Αλμυρές κρητικές ιστορίες», έχουν κυκλοφορήσει σε δεκάδες εκδόσεις και πάλι είναι εξανλτημένα. Προσφάτως κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Ανέκδοτα των Κρητοτουρκών» και αναμένονται άλλα δύο, εντός ίσως των προσεχών μηνών.
Από τον Γιάννη Χαλκιαδάκη