Μετά πάσης επισημότητος και μεγαλοπρέπειας επί παρουσία πολλού κόσμου ετελέσθη εις Γερακάρι κι εφέτος η ετήσια επιμνημόσυνος δέησιςυπερ αναπαύσεως της ψυχής των υπο των βαρβάρων Γερμανών ολοκαυτοθέντων ατόμων κατά την 22 Αυγούστου 1944.
Μετα την επιμνημόσυνον δέηση εξεφωνήθησαν λόγοι μεταξύ δε των εκφωνηθέντων ήτο και ποίημα υπο του γηραιού συνταξιούχου Μιχαήλ Γενεράληόπερσυνεκίνησε βαθύτατα πάντας τους παριστάμενους και το οποίο δημοσιεύομεν κατωτέρω.
«Ψυχές που τούτη τριγύρω μας πετάτε κι αόρατες με σιγανό φτερούγισμα κοιτάτε τον κόσμονα σας προσκυνά γονατιστός με πόνο με σεβασμό κι ευλάβεια, όπως το κάθε χρόνο μου φαίνεται πως σήμερα σαν ναστε λυπημένες σαν να’ ρχεσθε από μακρινό ταξίδι κουρασμένες.
Που’ έρχεσθε; Η αιθέρια, η μυστική γαλήνη που συντροφεύει τις ψυχές τώρα για σας τί εγίνη; Από την Κύπρο θ’άρχεσθε την αιματοβαμμένη που βάρβαρος κατακτητής κρατ’ αλυσοδεμένη γιαυτό γυρνάτε θλιβερά, γιαυτό, γιαυτό πονείτε γιατι η σκλάβα αδελφή στον κίνδυνο θεωρείται.
Ανήσυχες και σκυθρωπές τα άϋλα φτερά σας μαζέψτε για μια στιγμή κι εδώ στη κατοικία σας την ύστερη, ανάλαφρεςαδελφαγκαλιασμένες μ’άλλες ψυχές αγνώριστες σε σας ψυχές θλιμμένες, Κυπρίων άγιες ψυχές αγνές μαρτυρικές, ψυχές όπου σαν στέμμα μαρτύρων φωτοστέφανες καινούριος περιβάλλει και μαύρα χρόνια της σκλαβιάς στο νου μας φέρνουν πάλι.Σταθείτε! Τούτος ο βωμός ο άγιος σας θέλει στο σημερινό προσκύνημα, συντροφιαστοί αγγέλοιψάλλουν με μυστικές φωνές αόρατοι μαζί μας και γίνοντ’ένα ο ύμνος των μαζί κι η προσευχή μας.
Δεν φαίνονται οι άγγελοι, τα μάτια δεν μπορούνε να ιδουν αγγέλους και ψυχές, που γύρω μας πετούνε, όμως η πίστις στο Χριστό, η αγία μας θρησκεία για κάθε τί μας έδωκε σύμβολα και σημεία που κάνουν κάθε χριστιανό να βλέπει,να πιστεύει και πράγματα αδύνατα γι’αυτό να μη γυρεύει. Και τώρα να κοιτάξετε στο κόλλυβο κάθε σπυρί σιτάρι μας δείχνει της ανάστασης κάθε νεκρού τη χάρη. Κι όπως το στάρι το σπυρί, αμα θαφτεί στο χώμα φυτρώνει κι ανασταίνεται το ίδιο στον αιώνα, τ’ανθρώπου το φθαρτό κορμό ο Πλάστης θ’ αναστήσει μαζί του στα ουράνια παντοτινά να ζήσει.
Κι ο καπνός του λιβανιού κι η μυρωδιά που χύνει σύμβολο πως την προσευχή στο Πλάστη κατευθύνει το φως κι η λάμψη που σκορπούν τριγύρω αραδιασμένα τόσες λαμπάδες και κεριά που βλέπει τ ‘αναμμέναδείχνου το φως τ’αληθινό το φως του παραδείσου όπου καλούν αιώνια τέτοιες ψυχές να ζήσουν.
Κρήτες και Κύπριοι, ήρωεςδαφνοστεφανομένοι σ’αυτόν τη δόξα το βωμόδεχθείτ’ αδελφωμένοι της εκκλησίας τις ευχές και των πιστών τα δάκρυα που λάμπουν στα στεφάνια σας ατίμητα διαμάντια..
Και τώρα τις φτερούγες σας διάπλατες στοναιθέρα απλώστε!Πετάξατε ανάλαφρα πιο πέρα στη Κύπρο να γυρίσετε στη γη τη σκλαβωμένη όπου σπαράσεισήμερο στο αίμα βουτημένηκαι φέρετε τον ασπασμό του γέρο Ψηλορείτη στην πρόοδο στο Διγενή όπου του στειλε’ η Κρήτη.
Φέρτε τη φλόγα τ’ Αρκαδίου τα στήθη νααναθερμάνει του μαρτυρίου το Σταυρό τ’ ακάνθινο στεφάνι με θάρρος και υπομονή στον Γολγοθά να φέρει όπως η Κρήτη μια φορά – έχει ο Θεός.
Ποιος ξέρει Γλυκοχαράς η λευτεριά, χρυσή αυτή σιμώνεικαι καθ’αγώνα δίκαιο η Νίκη στεφανώνει!
Αλλα σταθείτε μια στιγμή ψυχές του Γερακάρι μη βιάζεσθε να φύγετε… εχετ’ ένα καμάρι μπροστά σας! Καμαρώσατε! Ένα σας βλέμμα φθάνει το πονο σας, τη θλίψη σας για πάντα να γλυκάνει. Ρίξτε γύρω μια μαθιά! Βλέπετε πως καϋμέναδεν πήγανε τα αίματα όπου χετεχυμένα.
Κόρες, εγγόνια και οι γιοι όπου έχετεαφημένα στη ορφάνια στη παντερμιά να!Τώρα αναθρεμμένα λεβέντες, κόρες της παντρειάς, τα σπίθια σας πρεπίζουνστη πρόοδο και προκοπή καθημερινώς βαδίζουν.
Σαν δάση στα περβόλια σας τα δένδρα πρασινίζουν τον πλούτο και την ομορφιά, τριγύρω των σκορπίζουν.
Και δίπλα στα χαλάσματα, μικρούτσικα παλάτια, σπαθιά φυτρώνουν τακτικά π’ευχαριστούν ταμάτια και μια νεόκτιστη εκκλησιά με ομορφιά και χάρη, θα’ ναι στολίδι και πρεπειά πάντα στο Γερακάρι. Ναι! Το χωριό σας πιο όμορφο να γίνει τώρα με βρύσες δρόμους και νερά και χίλια άλλα δώρα, δώρα όπου το αίμα σας και τ’ άγια κόκαλά σας εχάρηκανπαντοτινά στον τόπον τα παιδιά σας.
Γι’ αυτό δεχτήτε με κρυφή χαρά και περηφάνειαμε τούτο το μνημόσυνο δάκρυα ευχές στεφάνια. Κι εμείς θα πούμεν μια ευχή ολοι μας μ’ ένα στόμα
«Αιωνία η μνήμη σας και άγιο το χώμα»!
Γερακάρι 22/8/1957
Α. ΜΑΡΝΙΕΡΟΣ
Εφημ. «Κρητική Επιθέωρησις 29/8/1957»