Όσοι απόφοιτοι του Γυμνασίου Ρεθύμνης του 1950 βρεθήκαμε στην
Αθήνα συγκεντρωθήκαμε την Παρασκευή το βράδυ 14-3-80 σε κρητικό
κέντρο για να γιορτάσουμε τα τριάντα χρόνια από της αποφοιτήσεώς
μας.
Στη χαρούμενη αυτή συγκέντρωση ξύπνησαν οι αναμνήσεις και
ζεστάθηκε η ψυχή από το μαθητικό πνεύμα που επικράτησε μακριά
από τη σκληρή και απάνθρωπη καθημερινότητα.
Τούτη η συγκέντρωση μας έφερε 30 χρόνια πίσω, με τη ίδια διάθεση με
την ίδια αγάπη. Πειράζει ο Δαφέρμος το Λουτριανάκη. Αστειεύεται ο
Κοντογιάννης με το μαθητικό του χιούμορ. Ο Αναστασάκης λέει να
αγοράσουμε όλοι από ένα ζευγάρι στιβάνια και να τα φοράμε όταν θα
σμίγουμε.
Η Λύρα του Γιάννη Σκαλίδη νανουρίζει τις αναμνήσεις μας και αναπαύει
τις ανησυχίες και τα πάθη μας μέσα τους γλυκούς ήχους.
Τα Πιπεράτα ανέκδοτα του Γιώργη του Δαφέρμου σκανδαλίζουνε και
χαρίζουν το γέλιο και το κέφι και τη χαρά. Παρά τα χρόνια που πέρασαν
διαπιστώσαμε πως όλοι μας μείναμε νέοι με καθαρή τη καρδιά και τη
νεανική τη σκέψη.
Νιώσαμε εκείνο το βράδυ πως τα χρόνια που φορτώθηκαν στις πλάτες
μας, δεν βάραιναν ούτε την ψυχή ούτε το πνεύμα μας. Αντίθετα αυτά
τα χρόνια διατήρησαν την αγάπη μεταξύ μας, κράτησαν τις αναμνήσεις
των νεανικών μας χρόνων και σφυρηλάτησαν το αδελφικό μας δέσιμο.
Ένα δέσιμο χρήσιμο και αναγκαίο μέσα στο δύσκολο κόσμο μας.
Το Καλοκαίρι που όλοι θα σμίξουμε στο Ρεθεμνος για να
αποκαλύψουμε το άγαλμα που ετοιμάζουμε θα αναστήσουμε τα
νεανικά μας χρόνια τα γεμάτα από όνειρα και ελπίδες.
Αυτό θα μας δώσει κουράγιο και δύναμη και θα μας χαλυβδώσει τη
θέληση για τις πιο πέρα προσπάθειες μας.
ΔΗΜ. ΑΕΤΟΥΔΑΚΗΣ
20-3-1980