Μια ξεχωριστή εκδήλωση ανθρωπιάς και αγάπης … σαν παραμύθι, από τον αξέχαστο Παύλο Βαρδινογιάννη
Του Κωστή Γ. Καλλέργη
Ήταν νέα, όμορφη, επιστήμων και Ρεθεμνιωτοπούλα.
Ένας κλάδος της Επιστήμης, ο παιδαγωγικός, της άνοιγε διάπλατα τις πόρτες της…. ζωής, και της παρέδιδε το πτυχίο της παιδαγωγού.
Εφόδιο και εφαλτήριο νέας πορείας αλλά και νικηφόρο επιστέγασμα της άξιας προσπάθειας της ίδιας και της οικογένειάς της.
Ξεκινούσε η ζωή….
Ένας άλλος κλάδος της επιστήμης, ο ιατρικός, σχεδόν ταυτόχρονα, αμείλικτα παρέδιδε την ετυμηγορία του, διερευνώντας μια ξαφνική αδιαθεσία της.
Ανίατη ασθένεια!
Η διάγνωση για την κατάσταση της υγείας της φοβερή.
Πρόβλεψη βελτίωσης ουδεμία…
Πορεία καθημερινά φθίνουσα.
Τραγική ειρωνεία τύχης.
Από τη μία πτυχίο για ζωή!
Από την άλλη διάγνωση θανάτου!
Οι γονείς της άτυχης κοπέλας, μοναδική ελπίδα τους έβλεπαν πια μόνο τη συστράτευση στον αγώνα τους της οικογένειας των Βαρδινογιάννηδων και ιδιαίτερα του Παύλου.
Εκείνων που ποτέ δεν αρνήθηκαν την βοήθειά τους σε κανέναν.
Και πραγματικά! Όλα τα αδέλφια σαν ένας άνθρωπος έτρεξαν και αγκάλιασαν αμέσως το πρόβλημά τους.
Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του Παύλου επειγόντως Ιατρικό Συμβούλιο στην Αθήνα, όπου είχε μεταφερθεί η άτυχη νέα.
Δυστυχώς όμως δεν γινόταν τίποτε!
Η απελπιστική κατάσταση της υγείας της άτυχης Ρεθεμνιωτοπούλας δεν άφηνε κανένα περιθώριο για άσκοπες μετακινήσεις και ταλαιπωρίες στο εξωτερικό, όπου ο Παύλος και η οικογένειά του είχαν προσβάσεις και δυνάμεις στα καλύτερα Νοσοκομεία.
Όπου είχαν στείλει άλλωστε και είχαν βοηθήσει να βρουν την υγειά τους, εκατοντάδες κρητικοί!!!
Όλοι το γνώριζαν αυτό σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και όλοι αναγνώριζαν, ότι ο Νομός Ρεθύμνου, υπήρξε πράγματι προνομιούχος, χάριν κυρίως στην ύπαρξη του Παύλου και της οικογένειας των Βαρδινογιάννιδων γενικότερα.
Η ραγδαία δυστυχώς εξέλιξη της ανίατης ασθένειας, προμήνυε το γρήγορο χαμό της κοπέλας.
Ο Παύλος Βαρδινογιάννης δεν μπορούσε, δεν άντεχε, στην ιδέα ότι είναι ανήμπορος να προσφέρει κάτι σ’ αυτήν τη νέα, και στην οικογένειά της.
Στον πατέρα της και καλό του φίλο, εκμυστηρεύεται με θλίψη το πόρισμα του Ιατρικού Συμβουλίου, που είχε ο ίδιος συγκαλέσει.
Του ανακοινώνει και τη γνωμοδότησή τους για την ματαιότητα κάθε προσπάθειας αναζήτησης λύσης σε ξένα Ιατρικά Κέντρα.
Φίλε μου καλέ! Κουράγιο! του λέει:
Ας βοηθήσουμε το παιδί τουλάχιστον να μην καταλάβει τίποτε.
Να μην αισθανθεί την τραγικότητα της κατάστασης.
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Δεν μπορούμε δυστυχώς να της προσφέρουμε τίποτε!
Τίποτε εκτός από χαρά! είπε και έλαμψε η ματιά του.
Επέτρεψέ μου σε παρακαλώ να προσπαθήσω να της προσφέρω τουλάχιστον λίγη χαρά, του λέει ο Παύλος.
Κάνε ότι νομίζεις του λέει με συντριβή ο πατέρας της.
Επισκέπτεται ο Παύλος την κοπέλα στο Νοσοκομείο όπως είχαν συνεννοηθεί με τον πατέρα της.
Ο πατέρας της την προετοιμάζει ότι κάτι σημαντικό πρόκειται να γίνει αλλά δεν γνωρίζει λεπτομέρειες.
Μπαίνει ο Παύλος στο δωμάτιο που νοσηλευόταν η κοπέλα και με χαμόγελο, και καλοσύνη την χαιρετά.
Της λέει, ότι σκοπός της επίσκεψής του δεν ήταν να δει μια ασθενή αλλά μια μελλοντική συνεργάτη του!
Ότι έρχεται με συστάσεις καλές γι’ αυτήν, από τους εκπαιδευτικούς δασκάλους της για να την προσλάβει ως παιδαγωγό.
Και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης των τέκνων των αδελφών του, που βέβαια τα θεωρούσε και δικά του παιδιά.
Και ακόμη ότι θα ήταν μεγάλη τιμή για την οικογένεια των Βαρδινογιάννιδων αν αποδεχόταν την πρόταση αυτή, και ότι θα τον έκανε η αποδοχή της ιδιαίτερα ευτυχή.
-Μα πώς; κύριε Παύλο. Εγώ είμαι άρρωστη! ψέλισε η κοπέλα.
-Άρρωστή; Μπά σε καλό σου…
Είναι θέμα ημερών πλέον η παραμονή σου στο Νοσοκομείο, παιδί μου!!
Δε θα σου έκανα ποτέ τέτοια πρόταση αν δεν με διαβεβαίωναν οι γιατροί ότι θα είσαι εντελώς καλά, σε λίγες κιόλας μέρες.
-Ε! αν είναι έτσι κύριε Παύλο πώς μπορώ να αρνηθώ, είπε ευγενικά και με γλυκιά ευχαρίστηση η κοπέλα.
Σ’ ευχαριστώ! της λέει εκείνος.
Σ’ ευχαριστώ, χίλια ευχαριστώ.
Κι αφού δέχθηκες, και μας έκανες αυτήν την μεγάλη τιμή σε μένα και τα αδέλφια μου, θα σε παρακαλέσω να αποδεχθείς και την πρόσκλησή μου να έρθεις το ερχόμενο Σάββατο που θα έχεις βγει από το Νοσοκομείο, να μας επισκεφθείς στο σπίτι μου.
Θα φάμε μαζί, προκειμένου να γνωρίσεις και την οικογένειά μας, τα παιδιά που θα αναλάβεις αλλά και τους συναδέλφους σου σε άλλα καθήκοντα, ώστε να μη χάνουμε χρόνο…
Δέχεσαι;
Το πρόσωπο της κοπέλας φωτίστηκε από απερίγραπτη χαρά και ευτυχία!
Μη σκέφτεσαι πώς θα’ ρθεις, συνέχισε ο Παύλος.
Θα σε παραλάβει ο οδηγός μου και θα σε επιστρέψει με το αυτοκίνητό.
Έτσι και έγινε…
Διοργανώθηκε λαμπρή γιορτή προς τιμήν της νέας παιδαγωγού για την ανάληψη των καθηκόντων της.
Όλοι παραστάθηκαν και παρουσιάστηκαν ως υποχρεωμένοι απέναντί της που δέχθηκε την πρότασή τους για την συγκεκριμένη εργασία και τη δύσκολή αποστολή, πού είχε να κάνει με τη μόρφωση των παιδιών τους.
Μετά το πέρας της ευχάριστης βραδιάς, έλαβε και ολιγοήμερη άδεια προκειμένου εν τω μεταξύ να αναρρώσει πλήρως, και να προετοιμαστεί για την μόνιμη εγκατάστασή της.
Ο επίλογος μπορεί να ήταν γνωστός, αλλά όλα τα παραπάνω χάρισαν πραγματικά ευτυχισμένες στιγμές στην άτυχη κοπέλα, και ελπίδες σύντομης ανάρρωσης που έκαναν λιγότερο οδυνηρό τον σύντομο γολγοθά της.
Αυτή ήταν η ανθρώπινη και μεγαλειώδης τρυφερή και ευαίσθητη ψυχή του μεγάλου Ρεθεμνιώτη πολιτικού Παύλου Βαρδινογιάννη, που 17 χρόνια μετά το θάνατό του, όλοι τον θυμόμαστε και τον αναπολούμε με σεβασμό στην μνήμη του αλλά και με αγάπη και συγκίνηση.
madeincreta.gr