Μελιδόνι 2025

Χαιρετισμός του δημάρχου Μυλοποταμου κ. Γεωργίου Κλάδου στην εκδήλωση που έγινε την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025 στο σπήλαιο στο πλαίσιο της επετείου

Σήμερα, 201 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα του Σπηλαίου, σας υποδέχομαι με δέος και βαθιά συγκίνηση σε αυτόν τον ιερό τόπο. Εδώ, όπου η ιστορία δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, αλλά μια ζωντανή μαρτυρία θυσίας και μεγαλείου. Εδώ, στον Γεροντόσπηλιο, που κάθε πέτρα, κάθε ανάσα της γης φέρει τη μαρτυρία μιας εποχής που η ανθρώπινη ψυχή υπερέβη τα όρια της θνητότητας για να υψωθεί στο αιώνιο. Εδώ, όπου η σιωπή δεν είναι απουσία, αλλά μνημείο. Μια σιωπή γεμάτη ψιθύρους θυσίας και ύμνους ανδρείας. Όπως τότε, έτσι και τώρα, αυτός ο τόπος  είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας, ένα σύμβολο  που μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά  κερδίζεται με θυσίες, αρετή και πίστη στα υψηλότερα ιδανικά.

Ο Γεροντόσπηλιοςείναι ένας ζωντανός θρύλος, ένα κάλεσμα για να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και για τι αγωνιζόμαστε. Κάθε βήμα εδώ είναι μια προσευχή, κάθε ματιά στον ορίζοντα μια υπόσχεση: πως οι ψυχές που χάθηκαν ζουν μέσα μας. Έχουν γίνει ρίζες, φως καιτον αέρα που ανασαίνουμε.

Τον Οκτώβριο του 1823, σε μια σκοτεινή περίοδο για την Κρήτη, όταν ο τουρκικός ζυγός επεδίωκε να καταπνίξει κάθε πνοή ελευθερίας, 370 ψυχές – γυναίκες, παιδιά, και 30 γενναίοι υπερασπιστές – βρήκαν καταφύγιο στο σπήλαιο του Μελιδονίου, τον Γεροντόσπηλιο. Ελπίζοντας σε σωτηρία, έκαναν το σπήλαιο σπίτι, εκκλησία και φάρο ελπίδας. Όμως, η μοίρα τους έμελλε να γραφτεί με φωτιά και θάνατο. Μετά από μήνες πολιορκίας, όταν η αντίστασή τους είχε γίνει θρύλος, ο οθωμανικός στρατός, υπό την ηγεσία του Χουσεΐν Μπέη, πήρε μια φρικτή απόφαση: να βάλουν  φωτιά στην είσοδο του σπηλαίου.

Αυτοί οι άνθρωποι – απλοί χωρικοί, ανυπεράσπιστες μανάδες, αθώα παιδιά – στάθηκαν ακλόνητοι μπροστά στο πεπρωμένο τους. Δεν λύγισαν, δεν υπέκυψαν, δεν παραδόθηκαν.

Δεν ήταν η απουσία του φόβου που τους καθόρισε, αλλά η ανωτερότητα της ψυχής τους, η ικανότητα να κρατούν τον φόβο τους και να τον νικούν για κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους. Όπως έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης, «Ανδρεία δεν είναι να μη φοβάσαι, αλλά να κρατάς τον φόβο σου και να τον νικάς για κάτι πιο μεγάλο.» Έτσι, ο Γεοροντόσπηλιος  έγινε ο τάφος τους, αλλά και ένα αιώνιο μνημείο της θυσίας και του μεγαλείου τους.Σήμερα, τα οστά τους φυλάσσονται σ αυτήν εδώ  την  αίθουσα , την Αίθουσα των Ηρώων. Ένας τόπος ιερός, που μας προσκαλεί να αναστοχαστούμε. Να αναρωτηθούμε, τι σημαίνει να θυσιάζεσαι για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου; Τι σημαίνει να τοποθετείς το κοινό καλό πάνω από τον φόβο και την αγωνία για τη ζωή σου;

Η θυσία τους μας διδάσκει ότι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η πίστη στις αξίες μας δεν είναι απλώς λέξεις. Είναι η ίδια η ουσία της ύπαρξής μας, είναι η φλόγα που μας κρατά ζωντανούς ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές.

Ας μην ξεχάσουμε ποτέ το Μελιδόνι. Ας μην ξεχάσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν χάθηκαν απλώς. Μας κληροδότησαν κάτι ανεκτίμητο: ένα παράδειγμα για το τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ελεύθερος. Μας έδωσαν τη δυνατότητα να στεκόμαστε σήμερα εδώ με περηφάνια , να μιλούμε για αυτούς με σεβασμό και αγάπη.

Ας τιμήσουμε τη μνήμη τους με τη σιωπή που επιβάλλεται μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας. Ας κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα της μνήμης τους και ας εμπνευστούμε από την πράξη τους για να σταθούμε με θάρρος απέναντι στις προκλήσεις του δικού μας κόσμου.

Όπως μας δίδαξε η ιστορία, ένας λαός που ξεχνά το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα λάθη του. Η σημερινή εκδήλωση πρέπει να αποτελεί μια γέφυρα μνήμης, ευθύνης και ελπίδας. Γιατί εδώ, στον Γεροντόσπηλιο, δεν γράφτηκε μόνο ιστορία. Γράφτηκε το ίδιο το νόημα του ανθρώπινου μεγαλείου.

Σας ευχαριστώ θερμά που με την παρουσία σας τιμάτε αυτή τη μέρα περισυλλογής και μνήμης. Με τη στάση και τη συμμετοχή μας, μετατρέπουμε τη θυσία τους σε πυξίδα για το δικό μας μέλλον.

Κλείνω αυτό τον χαιρετισμό με τα λόγια του μεγάλου μας στοχαστή, Νίκου Καζαντζάκη:
«Δεν υπάρχουν νεκροί όταν η θυσία τους γεννά ελευθερία.
Έγιναν αιώνιοι, έγιναν η ψυχή του τόπου,
μια φλόγα που δε σβήνει, ένας ουρανός που μας σκεπάζει για πάντα.»

Αθάνατοι!

Αφήστε μια απάντηση