Τόσο νέος να μας φύγεις Μάρκο! Αδικία μεγάλη!
Αδικία για τα παιδιά και την γυναίκα σου. Αδικία για το Ρέθεμνος.
Αδικία και για τα γράμματα.Από πολύ νέος ασχολήθηκες μ’ αγάπη
περίσσια και φροντίδα μεγάλη κι επιμέλεια πολλή με ό,τι αφορούσε τον
Τόπο μας και με τα γράμματα. Πέρασες δίσεχτα χρόνια πολλά, μα με
αγάπη και καρτερικότητα υπόμεινες και ξεπέρασες τις δυσκολίες. Κι ο
λόγος ο καλός, το λεπτό και πηγαίο χιούμορ, δεν έλειψαν από τα χείλια
σου.
– Που κουρεύεσαι, μωρέ,
– Γιάντα με ρωτάς;
– Για να’ ρθω να πάρω από τα μαλλιά σου, που ν’ από ράτσα ν’
αναπιάσω κι εγώ.
Θυμάσαι Μάρκο; Μα ποιος μπορεί να σου ξεχάσει; Όποιος και να
πέρασε λίγες ώρες κοντά σου κάτι θα έχει το ευχάριστο γα να
θυμηθεί.
Στον Προσκοπισμό έδοκες τον καλύτερο εαυτό σου και τα Λυκόπουλα
τρέχανε κοντά σου με μοναδική χαρά κι εμπιστοσύνη. Στην
Ερασιτεχνική Σκηνή του Ωδείου δούλεψες με κέφι και οι ρόλοι που
ερμήνευσες θα μείνουν αξέχαστοι στα Ρεθεμνιώτικα χρονικά.
Εκεί όμως που ξεπέρασες τον εαυτό σου είπαν η πλούσια δούλεψή σου
στην Βιβλιοθήκη του Ρεθέμνου. Καθημερινά κι’ ορεξάτα ξόδευες όλη
σου την εργατικότητα, την πιτηδειοσύνη, την υπομονή και πρόσφερες
πολύτιμες υπηρεσίες στον Τόπο, πέραν από την Φορτέτζα σου και
το Ρέθεμνός σου.
Αλλά και στον τοπικό Τύπο η παρουσία σου παλιότερα είταν
αξιοσημείωτη. Κι ασφαλώς θα είχες να προσφέρεις κι άλλα πολλά και
καλύτερα, αν ο επιούσιος της οικογένειάς σου το επίτρεπε.
Και τώρα μας έφυγες, μ’ αυτό το έρμο κακό, ξαφνικά κι αναπάντεχα και
μείναμε σύζυγοι στ’ άκουσμα του θανάτου σου!
Ακόμη καλά – καλά δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μοιραίο
γεγονός…
Ο Θεός μαζί σου Μάρκο
ΑΡΚ. ΠΗΓΑΙΟΣ
ΒΗΜΑ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΤΡΙΤΗ 13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1976