Κρητική Επιθεώρηση 28/02/1981
Ακόμη μια Ατσιπουλιανή καρδιά έπαψε πια να κτυπά. Κι ένας διαλεχτός συμπολίτης
πήρε το δρόμο για το αιώνιο ταξίδι.
Ο Λευτέρης Παπαλεξάκης. Ο άνθρωπος που με την ανοιχτή του καρδιά, το γέλιο
του, την καλοσύνη, την ντομπροσύνη την λεβεντιά του αντιπροσώπευε το γνήσιο
Ατσιπουλιανό.
Όπως συμβαίνει πάντα σε ανθρώπους του τύπου αυτού, ο Λευτέρης Παπαλεξάκης
δοκιμάστηκε πολύ στον αγώνα του με τη ζωή.
Σκληρή η βιοπάλη προσπάθησε να τον αλλοτριώσει.
Εκείνος όμως με μοναδικό του όπλο ένα τιμόνι πάντα έβγαινε νικητής. Οι κόποι του
έσταζαν τον αγνό ιδρώτα κάθε φτωχού βιοπαλαιστή.
Ποτέ του δεν εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις.
Παρέμεινε τίμιος, ηθικός ακέραιος.
Ένας γνήσιος αγωνιστής της καθημερινότητας που τόχες σε τιμή να του σφίξεις το
χέρι.
Για όλες τις πίκρες που τον πότισε η ζωή αποζημιώθηκε με μια άξια σύζυγο, που τον
συμπαραστάθηκε με συγκινητική αφοσίωση κάνοντας μαζί του μια υποδειγματική
οικογένεια. Καρποί αυτού του τόσο αρμονικού γάμου υπήρξαν οι θυγατέρες του, που η
κοινωνία μας τις περιβάλλει με πολλή εκτίμηση, επειδή διακρίνονται για τον θαυμάσιο
χαρακτήρα τους και τους άψογους τρόπους τους αποτέλεσμα μιας ιδανικής ανατροφής.
Ο αλησμόνητος πατέρας τους αξιώθηκε να τις δει κοπέλες να χαρεί τη στοργή την
αγάπη και το σεβασμό τους δίπλα σε άξιους συζύγους.
Πολύτιμη ανταπόδοση στο σκληρό αγώνα κάθε γονιού.
Έτσι ικανοποιημένος από τη συγκομιδή των καρπών του μόχθου του, στον επίγειο
βίο του, ο Λευτέρης Παπαλεξάκης μας αποχαιρέτισε για πάντα, αφήνοντας όμως μνήμη
αγαθή που θα μείνει αιώνια.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της Ατσιπουλιανής Γης που τον σκέπασε.