Κρητική Επιθεώρησις
23 Μαΐου 1954
ΚΡΗΤΗ
Στη Γη του Μίνωα την πανάρχαιη
Του Δία το φιλόξενο το λίκνο
Το φίλτρο της παλληκαριάς το αθάνατο
Ποτέ τη δύναμη του δεν την έχασε
Ποτές του δεν γονάτισε, δεν εκοιμήθηκε.
Τη Δόξα την κατάκτησε οδεύοντας
Πάντα μπροστά με το σπαθί της.
Το δείχνουμε ατέρμονοι οι αιώνες.
Είναι οι πληγές της Λευτεριάς
Πάντα ανοιχτές στην Κρήτη.
Η ψυχή της πάντα ολόρθη εστάθηκε
Μπροστά στο κάθε νέο κίνδυνο
Θερμαίνει εδώ η πίστη τις καρδιές,
Φλογίζει η Λευτεριά την πίστη
Κι’ αδελφωμένες ζουν πιστές στην Κρήτη.
Η βία ποτές δεν την κάτακτησε.
Η ύλη δεν εδούλωσε το Πνεύμα.
Του Ψηλορείτη το νερό τ’ αθάνατο
Καινούριο εγίνη στις καρδιές της αίμα
Και ζούνε πάντα αθάνατες, αιώνιες.
Το χτες ζει στις καρδιές στις καρδιές σαν σήμερα
Κι ολο καινούριοι αγώνες αρχινούνε.
Πάνω στο ίδιο νόημα το τραγούδι
Και ίδιος ρυθμός κρατεί το χτυποκάρδι
Σαν πολεμάς ατέρμονα για Λευτεριά.
ΠΑΥΛΟΣ ΚΕΔΡΑΙΟΣ