Επικήδειος Λόγος εκφωνηθείς κατά την κηδείαν ΙΩΑΝΝΟΥ Κ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΑΚΗ ταμειακού
Υπάλλήλου ετών 47 την 20 ην Μαίου 1973 παρα του Δημ, Αθανασόπουλου Τμηματάρχου
Υπουργείου Εμπορίου
Αθήναι
Αγαπητέ φίλε,
Τί σου λειψε και κινησες να πας αλλου να τώβρης και χώρια από τους δικούς σου.
Μια γνωριμία και φιλία 28 ετών σβήνει με το ξαφνικό αυτό ταξίδι σου. Φιλία που άρχισε
στον στρατό και συνεχίστηκε στενή και καλοταιριασμένη. Η εγκάρδια αυτή φιλία με
παρεκίνησε να πω δυο λόγια σαν ύστερο αποχαιρετισμό.
Δε θα σου πω επαίνους όπως συνηθίζεται, γιατι δεν τους ήθελες ποτέ, αλλ αθα πω ότι
πλημμυρίζει την ψυχή μου γιατι νομίζω ότι θα νοιώσω ανακούφιση και εγώ και ολοι όσοι
αυτή τη στιγμή βρισκόμεθια εδ΄ωοχι μον να προσευχηθούμε για σένα αλλά και για να
αναστορηθούμες πόσο ήσουν καλοσυνάτος και μεγαλόψυχος.
Βλασταρι της λεβεντογέννας Κρήτης είχες την καλύ τύχη να μεγαλώσεις από εξαίρετους
γονείς από τους οποίους πήρες τις αρχές για τον δρόμο που θα χάραζεςστη ζωή σου.
Από τον Ιερέα – Οπλαρχηγό πατέρα σου διδάχθηκες την αγάπη προς το Θεό και την αγάπη
προς την πατρίδα και από τη μητέρα σου – εκ της οικογενείας των Χατζηδάκηδων- την
αγάπη προς τα γράμματα και τη μόρφωση.
Προικισμένος με λεβεντιά και αξιωσύνη πρόσφερες από παιδί 16 ετών τις υπηρεσίες σου
στην ιδιαιτέρα σου Πατρίδα στα χρόνια της κατοχής ως Αγγελιοφόρος στην Αντίσταση.
Η αγάπη σου για την Πατρίδα σ’ εκανε ώστε να μην περιμένης να σε καλέσει στις τάξεις να
την υπηρετήσεις ως εθελοντής σε ηλικία 19 χρόνων και σε δύσκολα γιαυτην χρόνια από το
1945 εως το 1949.
Στα τέσσερα αυτά χρόνια έδιδες πάντα το παρόν σε κάθε κίνδυνο και δυσκολία δίδοντας σε
μας τους άλλους συμπολεμιστές σου το παράδειγμα της παλληκαριάς και της κρητικής
αντρειωσύνης. Ετσι έμαθε ςαπο μικρός να αγωνίζεσαι και να νικάς. Και ο αγώνας με τη ζωή
σου είχε δώσει αρκετές νίκες.
Τον τίτλο του επιτυχημένου και έντιμου υπαλλήλου στην υπηρεσία σου μαζί με την αγάπη
και εκτίμιση των συναδέλφων σου.
Την απόκτησι εκλεκτής κα άξιας συντρόφου και την ευτυχία να γίνεις συνδημιουργός του
Κυρίου φέρνοντας στον κόσμο δύο χαριτωμένα παιδάκια.
Ολοι εμείς οι φίλοι σου σε χαιρόμεθα και σε αποκαμαρώναμε για τη δύσκολη αλλα
δημιουργική σου εξέλιξη.
Αλλά το ξαφνικό πικρό το μήνυμα του μισεμού σου. Στεκόμαστε τριγύρω σου και ο νους
μας δεν θέλει να το πιστέψει. Σε θέλουν που σε καρτερούν σε καρτερουν σε κλαίνε που
τους λείπεις.
Η δύστυχη η μάνα σου ανήμπορη απ’ την αρρώστεια να σε συνοδέψει μέχρι εδώ
μοιρολογάται από μακριά τον αφύσικο χαμό σου.
Η στοργική σου σύντροφος αδυνατεί να πιστέψει πως σ’ έχασε.
Τα λατρευτά σου παιδιά που άκόμα τώρα δεν ξέρουν την ορφάνεια τους.
Τ’ αδέλφια σου που τόσο αγώνα έκαμαν να σε κρατήσουν στη ζωή αλλ και δεν μπόρεσαν να
νικήσουν. Και εεμίς οι φίλοι και οι γνωστοί σου που θα φυλάξουμε πάντα τη θύμηση της
ανθρωπιάς σου.
Και τώρα πριν σου δώσω το τελευταίο χαιρετισμό ένα θέλω να σου τονίσω.
Κοιμήσου ήσυχος χωρίς έγνοιες. Τη φροντίδα της γυναίκας σου και των παιδιών σου άφησε
στα άξια χέρια των αδελφών σου του παπα Μιχάλη, του γιατρού του Μανώλη και τςη
αρίστης παιδαγωγού Ευδοκίας που θα’ χουν για χρέος τους κρύβοντας τον πόνο για το
χαμό σου να γλυκάνου τον πόνο των και την πικρα των για την έλλειψή σου.
Ανάλαφρη η ψυχή σου ας φτερουγίζει κοντά στο Θεό που θα βρεις να σε περιμένει ένα
ολόγλυκο αγγελούδι με το όνομα Αργυρούλα η δίδυμη αδελφούλα σου που τόσο πρόωρα
έφυγε και ο σεβαστός πατέρας σου.
Γειά σου λοιπόν αγαπητέ φίλε.
Δημήτριος Αθανασόπουλος
Τμηματάρχης Υπουργείου Εμπορίου
Αθήναι.