ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΛΟΥΤΡΙΑΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

(σέ 156 στίχους.)

Στούς τόπους απού ένιωσα τή Γή να μή με βάνει,
στα Σεργιανίσματά ντου ο νους, πάντα μια στάση κάνει!
Λούτρα τό λένε τό χωριό κι από μακρυά βγορίζει.
Στούς πρόποδες τού Αρκαδιού είναι καί ξεχωρίζει.
Στή Λούτρα ξεσυνορισά γίνεται γιά τρείς ρούγες.
Κι εκειά μέ πάνε καθ’αργά τής σκέψης μου οι φτερούγες!!
Στήν πέρα ρούγα εφτάζυμο!! Στήν πάνω ρούγα ο Μύλος..
Μά στή Σαλτζάδα στέκεται κι ο Χωριανός κι ο φίλος !!!
Πατητηράκια ,Μουτσουδιές Ντούϊντο καί Βενιώτη…
Μιάν ασκελέ είν´η ζωή καί ένα ζάλο η νιότη!!
Αναγυρίζω τα στενά, στους παιδικούς μου τόπους
και κουβεντιάζω με το νού, με τσί παλιούς ανθρώπους!!
Η κάθε πόρτα του χωριού έχει μιά μαρτυρία !
και μιά μεγάλη προσφορά, στου Έθνους την πορεία!
Πόρτα μου που διάπλατα, άνοιγεν η καρδιά σου,
κι είδα ‘σαι απαρηγόρητη, που λείπουν τα παιδιά σου!
Πόρτα του Τίκα του Σπαντή, τού Μέγα Επαναστάτη!
πού η θυσία του έγινε, Σύμβολο του εργάτη!
Τό Λούη Τίκα γέννησε, τό μέγα Επαναστάτη !
Σύμβολο τής Αμερικής στά δίκια τού εργάτη.
Σέ όλη τήν Αμερική , τού στήσαν Ανδριάντες!
Καί τόν τιμούν σάν Ήρωα πού δίδαξε τούς πάντες.
Μά κι άλλο συνομήλικο, Ήρωα η Λούτρα βγάνει.
Γιά τής Πατρίδος τήν Τιμή έπεσε στό Μπιζάνι.
Άφησε τό Σχολείο του στήν Ήπειρο νά τρέξει.
Μπροστά στό χρέος τής τιμής , δέν είχε νά διαλέξει.
Κωστή Καλλέργη! Δάσκαλε ! Πού πεσες στό Μπιζάνι,
Παντοτεινό Μνημόσυνο η σκέψη μας σού κάνει,
Στά χιονισμένα τά βουνά έγραψες Ιστορία.
Τα Γιάννενα Ελεύθερα γιά νά ναι στήν πορεία.
Κι άφησες καί στόν ξάδελφο τήν Παρακαταθήκη
Πάνω στά ίδια τά βουνά νά στεφανώσει η Νίκη.
Πολέμησε ηρωϊκά στό έπος τού σαράντα.
Ο ήρωας ο Λοχαγός πού θά τιμούμε πάντα!
Τόν Νίκο τό ηρωϊκό τού Στέλιου Ορφανουδάκη.
Πού κατετάγη Εθελοντής ! Δέν ήταν πιά παιδάκι.
Ο Μεταξάς τόν είχενε βιαίως αποτάξει
Γιατ´ήταν Βενιζελικός στό πνεύμα καί στήν τάξη !!
Λουτριανέ μου ανήφορε! Σαλτζάδα – πάνω ρούγες,
πάντα σας κάνουν περασά της σκέψης μου οι φτερούγες!
​Πόρτα μου κυκλογυριστή, στού νού το παραθύρι,
πάντα ‘σουνε ορθάνοικτη, σε κάθε πανηγύρι!
Στή γειτονιά του Ζυμβραγού ήταν κι ένα τρυγόνι…
Η μυρωδιά του εφτάζυμου στην μύτη μου ζυγώνει!!
Πόρτα κι ετούτη τση πρεπιάς! Με περηφάνεια στέκει!
Γιατί ‘χει δόξα και τιμή το κάθε τζη πελέκι.
Στούς τόπους απού ένιωσα, την γης, να μή με βάνει,
στα Σεργιανίσματά ντου ο νους, πάντα μια στάση κάνει!
Λούτρα μου με τ’ αμπέλια σου και τις πολλές ελιές σου,
Οι πόρτες σου διαλαλούν τις δόξες τις παλιές σου!!
Λουτριανοί γλεντήσανε, στους όμορφούς μας τόπους
Κι η κάθε πόρτα εμύριζε σε Αρχοντιά και τρόπους!
Μά ήντα το θές να τή χτυπάς πόρτα πού δεν ανοίγει!
Έφυγαν οι ανθρώποι τζη κι η μοναξιά την πνίγει!
​Οι αναμνήσεις βγαίνουνε στή Σβίγα σάν το χάδι!
Σάν το ολόδροσο νερό ,πού βγαίνει απ’ το πηγάδι!
​Πόρτα την περηφάνια σου η ρούγα δεν τη βάνει!
Πού σε αναστηλώσανε μ’ αρχοντικό ταβάνι!
Πόρτα παραπονιάρα μου! Πού να ΄ναι τα κλειδιά σου!
Μανταλωμένη σ’ έχουνε για αυτό πονεί η καρδιά σου!
​Στην πάνω μπαντα του χωριού Καστρόπορτα βγορίζει!
Κι από το λάκκο* όποιος μπεί εκείνη αντικρύζει .
Η πόρτα τούτη αντικριστή δεν ήταν σε Ωδεία!
Μ’ ακόμη ακούγεται γλυκιά του ψάλτη η μελωδία!
Δέν είναι η Ερμούπολη ούτ´η Ερμιονίδα.
Αλλά καί τέτοια ομορφιά ,αλλού ποθές δέν είδα.
Στή Λευτεριά λεβέντες της είναι θυσιασμένοι !!
κι είναι η Ιστορία της μ ολόχρυσα γραμμένη.
Τ´Αρκάδι ανατινάχτηκε μέ τή συμμετοχή σου!,
Δυό Ιεροδιάκονοι ήταν η συμβολή σου.
Ο Ένας ο Αρσένιος ήταν ο Σπαντιδάκης!
Κι ο Ιεροδιάκονος Αρσένιος Σωμαράκης !
Και τόν γενναίο Οπλαρχηγό θωρώ Μαραγκουδάκη !
Πού χε πρωτοπαλλήκαρο Διονύση Ψαρουδάκη.
Και στή Γερμανοκατοχή το μερτικό σου πήρες
Μέ εκτελέσεις ορφανά καί πονεμένες χήρες!
Λουτριανή Μαυρίτσα μου αιματοποτισμένη
Καί πάνω σου η Λευτεριά είναι θεμελιωμένη
Καταχτητές αφήσανε πληγές πού δέ θά κλείσουν.
Κι οι πέτρες και τά χώματα μπορούνε νά μιλήσουν.
Τσ´ΑΛΙΑΚΕΣ ισοπέδωσαν εκτός μιά Εκκλησία!!
Οι Τούρκοι πού πλακώσανε απ τή Μικρά Ασία.
Τρείς του Ιούνη ήτονε πού το σαρανταένα!,
Λουτριανούς οι Γερμανοί διαλέξαν έναν κι έναν!
Αντίποινα οι Ναζιστές κάνανε στα χωριά μας,
γιατί υπερασπιστήκανε Τιμή και Λευτεριά μας.
Άφησαν χήρες κι ορφανά κι ένα χωριό να κλαίει
και χρόνια με παράπονο στο κλάμα ντου να πλέει…
Έντεκα στήσαν στη γραμμή με τον Παπα-Μανώλη
μα οι σφαίρες πέρασαν ξυστά τον Περακομανώλη
Τα κυπαρίσσια υψώνονται σε θέση αγιασμένη
γιατ´ήταν Εθνομάρτυρες κι οι δέκα εκτελεσμένοι.
Τα τέρατα του φασισμού, τα τρόμαξε η θωριά τους
κι έβγαλαν συμπεράσματα για την παλληκαριά τους
Έναν ολόκληρο στρατό η Κρήτη είχε ξεκάνει
γι’ αυτό και στήσαν στη γραμμή λεβέντες μπρος στην κάννη.
Τρεις του Ιούνη ήτανε κι ήταν και μέρα Τρίτη
που οι Γερμανοί συνέχισαν τους σκοτωμούς στην Κρήτη
Κι ήρθε της Λούτρας η σειρά λογαριασμό να δώσει!
το Σώμα το επίλεκτο πώς το ‘χαν εξοντώσει;
Πέσαν αλεξιπτωτιστές από τη Γερμανία,
όργανα παρανοϊκού στην Κρήτη με μανία.
Μά αποδεκατίστηκαν κι ο Χίτλερ εκδικείται !!
«Για κάθε ένα Γερμανό ΔΕΚΑ νά εκτελείτε».
Όλη την ανθρωπότητα ο Χίτλερ εκβιάζει
με τον στρατό του απειλεί, σκοτώνει και βιάζει.
Μόνο στήν Κρήτη του ´μελε του Χίτλερ να πονέσει,
συνηθισμένος να χτυπά, ν’ αρπά ό,τι τ’ αρέσει!!
Μα οι Κρητικοί δεν κάτσανε με σταυρωμένα χέρια
τους Γερμανούς πολέμησαν, με γκράδες και μαχαίρια.
Και όσα δεν κατάφεραν Κράτη μεγάλα άλλα…
μια Κρήτη το κατάφερε, ένα Νησί μια στάλα!!
Σάν τα λιοντάρια ρίχτηκαν οι Κρητικοί στη μάχη,
κι απορημένοι μείνανε, ακόμη κι οι συμμάχοι!
Τόν Γιώργη Κυριακόπουλο κι αυτόν δέν τόν ξεχνάμε
Γιά τήν Πατρίδα έλεύθερη πολέμησε γιά νά μαι.
Και τόν Σπυράκο τού παπά καί τά Τουτουντζιδάκια
Μέ νάρκη πού σκοτώθηκαν μαζί με Πηγιανάκια.
Μα καί τον Ναρκαλιευτή τόν Μπάμπη Μαθιουδάκη.
Και εις τή Μαχη τής Γκιουμπράς τό Νίκο Τερτζιδάκη.
Εκεί πού θυσιάσθηκε κι ο Γιάννης Μαθουδάκης.
Δίπλα του συναγωνιστής κι ο Αντώνης Περακάκης.
Τόν Αναστάση τόν Βαβά τό πρώτο παλληκάρι!!
Πού πάνω του η Λευτεριά είχε γερό αντισκάρι.
Λούτρα χωριό μου όμορφο,γλυκό μέσα στήν Πλάση !
Πού τήν Αγία Φωτεινή έχεις και σέ φυλάσσει.
Κι εσύ «Αγιά Μαρίνα» μου στην αγκαλιά σου έχεις!
Γονιούς, αδέρφια, συγγενείς και να μάς τους προσέχεις!
«Αγία Άννα» μου γλυκειά !παμπάλαιη κι ωραία!!
Στην μάνα βάστα συντροφιά, που ‘χε την Πανωραία*!!
Αιώνες αλειτούργητη και ισοπεδωμένη…
τό Εικονοστάσι μάρτυρας, για την Αγία Ελένη…
Νά πάς στή «Γεροντομηλιά»! Να δεις! Να μεταλάβεις!
Θεία Μετάληψη Χριστού, κι εσύ νά καταλάβεις!!
«Άγιο Παντελεήμονα» έκτισαν Εκκλησία
στον τόπο που γινήκανε Λουτριανοί θυσία!
Παπάδες σας λειτούργησαν μέ ήθος καί αξία !
Και στήν Πατρίδα χρήσιμοι και στήν Ορθοδοξία
Τιμόθεος και Στυλιανός ! Παπά- Μανώλης κι άλλοι !
Γούμενος Αθανάσιος! Μορφή κι αυτός μεγάλη.
Κι ο Παπά-Σταύρος στή σειρά μέ όλους τούς μεγάλους!
Θωρώ τόν Αγαθάγγελο ,Φιλόθεο και άλλους.
Λούτρα μου με τσι ρούγες σου, σοκάκια, καλντερίμια
βάστα να μή σ’ αρπάξουνε, λογιώ – λογιών αγρίμια!!
Πόσους δέν εξεδίψασες, κι εσύ παλιά μου βρύση!
Που ‘χουν εδά ξενιτευτεί, σ’ Ανατολή και Δύση!
Σχολειό κι εσύ πού μού μαθες, τα γράμματα τα πρώτα,
πάντα μου σ’ έχω στην καρδιά, κι όποιον κι αν θέλεις ρώτα!
Δασκάλοι σ´υπηρέτησαν με αγάπη και μεράκι
Και σ όλους μνήμης άφτομε σήμερα καντηλάκι.
Κωστής Καλλέργης ,Ξέκαλος,Μιχάλης Ζαμπετάκης
Και Μανωλέσος, Κατριτζής και Στυλιανός Μοτζάκης.
Καί οι Δασκάλες Μουρτζανού ! Ηλέκτρα ! Αρτεμισία!
Όλοι γιά σένα Λούτρα μου γινότανε θυσία.
Στή Λούτρα όπου κι αν βρεθείς, οι ομορφιές πλημμύρα.
Κ Ευλογημένος όποιος ζεί , είναι από τή μοίρα.

Ρέθυμνο 17.11.2008
Κων/νος – Ι. Γ. Καλλέργης
​ Κ.Ι.Γ.Κ