του Γιάννη Παπαδόσηφου
Σπήλι
Το να ψοφίσει ο γάϊδαρος ήταν μεγάλη απώλεια ,μέχρι και την δεκαετία του 1990, διότι ήταν το τρακτέρ και το αμάξι της οικογένειας. Δεν έφτανε η σκασίλα για την απώλεια ,αλλά ήτανε και τα πειραχτήρια του χωριού πού βγάζανε μαντινάδες πάντα με την συνδρομή του καλύτερου: Του ΜΑΡΚΟΓΙΩΡΓΗ.
Οταν εψόφησε ο γάϊδαρος της ΜΗΝΑΔΑΚΑΙΝΑΣ μου ΄λεγε η μακαριτισα η μανα μου τσι μαντινάδες που βγαλανε;
Εψόφησε -ν ο γάϊδαρος του Μηναδομιχάλη
κι ήντα θα κάμει την ταή απού ΄χει στο βουργιάλι
Απ΄την ορά τον εσέρνανε κι η κεφαλή -ν του χάμαι
και φώναζε και ΄γκάνιζε Μιχάλη που με πάνε.
Μιχάλη και που θα με πας και που θα με τσουρίσεις
και δε θυμάσαι τσι στραθιές που κάναμε στη βρύση.
Εψόφανε -ν ο γάϊδαρος και πρίχου να ψοφήσει
ενα χασάπη εγύρευε να τον κρετοπουλήσει.
Του Νεονάκη εφώναξαν που ΄κανε το χασάπη
να πα΄να πάρει το μπαλτά να τον-ε διαμοιράσει.
Εγλάκανε ο Ηρακλής , μανίζει και καπνίζει,
γιατι δεν του μηνίσανε να πα΄να καμπανίζει
Κι ο Καραμπίνης ήθελε να πάρει την ορά ν του
να την -ε κάμει βούρδουλα να δέρνει τη γ κερά ν του
Ο Στελιανός ο Φρόνιμος θα πάρει την προβέ ν του
να την -ε κάμει πάπλωμα να θέτει με τη γραι ν του
Ο Μανωλάκης έστεκε να του πάρουνε ξαμάρι
κι αν ε του κάνει στο-γ νκαφά να πάρει το σομάρι.