Από τον Αλκιβιάδη Μαυράκη
Διαβάζοντας το άρθρο στην εφημερίδα σας, της κ. Αθηνάς Πετρακάκη στις 13-12-
08, ότι τα «κανόνια σκουριάζουν ξεχασμένα στην τύχη τους», αναθυμήθηκα όλη
εκείνη την παλιά μου έρευνα για την ανεύρεση της ιστορικής Μπουρμπάδας τ’
Αρκαδιού και τις πολλές και άκρως ενδιαφέρουσες προτάσεις που είχα κάνει για την
έρευνα και την ανεύρεσή της.
Δυστυχώς όλες αυτές οι προτάσεις και υποδείξεις έπεσαν στο κενό, γιατί κανείς
από τους αρμόδιους ή πνευματικούς ανθρώπους εκείνης της εποχής, δεν έδειξε το
παραμικρό ενδιαφέρον.
Μικρές μόνο συζητήσεις χωρίς καμιά ουσιαστική προσπάθεια ή ενέργεια.
Από τις 4-11-1986 που ξεκίνησα την έρευνα για την ανεύρεση της Μπουρμπάδας
αλλά και της τέταρτης κάρας των Αγίων μας, ύστερα από τόσων χρόνων μελέτες και
έρευνες που έχω κάνει, έχω πια ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου πάνω σ' αυτά τα δυο
σημαντικά θέματα για τον τόπο μας, τα εξής.
Σε ό,τι αφορά την τέταρτη κάρα, πιστεύω ακράδαντα ότι ποτέ δεν δόθηκε ούτε
παραχωρήθηκε σε κανένα αφού το ερευνητικό και άκρως αποκαλυπτικό έργο που
έγινε από 12 έως 20 Μαΐου του 2002 από την ενορία των Περιβολίων, απόδειξε με
αδιάσειστα στοιχεία, ότι η 4η κάρα είναι εδώ, αφού βρέθηκε «κερματισμένη» στον
τάφο ενός των Αγίων και συγκεκριμένα στον τάφο του Αγγελή. (Λεπτομέρειες
διάβασε στο βιβλίο μου «Οδοιπορικό ιστορίας και ζωής του ναού του Αγίου
Γεωργίου Περιβολίων Ρεθύμνης. Σελίδες 145-204).
Έτσι το θέμα της ύπαρξη της κάρας έχει πια επαρκώς αποδειχθεί και δεν υπάρχει
άλλη άποψη ούτε υποθετική ούτε φανταστική που να μπορεί να ανατρέψει και να
διαψεύσει το αποτέλεσμα της έρευνας της ενορίας Περιβολίων -που έγινε στο
παραπάνω συγκεκριμένο 10ήμερο.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο θέμα δηλαδή την ανεύρεση της Μπουρμπάδας πιστεύω
ότι και αυτό είναι πια μια ουτοπία.
Δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες παραχώρησαν την Μπουρμπάδα στους Ρώσους για
οποιοδήποτε λόγο ή σκοπό.
Αυτά που η παράδοση ισχυρίζεται ότι την κάρα και την Μπουρμπάδα την
παραχώρησαν στου Ρώσους ως αντάλλαγμα, των υπηρεσιών τους στο Ρέθυμνο δεν
ευσταθεί αφού τα γεγονότα με τους 4εις Μάρτυρες συνέβησαν τον Οκτώβριο του
1824, ενώ οι Ρώσοι ήλθαν στο Ρέθυμνο ως προστάτιδα δύναμη το 1898, δηλαδή 64
χρόνια μετά. Τώρα ποία ήταν η τύχη της Μπουρμπάδας αυτό παραμένει άγνωστο.
Υπάρχουν όμως οι εξής πιθανές περιπτώσεις.
Ο Γιώργης Κωνσταντουδάκης ή Καπνουτζής, ένας παλιός Περβολιανός 1878-
1960, άφησε γραπτές σημειώσεις στο γιο του Γιάννη-κτηνίατρο που ζει και διαμένει
στο Ηράκλειο που οι σημειώσεις αυ-τές ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πάλι από
μένα τα τελευταία χρόνια. Λέει λοιπόν ο Γ. Κωνσταντουδάκης ή Καπουντζής «Οταν
φύγανε οι Τούρκοι από το Ρέθυμνο, οι Ρώσοι στρατιώτες και μαζί και εμείς φωνάζαμε
και βοηθούσαμε τω Ρώσω στρατιωτών, που δένανε με σχοινιά τα τούρκικα κανόνια,
τα βολοσέρνανε στους λιθόστρωτους δρόμους και βγάνανε ένα μεγάλο πάταγο και τα
πηγαίνανε στο λιμάνι. Εκεί τα βάναμε σε φορτηγίδες για να τα πάνε του Σουλτάνου«.
Έτσι μαζεύτηκαν όλα τα κανόνια στο λιμάνι και όσα δεν κατάληξαν στο βυθό του
Ρεθεμνιώτικου πελάγους, οι τοπάρχες της πόλης μας της εποχής εκείνης, τα έμπηξαν
στο τσιμέντο και τα έκαμαν «δέστρες» των καϊκιών του λιμανιού.
Γι' αυτό λοιπόν αγνοείται η τύχη του Αρκαδιώτικου κανονιού ή κανονιών γιατί
υπήρξαν δυο Μπουρμπάδες.
Η μεγάλη ή Κουτσαχείλα και η άλλη η πιο μικρή, που αφού οι Τούρκοι έριξαν και
καταστρέψανε τους στάβλους με τη μεγάλη Μπουρμπάδα, έφεραν τη μικρή στους
στάβλους και από εκεί έριξαν την πόρτα του Μοναστηριού και έγινε ό,τι έγινε….!
Τώρα ύστερα από όλα αυτά, αφού αποδείχτηκε πως δεν υπάρχει πια Μπουρμπάδα ή
περίπτωση για κάποια πιθανή επιστροφή της στο Ρέθυμνο, καλό θα είναι και η «μόνη
λύση» που υπάρχει για τον τόπο, να πάρουν οι υπεύθυνοι και διοικούντες ένα παλιό
κανόνι και να το τοποθετήσουν στην αντίπερα πλαγιά του λόφου τ' Αρκαδιού που
«εικονικά θα συμβολίζει» το μεγάλο κανόνι που έριξε τους στάβλους τ' Αρκαδιού και
ακολούθησε η συνέχεια των ιστορικών γεγονότων…
Η εικονική αυτή αναπαράσταση της ιστορικής στιγμής του ολοκαυτώματος του
Αρκαδιού περίσσια θα βοηθήσει την ιστορική και πολιτιστική παράδοση του τόπου
μας, αλλά θα δώσει και πολλά οικονομικά οφέλη στην περιοχή. Κάνω έκκληση προς
όλους τους υπεύθυνους και αρμόδιους επί του θέματος και ιδιαίτερα προς τον Δήμο
Αρκαδίου στου οποίου την διοικητική περιφέρεια βρίσκεται το Αρκάδι να μην
κωφεύουν και τούτη τη φορά, αλλά να σταθούν άξιοι των περιστάσεων και του όρκου
που έχουν δώσει προς την κοινωνία μας, ότι θα υποστηρίζουν και θα προωθούν τα
ζωντανά θέματα του τόπου μας.
Ας μην χάσομε άλλη μια ευκαιρία, όπως και εκείνη που -επίσης- πριν από χρόνια
έχω κάνει για τη δημιουργία στο Αρκάδι «Μουσείου κέρινων ομοιωμάτων» κατά το
πρότυπο του Π. Βρέλλη στα Γιάννενα.
ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009
Εφημερίδα «Ρέθεμνος»