Η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ

Καθώς ετοιμάζεται το ερχόμενο Σάββατο να ανοίξει τις πύλες της η 15η Παγκρήτια Έκθεση Χειροτεχνίας στο γνωστό χώρο της στο Ρέθυμνο δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την αγαπητή συμπολίτισσα κ. Ελένη Γρηγοράκη, — Παπαδογιάννη που για πρώτη φορά φέτος θα λείπει λόγω συνταξιοδότησης της, από το πόστο της προϊσταμένης του Παρ)τος ΕΟΜΜΕΧ Ρεθύμνης.
Δεν νομίζομε ότι είναι υπερ¬βολή αν πούμε ότι αν γίνεται σήμερα αυτή η θαυμάσια έκθεση με το πανελλήνιο αλλά και διε¬θνές, λόγω τουρισμού ενδιαφέ¬ρον, αν έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός αυτό οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο δαιμόνιο, την αγάπη, την υπομονή και επιμονή αυτής της δημιουργικής και ικανότατης γυναίκας που για καλή μας τύχη έχει γεννηθεί Ρεθεμνιώτισα.
Συμβαίνει να γνωρίζουμε τους περισσότερους αγώνες, τις αγωνίες και τις προσπάθειες της Ελένης Παπαδογιάννη, από την στιγμή της ίδρυσης του Παραρτήματος του Εθνικού Οργανισ¬μού Χειροτεχνίας — όπως αρχικά ελέγετο — μέχρι ,πρόσφατα και συνέβη, να συμμεριζόμαστε απόλυτα — ίσως και να υπερθεματίζομε — το ρεθεμνιώτικο πάθος της και τον αγώνα της να διασκεδάζει τις προκαταλήψεις, να ξεπεράσει σκοπιμότητες και τοπικιστικά συμφέροντα να σπάσει την κηδεμονία των δυο μεγάλων γειτονικών πόλεων που σαν συμπληγάδες συνέθλιβαν τότε το Ρεθεμνάκι και την βοηθήσαμε ό¬σο και όπως μπορούσαμε κάθε φορά από το πόστο που είχαμε πρώτο να γίνει το Παρ)μα του ΕΟΜΜΕΧ Κρήτης στην πόλη μας και μετά να καθιερωθεί και να εδραιωθεί επί μονίμου βάσεως η Παγκρήτια Έκθεση Χειροτεχνίας.
Αναμφισβήτητα η Ελένη Παπαδογιάννη υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση — και μακάρι ο τόπος να είχε κι άλλες τέτοιες ευτυχείς συμπτώσεις στους διαφόρους τομείς — αλλά προ πόντων ήταν η Αγωνίστρια, που δεν τω’ βαζε κά¬τω με τις όποιες γραφειοκρατικές και άλλες δυσκολίες και που πολλές φορές αναλάμβανε ριψοκίνδυνες πρωτοβουλίες βάζοντας, όπως λέμε, το κεφάλι της εκεί που δεν χωρούσε καταφέρνοντας κάθε φορά να ξεπερνά τα εμπόδια και να επιτελεί θαύματα.
Ακόμη κατάφερνε με την δική της δαιμονισμένη δράση, και δημιουρ¬γική ορμή με τον οίστρο και τον ενθουσιασμό της να παρασύρει και τους άλλους στον δικό της ξέφρενο ρυθμό δουλειάς και υπεράνθρωπης προσπάθειας, αναγκάζοντας τελικά όλους να δουλεύουν!
Αλλά για την Ελένη Παπαδογιάννη και για την τεράστια προσφορά της στην χειροτεχνία στη βιοτεχνία και γενικότερα στην ανάπτυξη, του Νομού και της Κρήτης, δεν αρκεί ο περιορισμένος χώρος αυτής της στήλης!
Είναι πάντως κρίμα που της έτυχαν αντίξοες καταστάσεις, δεν βοηθήθηκε πάντοτε όπως έπρεπε και δεν πρόλαβε, πριν φύγει από την υ¬πηρεσία να ολοκληρώσει τα σχέδια και τις προσπάθειες της και κυρίως να εγκαινιάσει την ι¬διόκτητη στέγη του Παραρτήματος και του Μονίμου Εκθετηρίου. Και είναι ακόμη, μεγαλύτερο κρίμα ότι όταν πριν λίγους μήνες αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία του ΕΟΜΜΕΧ η κ. Ελένη Παπαδογιάνη δεν είδαμε να γραφούν γι’ αυτή δυο — λόγια δεν ακούσαμε ένα μικρό μέρος από τους επαίνους και τις τιμητικές εκδηλώσεις που γίνονται για άλλους και άλλες ξενομπάτες και ξενομπάτισσες με πολύ μικρότερη και αμφίβολης αξίας προσφορά.
Σε άλλες χώρες και σε άλλους τόπους γυναίκες με την αξία και την προσφορά της Ελένης Παπαδογιάννη θα εγίνοντο και από την υπηρεσία και από τους συντοπίτες παράδειγμα και αντικείμενο κάθε τιμής και προβολής. Και τουλάχιστο η πρώτη μετά την αποχώρηση της Παγκρήτια Έκθεση Χειροτεχνίας θα έπρεπε να είναι αφιερωμένη σ’ εκείνη που την δημιούργησε και τις 14 προηγούμενες φορές την οργάνωσε.
Αλλά… Αλλά νομίζομε ότι ό¬ταν η Ελένη Παπαδιογιάννη, αλώνιζε απ’ άκρου σ’ άκρο την Κρή¬τη κι όργωνε την Ελλάδα, όταν λ.χ. έτρεχε για τους αγγειοπλά¬στες των Μαργαριτών, τους καλαθάδες, του Μιξορρούματος και τους ρασοτριβείς της Αργυρούπολης, όταν έψαχνε στο τελευταίο χωριό να βρει να βοηθήσει και ν’ αναδείξει το κάθε χειροτεχνικό ταλέντο δεν τω’ κανε για¬τί περίμενε υπηρεσιακό εύσημα και τιμητικές διακρίσεις. Και πρέπει να την αρκεί η αναγνώριση και η τιμή που της απονέμουν οι χειροτέχνες και βιοτέχνες ολόκληρης της Κρήτης και το γεγονός ότι το όνομα της δέθηκε άρρη¬κτα με την ανάπτυξη αυτών των παραγωγικών τομέων πάνω στο Νησί μας.
Ας είναι καλά λοιπόν η κ. Ελέ¬νη Παπαδογιάννη — Γρηγοράκη ν’ απολαμβάνει την ικανοποίηση για την δικαίωση, των αγώνων και προσπαθειών της, αν και είμαστε βέβαιοι πως «όσο σεί ο αέρας την τρίχα της» δεν θα κατασιγάσει το δημιουργικό πάθος της και ως «συνταξιούχος» δεν θα ησυχάσει.
Μανόλης Καλαιτζάκης (ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ 19 Ιουλίου 1989)