Στο όνομα τον Θεού και ολονώ των αγίω
και του δούλου (ή της δούλης) του Θεού …(δεινός)…
Στις 24 του Δεκεμβριού, Χριστός αργά γεννάται·
τούτη η ώρα και 'κείνη μια λογάται.
Από του Νούκου έρχομαι, του Νούκου κατεβαίνω,
του Νούκου τα σπαθιά κρατώ και όπου γητέψω γιαίνω.
Ιησούς Χριστός μ' απάντηξε.
– Πού πας θιαρμέ; Πού πας κατακαημέ;
– Πάω να βγάλω μωρό παιδί απ' την κούνια,
ζευγάρι να ξεζευγαρώσω,
κουράδι να ξεκουδουνώσω.
– Γιάγειρε θιαρμέ, γιάγειρε κατακαημέ·
άμε στα όρη στα βουνά,
όπου πετεινός δεν κράζει,
και όπου φούρνος δε φουρνίζει,
να βρεις άγριο λαφίδι,
να φας το κρέας του,
να πιεις το αίμα του
κι από τις 72 φλέβες τον κορμιού
του (ή της) …(δεινος)… να φύγεις.
Δέξου η γης το βάρος του
και δωστου την υγειά του. (τρις)
Eλυθερία Λαδιά
(Υπαγόρευση από την ίδια στο δάσκαλο
Μανόλη-Γιώργο Καλογεράκη στο Ρέθυμνο
στις 12 Σεπτεμβρίου 1993)