ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1977
Στις 7 Ιανουαρίου απέθανεν στην Αθήνα όπου εκατοικούσε τα
τελευταία χρόνια ο εν αποστρατεία ταξίαρχος του Πυροβολικού
ΕΜΜΑΝ. ΗΡ. ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ.
Ετάφη την επομένην 8 Ιανουαρίου εις το Α’ Νεκροταφείον Αθηνών.
Ο εκλιπών υπήρξε γόνος παλαιάς οικογενείας με τίτλους
γεγραμμένους στα μητρώα της ενδόξου ιστορίας μας.
Ο Εμμ. Νικολούδης εγεννήθη στις Μοίρες Ηρακλείου το 1919 και
από νεαράς ηλικίας λόγω των άστατων καιρών για την ιστορία της
πατρίδος μας ένοιωσε την προς τον στρατιωτικόν βίον.
Υπήρξεν απόφοιτος της σχολής Ευελπίδων με αρίστας σπουδάς και
γενναίον φρόνημα το οποίον ποτέ δεν τον εγκατέλειψε κατά τον
πολυτάραχον βίον του. Νεαρός αξιωματικός διέφυγε στην Μέσην
Ανατολήν κατά την περίοδον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου και
διεκρίθη εις διαφόρους εμπιστευτικάς αποστολάς. Το 1946 επανέρχεται
στην ελεύθερη πάλι Ελλάδα και υπηρετεί ευόρκως όπου το καθήκον τον
καλεί.
Ιδιαιτέρως διεκρίθη διά την γενναιότητά του στον επάρατον
συμμοριτοπόλεμον, όπου και ετίμησε το όπλο του το πυροβολικόν
εμφορούμενος από αγνάς ελληνικάς και εθνικάς πεποιθήσεις υπηρέτησε
έκτοτε εις καίρια σημεία της Αμύνης της χώρας και ιδικότερα εις τας
μονάδας Λαγκαδά, Θεσσαλονίκην, Αλεξανδρούπολιν και για ένα μικρό
χρονικό διάστημα από του 1958-1960 εις την πόλιν μας το Ρέθυμνον.
Όσοι τον ενθυμούνται από τότε στην μικρή έντιμον Ρεθυμνιακήν
κοινωνίαν άφησε τις καλλίτερες των εντυπώσεων.
Πιστός εις το καθήκον του και εις τον Στρατιωτικόν του όρκον
ήλθεν εις τιμητικήν αντίθεσιν προς την Δικτατορίαν της 21 Απριλίου. Το
γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια να αποστρατευθή για ένα χρόνο με τον
βαθμό του Συνταγματάρχου Πυροβολικού.
Η αντίθεσις του προς πάσαν βίαν των όπλων κατά της Δημοκρατίας
εκράτησε τον αείμνηστον Εμμ. Νικολούδην μακράν πάσης στρατιωτικής
φατρίας καθ’ όλην την διάρκειαν της Στρατιωτικής του ζωής.
Το πλήγμα όμως το οποίον εδέχθη από την επανάστασιν άφησεν τα
ίχνη του και επί της υγείας του η οποία εκλονίσθη από την παραγκώνιση
παρά την αξίαν του ως αρίστου αξιωματικού.
Η επάνοδος της χώρας μας εις την Δημοκρατίαν ετίμησε τον
εκλιπόντα με τον βαθμό του ταξιάρχου, υπηρέτησεν λίγον καιρός και
απεστρατεύθη για να ζήση πλέον όσον χρόνο του επέτρεψε ο Θεός να
απολαύση τας δάφνας τας οποίας είχε κερδίσει στα πεδία των Μαχών.
Ήτο επ’ αδελφή γαμβρός της οικογενείας Μαμαλάκη
υφασματεμπόρων προς τους οποίους και τους οικείους του, απευθύνομεν
την ευχή της εξ ύψους παρηγορίας.
Εις τοιούτους άνδρας η μνήμη είναι αιωνία και παράδειγματίζουσα
την νέα γενναιά.