Διετέλεσε πρόεδρος της Δημόσιας επιχείρησης πετρελαίου και διευθύνων σύμβουλος του ΕΟΜΜΕΧ
Πλήρης ημερών πέρασε στην αθανασία ο επιφανής Ρεθύμνιος Ελευθέριος Σκανδάλης πρώην πρόεδρος της Δημόσιας επιχείρησης πετρελαίου και διευθύνων σύμβουλος του ΕΟΜΜΕΧ
Ο εκλιπών, μετά το θάνατο της συζύγου του Ανθούλας Αλεξιάδη, τον Οκτώβριο του 2020, ζούσε με την κόρη του Σοφία, η οποία τον φρόντιζε. Από πτώση μέσα στο σπίτι της έπαθε κάταγμα ισχίου και την 8η Μαρτίου μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς, όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Την 22α Μαρτίου πέθανε από πνευμονική λοίμωξη σε ηλικία 94 χρόνων με πλήρη πνευματική διαύγεια.
Η κηδεία του έγινε την 27η Μαρτίου στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου, όπου παραβρέθηκαν συγγενείς και φίλοι του από την Αθήνα την Κρήτη και την Κάρπαθο. Επικηδείους εκφώνησαν η κόρη του Σοφία, ο ομότιμος καθηγητής της φιλοσοφικής σχολής του ΕΚΠΑ Μηνάς Αλεξιάδης από την Κάρπαθο και ο Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Σαμψών από το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου.
Αποχαιρετώντας τον συντοπίτη του ο κ. Σαμψών είπε:
Ύστατο χαίρε στον Δρ. Ελευθέριο Σκανδάλη
Κοιμητήριο Χαλανδρίου, 27 Μαρτίου 2023
Με βαθιά θλίψη και πόνο ψυχής απευθύνω σήμερα το ύστατο
χαίρε σε ένα σπουδαίο Ατσιπουλιανό και πολυαγαπημένο φίλο τον
αείμνηστο Ελευθέριο Σκανδάλη. Ήλθαμε όλοι σήμερα εδώ συγγενείς
και φίλοι για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε ένα άνθρωπο, που τίμησε
την πατρίδα του και το χωριό του με το έργο του, το μεγαλείο της
ψυχής του και τις αρετές του.
Ο Λευθέρης υπήρξε μια λαμπρή προσωπικότητα, που
ακτινοβολούσε με την ευγένεια, το κύρος, την εντιμότητα και
ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Ένας γνήσιος Ατσιπουλιανός
ευπατρίδης, που μιλούσε για το χωριό του και δάκρυζε.
Τον γνώρισα στο χωριό μας το Ατσιπόπουλο στην παιδική μου
ηλικία πριν αναχωρήσει για τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική ,
το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο, τον παρακολουθούσα από
μακριά με θαυμασμό στη μακρόχρονη επιτυχημένη επαγγελματική του
πορεία και τον έζησα από πολύ κοντά ως συνταξιούχο στην Αθήνα
μετά την αποστρατεία μου το 1996.
Μέσα από τις αναρίθμητες συζητήσεις μας μου δόθηκε η ευκαιρία
να διαπιστώσω τον πλούτο των γνώσεων του, τις ψυχικές αρετές του
και το τεράστιο έργο, που επιτέλεσε στους μεγάλους οργανισμούς και
επιχειρήσεις που διοίκησε. Εκείνο όμως που έχει μείνει χαραγμένο
στην ψυχή μου είναι η ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ του. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή,
που τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του μου χάρισε την φιλία του και
απόλαυσα τις φιλοσοφικές του σκέψεις.
Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Ανωτάτη Εμπορική απ’
όπου αποφοίτησε το 1956 και το 1968 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ στο
ίδιο Πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του
σταδιοδρομίας διετέλεσε για μια δεκαετία διευθυντής της
Καπνεμπορικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, διευθυντής της
Συνεταιριστικής Ένωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος, πρόεδρος της
Μόνιμης Επιτροπής Ανταγωνισμού του Συνδέσμου Ελλήνων
Βιομηχάνων, πρόεδρος και μέτοχος της ΧΡΩΜΟΛΑΚ επί 20 χρόνια,
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης
Πετρελαίων επί 5 χρόνια και τέλος Διευθύνων Σύμβουλος του
ΕΟΜΜΕΧ επί 8 χρόνια. Η αξία του είχε αναγνωρισθεί διεθνώς και
πολλά άρθρα του για την οικονομία, τα καπνά και τα πετρέλαια
δημοσιεύθηκαν σε ελληνικά και ξένα σοβαρά περιοδικά.
Όπως ο ίδιος μου έλεγε, το καφενείο του πατέρα του στο
Ατσιπόπουλο υπήρξε το πρώτο του Πανεπιστήμιο, όπου είχε
δασκάλους πολεμάρχους, καπεταναίους, επιστήμονες, αλλά και
απλούς ανθρώπους του χωριού. Μέσα σ’ αυτό το «ανοικτό
πανεπιστήμιο» διδάχθηκε το μέτρο της σοφίας, του ήθους και της
αρετής και διαμορφώθηκαν ο χαρακτήρας του και η ηθική, εθνική και
πατριωτική προσωπικότητα του. Παραδεχόταν ότι απέκτησε
σπουδαίους πανεπιστημιακούς τίτλους, όμως ο σεβασμός, που
απολάμβανε ήταν συνέπεια της εντιμότητας και της ακεραιότητας του.
Ζυμωμένος με όλες αυτές τις αρετές διέγραψε μια θεαματική
πορεία στη ζωή του διοικώντας με επιτυχία μεγάλες Εταιρίες και
οργανισμούς με γνώμονα το καθήκον προς την πατρίδα και το εθνικό
συμφέρον. Η γνωριμία του με προσωπικότητες όπως ο Γεώργιος
Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ,
Παύλος Βαρδινογιάννης, Ξενοφών Ζολώτας και άλλοι δεν ήταν τυχαίες.
Ήταν το αποτέλεσμα της αναγνώρισης των ικανοτήτων, του κύρους
και της εντιμότητας του, που αναδεικνύονταν σε όλες τις ενέργειες του.
Κατά την συνεργασία του με τους Ρώσσους στα καπνά και τους
Ιρανούς στα πετρέλαια, του έγιναν δελεαστικές προσωπικές
προτάσεις για συνεργασία στην Ελλάδα. Αυτός όμως πιστός στις
αρχές του τις απέρριψε και χρησιμοποίησε την εύνοια τους για να
επιτύχει καλύτερες συμφωνίες προς όφελος της Ελλάδος.
Ο Λευθέρης δημιούργησε μια υπέροχη οικογένεια. Νυμφεύθηκε
το 1958 την Ανθούλα κόρη του πατριώτη και αγωνιστή Βάσσου
Αλεξιάδη με καταγωγή από την Κάρπαθο. Απέκτησαν μια κόρη την
Σοφία, που πήρε το όνομα της αγαπημένης μητέρας του, η οποία πριν
από τον πρόωρο θάνατο της είχε αφήσει παρακαταθήκη στον πατέρα
του να φροντίσει για την πανεπιστημιακή μόρφωση του Λευτέρη. Η
σύζυγος του Ανθούλα πέθανε τον Οκτώβριο 2020 και έκτοτε ο
Λευθέρης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής μαζί με την αγαπημένη
κόρη του έχοντας πλήρη διαύγεια πνεύματος μέχρι, που άφησε την
τελευταία του πνοή. Κοντά της ένοιωσε την απέραντη αγάπη και
σεβασμό, την πλήρη αφοσίωση και τρυφερότητα.
Στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ» έγραψε: « Γεγονός είναι ότι στην κρίση που ζούμε
σήμερα στην χώρα μας, οι αδίστακτοι γίνονται πλούσιοι και οι έντιμοι
γίνονται φτωχοί . Ε ! κάτι μένει και σε μας που μας κάνει υπερήφανους
κι ας είμαστε φτωχοί. Αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανος, που
σήμερα εις τας δυσμάς του βίου μου είμαι φτωχότερος, φτωχός. Είμαι
ελεύθερος και έτοιμος να παραδοθώ καθαρός στην επόμενη…ζωή.»
Και κατέληξε με το δίστιχο.
« Όταν θα φεύγω απ΄τη ζωή ένα ΄χω να λυπάμαι
Πως δεν θα βλέπω όνειρα της γης για να θυμάμαι»
Aυτό ήταν το μεγαλείο της ψυχής του !
Καλό παράδεισο αγαπημένε μας Λευθέρη. Να΄ναι ελαφρό το
χώμα της γης που θα σε σκεπάσει. Τα κρίνα του παραδείσου σου να
είναι πάντα ανθισμένα και ευωδιαστά δίπλα σε σένα , τους
αγαπημένους γονείς σου, τη σύζυγο σου Ανθούλα και τον αδελφό
σου Γιώργο.
Η μονάκριβη κόρη σου Σοφία και όλοι εμείς, που σε αγαπήσαμε θα
διατηρήσομε άσβεστη τη μνήμη σου. Οι συγχωριανοί σου
Ατσιπουλιανοί σε ευγνωμονούν και σε κατευοδώνουν στην τελευταία
κατοικία σου.
Κλείνω με ένα απόσπασμα από το σονέτο ΛΗΘΗ του μεγάλου
ποιητή μας Λορέντζου Μαβίλη.
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρα της ζωής όντας βυθίσει και
το σούρουπο ακολουθήσει.
Μην τους κλαις ο καημός σου όσος και να ‘ναι.
Α δε μπορείς να κλαις το δείλι
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν .
Θέλουν μα δεν βολεί να λησμονήσουν.
Δεν θα σε λησμονήσουμε ποτέ αγαπητέ μας Λευθέρη. Η μνήμη σου
θα είναι αιωνία.
Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Σαμψών.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΛ. ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
Ομότιμου Καθηγητή Φιλοσοφική Σχολή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Αλησμόνητε εξάδελφε Λευτέρη,
Τον στίχο αυτόν από την «Ιδιωτική Οδό» του μεγάλου μας ποιητή
Οδυσσέα Ελύτη, σημείωσες ως υπότιτλο του βιβλίου σου «Το πέρασμά
μου από τη ζωή», που εκδόθηκε το 2019, για να δείξεις τη συνισταμένη
της μακρόχρονης πορείας σου, σε ανώτατα αξιώματα του Δημοσίου,
που σου εμπιστεύτηκε να διοικήσεις η Ελληνική Πολιτεία.
Δεν υπάρχει, αγαπημένε μου Λευτέρη, επιτυχέστερη έκφραση, για
να υπογραμμίσει τη μεγαλοπρέπεια της ψυχής σου. Πέρασες από
υψηλότατες και νευραλγικότατες θέσεις του κρατικού μηχανισμού,
υπηρέτησες πάντοτε το εθνικό συμφέρον και μόνο, χωρίς καμιά
διάθεση πλουτισμού. Απόδειξη ο μετέπειτα βίος σου. Ήσουν πάντοτε
προσηλωμένος στο καθήκον, στην υπηρεσία θεσμών και αξιών.
Και τώρα που φεύγεις για το μεγάλο ταξίδι στα « Άνω Βασίλεια»,
συνυπογράφω και εγώ τον υπότιτλο αυτόν, γιατί ξέρω την καθαρότητα
της επίγειας παρουσίας σου, που ήδη ακτινογραφείται στα
Απομνημονεύματά σου.
Ξεκίνησες από το Ατσιπόπουλο, το ιστορικό χωριό του Ρεθύμνου της
λεβεντογέννας Κρήτης, γαλουχήθηκες με τα νάματα του πατριωτισμού
και των υψηλών ιδανικών, σπούδασες οικονομικά, αναγορεύτηκες
διδάκτωρ της επιστήμης αυτής, η οποία σε γοήτευσε, με αποτέλεσμα τη
συγκομιδή σημαντικού επιστημονικού έργου. Και ήρθε η περίοδος της
συγγραφής σπουδαίων άρθρων σου στον έγκυρο «Οικονομικό
Ταχυδρόμο», που τα πρόσεξε ο μεγάλος οικονομολόγος, Ακαδημαϊκός
και Καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας. Ο Ακαδημαϊκός αυτός, μάλιστα, σε
πρότεινε και έλαβες την πρώτη ανώτατη διοικητική θέση ως διευθυντής
στην Καπνεμπορική Ομοσπονδία.
Έκτοτε, με την εργατικότητα, το ήθος, τις γνώσεις και την
ακεραιότητα του χαρακτήρα σου, διετέλεσες γενικός διευθυντής της
μεγαλύτερης καπνεμπορικής επιχείρησης (ΣΕΚΕ), πρόεδρος και
διευθύνων σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου και
έκλεισες την πλούσια καριέρα σου ως Διευθύνων Σύμβουλος του
ΕΟΜΜΕΧ. Στη θέση αυτή για έξι χρόνια άφησες σημαντικό έργο.
Στο διάβα της ζωής σου γνώρισες σπουδαίες προσωπικότητες της
πατρίδας μας καθώς και άλλων χωρών, ενώ στα πολλά επαγγελματικά
ταξίδια σου στο εξωτερικό άφηνες πάντα τη σφραγίδα της
προσωπικότητάς σου.
Σ’ αυτό «Το πέρασμά σου από τη ζωή» είχες την τύχη να γνωρίσεις
την εξαδέλφη μου Ανθούλα, κόρη του Καρπάθιου αγωνιστή της
Δωδεκανησιακής Ελευθερίας και διευθυντή του Υπουργείου
Οικονομικών Βάσου Αλεξιάδη. Η Ανθούλα, που έφυγε πριν τρία χρόνια
από τη ζωή (και τώρα θα συναντηθούν οι ψυχές σας), με την καλοσύνη,
την ευγένεια και τον δυναμισμό της, ήταν η ιδανική σύζυγος για σένα.
Μαζί αποκτήσατε την κόρη σας Σοφία, το μοναχοπαίδι σας, μετέπειτα
πτυχιούχο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τώρα η Σοφία θρηνεί τον χαμό σου. Ήταν το στήριγμά σου τα
τελευταία χρόνια. Ξέρω καλά ο ίδιος πόσο σου συμπαραστάθηκε στην
πρόσφατη δύσκολη περίοδο, πάντα δίπλα σου στις αρρώστιες της
μεγάλης ηλικίας, αλλά προπάντων τις τελευταίες ημέρες στο
νοσοκομείο ήταν ο φύλακας άγγελός σου. Δεν έλειψε καθόλου από
κοντά σου. Ο χαμός σου είναι, το ξέρω καλά, δυσβάσταχτος για τη
Σοφία. Ελπίζω και εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει τον μεγάλο πόνο της.
Κι εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συμπαράστασή σου στην οικογένειά
μου. Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό, Λευτέρη. Κοντά σου γνώρισα και τον
ειλικρινή σου φίλο, τον στρατηγό Νικόλαο Σαμψών, με τον οποίο
μιλούσαμε συχνά για σένα με τα καλύτερα λόγια. Τώρα ο στρατηγός
τιμά κι εμένα με τη φιλία του κι εγώ στο πρόσωπό του συνάντησα
σπάνιου ήθους άνθρωπο, προσωποποίηση της εντιμότητας και της
ευγένειας.
Αγαπημένε μου Λευτέρη,
Ήρθε η στιγμή να σου απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό, το
“aeternum vale”, με ένα αρχαίο απόφθεγμα από την Ανδρομάχη του
Ευριπίδη, που εκφράζει τη σκέψη μου για σένα : «οὔτοι λείψανα τῶν
ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται χρόνος· ἁ δ' ἀρετὰ καὶ θανοῦσι λάμπει»,
δηλαδή, «των καλών ανδρών δεν τα σβήνει τ’ αχνάρια ο καιρός. Και να
πεθάνουν, λάμπει η αρετή τους». Και η δική σου αρετή, Λευτέρη, θα
λάμπει πάντοτε.
O ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΣΟΦΙΑΣ
Πατέρα μου σεβαστέ και λατρεμένε,
Ήσουν ο ήλιος της ζωής μου που έσβησε. Υπάρχει ζωή χωρίς τον ήλιο?
Πώς θα ζήσω χωρίς εσένα?
Ακόμα και τώρα νεκρός στο φέρετρο, σ’ εσένα ακουμπώ με συντριβή για να πάρω κουράγιο και να σου απευθύνω αυτό το μήνυμα του ύστατου αποχαιρετισμού. Το Τελευταίο Αντίο όπως είθισται και σου αρμόζει.
Ήσουν το τελευταίο στήριγμα της ζωής μου, ο λόγος που ζούσα. Ζούσα για να σε φροντίζω, να παίρνεις από εμένα ευχαρίστηση και ικανοποίηση στα τέλη της ζωής σου, πολύ χαιρόμουν που ζούσαμε μαζί, που γέμιζες φως, ζεστασιά και ασφάλεια τη ζωή μου. Ήμασταν ο ένας για τον άλλο.
Από την μαύρη εκείνη στιγμή που μου αναγγέλθηκε ο θάνατός σου ξεκινάει η ορφάνια για ‘μένα. Χωρίς μάνα, αδέλφια, παιδιά, σύζυγο και τώρα χωρίς εσένα! Ερημιά στη ζωή μου πόνος αβάσταχτος και παγωμένη ψυχή. Ποιά ζωή με περιμένει? Ποιό μέλλον?
“Αλληλέγγυοι ορκισμένοι είμαστε”, αυτό δεν λέγαμε συνέχεια ο ένας στον άλλο μπαμπά μου? Όμως γνωρίζω πως δεν με άφησες γιατί το θέλησες. Η μοίρα με ένα ξαφνικό χτύπημά της σε έριξε κάτω στο πάτωμα εκείνο το μοιραίο βράδυ της 7ης Μαρτίου και αυτή ήταν η αρχή του τέλους σου. Δεν έφυγες από γεράματα, από χρόνια ασθένεια ή γιατί ήσουν κατάκοιτος. Ήσουν όρθιος και μπορούσες να αυτοεξυπηρετείσαι μέχρι αυτή την στιγμή που η μοίρα είχε αποφασίσει να σε χτυπήσει για να τελειώσει τη ζωή σου. Έχω μεγάλο θυμό γι αυτό. Ήταν ΑΔΙΚΟ και εξαιρετικά ΣΚΛΗΡΟ να χτυπήσει τελειωτικά έναν άνθρωπο που τα κατάφερε να στέκει όρθιος χωρίς μπαστούνι και με πλήρες το μυαλό του μέχρι τα 94 χρόνια του !
Πατέρα μου, έφυγες από κοντά μου αλλά η αρχοντική σου παρουσία, το ακτινοβόλο βλέμμα των πράσινων ματιών σου, το πλατύ, φωτεινό και από καρδιάς χαμόγελο που τόσο απλόχερα χάριζες είναι εικόνες δικές σου ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μου.
Ήσουν το απόλυτο πατρικό πρότυπο όχι μόνο για εμένα αλλά και για τους γύρω σου που ένιωθαν το ενδιαφέρον της αγάπης σου, την ανθρωπιά, τον συναισθηματισμό, την ευαισθησία που σε διέκριναν.
Υπήρξες υποδειγματικός άνθρωπος σε όλα, τρυφερός πατέρας, αφοσιωμένος σύζυγος, πιστός φίλος και συγγενής, ικανός ανώτατος αξιωματούχος.
Ακέραιος, έντιμος, εργατικός, αισιόδοξος, καλοπροαίρετος, καλοσυνάτος με μεγάλη αγάπη για το διάβασμα και την γνώση. Ήσουν αυθεντικά και όχι υποκριτικά ευγενικός διότι οι καλοί σου τρόποι ήταν έκφραση της ευγενικής ψυχής σου.
Ήσουν Άνθρωπος με απέραντη και σπάνια καλοσύνη. Βοηθούσες πρόθυμα όποιον είχε ανάγκη βρίσκοντας δουλειά, κάνοντας διορισμούς που δρομολόγησαν στη ζωή πολλούς ανθρώπους και οικογένειες. Όταν έβλεπες ανάγκη χωρίς ίχνος υπεροψίας αλλά με συμπόνια, αμεσότητα, αποφασιστικότητα και ανιδιοτέλεια προσφερόσουν να βοηθήσεις χωρίς να περιμένεις να σου το ζητήσουν. Πολύ σπάνιο αυτό στις μέρες μας όπου η μεγάλη πλειοψηφία αποφεύγει να βοηθήσει και ψάχνει προσχήματα για να αρνηθεί.
Η ευχαρίστηση που ένιωθες να προσφέρεις ήταν ένα άλλο μεγάλο προτέρημά σου και αυτό συνέβαινε διότι είχες μεγάλα αποθέματα γενναιοδωρίας και μεγαλοψυχίας. Θυμάμαι τότε που ήσουν ο επικεφαλής των κρατικών πετρελαίων και επέστρεφες από τα ταξίδια σου στην Σαουδική Αραβία, την Περσία, το Ιράκ, τα Εμιράτα, την Λιβύη κ.α. ανέφερες σ’εμένα, την κόρη και έμπιστη γραμματέα σου, με περισσή υπερηφάνεια ότι με τις εξαιρετικές τιμές αγοράς που πετύχαινες στην Ελλάδα θα μπορούσαν να χτιστούν 3-4 σχολεία. Δεν αγωνιζόσουν να πετύχεις στις διαπραγματεύσεις σου για προσωπικό όφελος και παράνομο πλουτισμό αλλά για να ωφελήσεις την πατρίδα σου. Αυτό υποδηλώνει υψηλοφροσύνη, προσωπική και επαγγελματική αξιοπρέπεια, ιδεαλισμό όπως και πραγματική αγάπη προς την πατρίδα όπως βεβαίως και προς την ιδιαίτερη πολυαγαπημένη πατρίδα σου το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου Κρήτης που πάντα κατείχε ιδιαίτερα συγκινητική θέση στην καρδιά σου.
Αυτό ήταν το ξεχωριστό μεγαλείο σου ενώ η επικρατούσα αντίληψη περί μεγαλείου επικεντρώνεται και εξαντλείται στην συσσώρευση πλούτου φανερού και κρυφού που φυσικά δεν έχει αφετηρία τον ιδεαλισμό αλλά τον άκρατο υλισμό, την ματαιοδοξία και την αλαζονεία!
Ποτέ δεν υπήρξες αδίστακτος, μικροπρεπής, μίζερος, εκδικητικός, ύπουλος, μοχθηρός. Ταπεινές συμπεριφορές και ευτελή συναισθήματα όχι απλώς δεν τα καταδεχόσουν αλλά σου ήταν τελείως άγνωστα.
Η διαμόρφωση ηθικής συνείδησης ήταν σίγουρα η κυρίαρχη διδαχή σου προς εμένα και ο πυρήνας του δικού σου αξιακού συστήματος και χαρακτήρα που δεν την μετέδιδες με τρόπο αυταρχικό αλλά με το προσωπικό σου παράδειγμα.
Πατέρα μου, η εξάρτησή μου από την ύπαρξή σου ήταν καταλυτική και απόλυτη. Ζούσα στην σκιά σου αλλά αυτή η σκιά δεν είχε υποτιμητική διάσταση. Είχε την ζεστασιά της προστασίας, της βεβαιότητας της πατρικής ανιδιοτελούς αγάπης.
Γι αυτό πατέρα μου, ταπεινά σου απευθύνω την ύστατη ικεσία να μην αποσύρεις το άγρυπνο βλέμμα της προστασίας σου προς εμένα μέχρι εγώ να αναστηθώ ξανά. Τότε θα στρέψω το βλέμμα μου στον ουρανό και θα λάβεις μήνυμα από εμένα ότι είμαι καλά με νέες γερές βάσεις στη ζωή.
Παρακαλώ τον Θεό να σε τοποθετήσει στο υψηλότερο σημείο του παραδείσου που δικαιωματικά σου αξίζει δίπλα στην αγαπημένη μητέρα μου και σύζυγό σου Ανθούλα που σε περιμένει για να συνεχίσετε μαζί το ταξίδι της αιώνιας ζωής στέλνοντας σ’ εμένα την ευλογία σας.
Πατέρα μου, Άγγελε της ζωής μου τώρα ανυψώνεσαι στον ιδεατό κόσμο των ανώτερων αξιών που ήδη εσύ έκανες βίωμα και πράξη σε όλη την επίγεια ζωή σου.
Υπήρξες υπέρμετρα καλός γι αυτόν τον κόσμο που βολεύεται με επιφανειακά συναισθήματα, υστερόβουλες σκοπιμότητες, που βυθίζεται στην ανηθικότητα χωρίς ίχνος συνείδησης, που η σκληρότητα, ο ατομισμός και η αδιαφορία είναι η στάση ζωής του.
Με αισθήματα απέραντου θαυμασμού, εκτίμησης και βαθιάς αγάπης σε αποχαιρετώ συνοδευμένα από ένα τεράστιο Ευχαριστώ ευγνωμοσύνης που ήσουν Εσύ ο Πατέρας μου.
Χαλάνδρι, 27.3.2023
Σοφία
Το Μοναχοπαίδι σου