Κρητική Επιθεώρηση 20/01/1982
Έχουν συμπληρωθεί τρεις μήνες από τότε που έφυγε από τη ζωή μια γυναίκα πάντα γελαστή και καλή, που θα θυμούνται οι συγγενείς, γνωστοί και φίλοι παντοτινά, η Ελένη Δημ. Σταυρουλάκη, το γένος Δ. Καρουζάκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Αρολίθι Ρεθύμνης.
Ενωρίς μπήκε στα βάσανα, διότι από παιδούλα γεύτηκε την ορφάνια του πατέρα, αλλά μεγάλωσε κάτω από μια υπέροχη μάνα την Χρυσή, το γένος Βαβαλάκη, που της εδίδαξε όλες τις καλές πράξεις και συγχρόνως της έμαθε την τέχνη να γίνη σπουδαία νοικοκυρά. Έτσι έγινε ένας σωστός άνθρωπος, ένας ανεκτίμητος άνθρωπος για την κοινωνία και την οικογένεια της.
Αργότερα έγινε σύζυγος του αντάξιου της Δημήτρη Σταυρουλάκη από το Αρολίθι, με τον οποίο έκανε 7 παιδιά: τις 6 θυγατέρες της και τον μονάκριβο γιο της. Αγάπησε πολύ το σόι του συζύγου της, όσο λίγες γυναίκες. Τα πράγματα πήγαιναν όμορφα στο σπίτι της. Όμως στα πρώτα χρόνια της κατοχής, ο χάρος θέλησε να της στερήσει τον αγαπημένος της σύντροφο τον Δημήτρη και της τον πήρε. Αμέσως τα πράγματα άλλαξαν γι’ αυτήν και το σπίτι της. Είχε παραμελήσει τα πάντα από τον αβάσταχτό καημό για τον πρόωρο χαμό του άνδρα της. Ύστερα, όμως, συνήλθε σιγά – σιγά και άρχισε να σκέπτεται ότι έπρεπε να μεγαλώση τα μικρά και ορφανά παιδιά της. Έτσι ρίχτηκε με τα μούτρα στον αγώνα για να τα θρέψη και να τους δώση την καλή ανατροφή. Και το πέτυχε. Ήταν για τα παιδιά της ο πατέρας και η μάνα μαζί. Στο σπίτι της ό,τι έλεγε γινόταν. Γι’ αυτό ήταν υπόδειγμα οικογενειάρχου στα γύρω χωριά. Ήθελε να σπουδάση τον γιό της και τα κατάφερε.
Όταν στα δύσκολα χρόνια της πείνας και της δυστυχίας που ενώ όλοι εφρόντιζαν πώς να επιβιώσουν, η Ελένη Σταυρουλάκη ήταν ο μοναδικός οικογενειάρχης, στα γύρω χωριά, που είχε παιδί στο Γυμνάσιο. Έτσι εσπούδασε τον μονάκριβο γιό της, που είναι σήμερα ένας έντιμος και εξαίρετος από απόψεως ήθους και εργατικότητας υπάλληλος στο Υποθηκοφυλακείο Παλαιού Φαλήρου των Αθηνών.
Στη ζωή της, όμως στερήθηκε και μάλιστα πολύ. Έκλαψε, επείνασε, ξεκουράστηκε, επόνεσε, όσο πολύ λίγες γυναίκες. Σ’ όλη της τη ζωή ήταν καλή, ευγενική, γελαστή, ομιλητική, περιποιητικιά, εργατική, τίμια, ηθική, έξυπνη και πολύ φιλόξενη και φιλότιμη. Αγαπούσε κι εκτιμούσε πολύ όλους τους ανθρώπους και απολάμβανε την αγάπη και την εκτίμηση των κατοίκων του χωριού της αλλά και των γειτονικών χωριών. Ποτέ δεν εμάλωσε με κανένα και ποτέ δεν ανακατώθηκε σε θέμα που δεν την αφορούσε. Δεν έβλαψε ποτέ κανένα, παρ’ όλο που πολλοί την επείραξαν. Ακόμη ποτέ δεν συκοφάντησε κανένα. Το γέλιο ήταν πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της και έτοιμη να βγη από το στόμα της η καλή κουβέντα. Και τώρα έφυγε από τη ζωή ευχαριστημένη διότι ανάθρεψε τα 7 άξια παιδιά της και αξιώθηκε να χαρή 20 εγγόνια και 4 δισέγγονα.
Έφυγε και πρέπει να είναι σίγουρη ότι έκαμε εις το ακέραιον τον καθήκον της. Έφυγε και έχει ήσυχη την συνείδηση της. Έφυγε από την ζωή αλλά θα πρέπει να είναι σίγουρη ότι οι θυγατέρες της και ο γιός της, οι γαμπροί και η νύφη της αλλά και τα εγγόνια και τα δισέγγονα της θα την έχουν φωτεινό παράδειγμα σε όλη τους τη ζωή.
Ας είναι αιωνία η μνήμη της και ελαφρό το χώμα του Αρολιθίου που τη σκέπασε.
Ε.Γ.Σ.