Κρητική Επιθεώρηση 03/12/1982
Αυτοδημιούργητος δημιουργικός, προοδευτικός. Ξεκίνησε σαν υπάλληλος
του Εμπορικού Ζαχαρίου Τζιφάκη με μοναχά εφόδια ανθρωπιά εργατικότητα,
τιμιότητα και κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργήσει δικό του
κατάστημα, ένα από τα καλύτερα υαλοπωλεία στην οδό Αρκαδίου. Ο πόλεμος τον
βρήκε ευκατάστατο και δημιουργημένο λεβεντόκορμο και σφριγηλό παλικάρι. Στην
Αλβανία έδωσε τον εαυτό του και πολέμησε με γενναιοψυχία σ’ όλη την περίοδο
του πολέμου γυρίζοντας ταλαιπωρημένος κουρασμένος και θαλασσοπνιγμένος μαζί
με πολλούς συμπολίτες. Το μαγαζί του και η αποθήκη του λεηλατήθηκαν στην
διάρκεια του πολέμου και έτσι ξανάρχισε την εμπορική του δραστηριότητα από το
στάδιο και πάλι της δημιουργίας. Η Γερμανική θηριωδία τον στέρησε από
προσφιλοί του πρόσωπα αφήνοντας του ερείπια στην κατακαημένη Κρύα Βρύση
που ξανάχτισε με τον ιδρώτα του και χήρες με ορφανά που προστάτευσε με
υποδειγματική πατρική στοργή και καλοσύνη. Ο Πέτρος υπήρξε εκλεκτός με τη
σφραγίδα της αρχοντιάς ζωγραφισμένη στην όμορφη και τόσο εκφραστική
παρουσία του. Η κοινωνία μας αρκετά εξετίμησε τις πολλαπλές αρετές του τον
αγάπησε και τον περιέβαλε με πολλή εκτίμηση γι’ αυτό και δεν άργησε να γίνη
επίλεκτο μέλος της. Ήταν ένας θαυμάσιος καλός φίλος ένας στοργικός σύζυγος και
ένας φιλόστοργος πατέρας. Τη ζωή του είχε συνδέσει με εκλεκτή κόρη του
αξέχαστου Στρατιωτικού Γιώργη Στραπατσάκη με την οποία απέκτησε δυο κόρες τη
Μαιρούλα του και τη Γιούλια. Στο κοινωνικό τομέα της πόλης στάθηκε πάντα στα
καλά τα χρόνια πρωτοπόρος.
Δημοτικός Σύμβουλος επί σειρά ετών έδωσε ένα παρόν στα δημοτικά μας
προβλήματα η γνώμη του δεν υπήρξε πάντα σεβαστή. Εκκλησιαστικός σύμβουλος
στην ενορία 4ως Μαρτύρων και προστάτης στην ανέγερση του Ι. Ναού. Αξέχαστη η
συνεργασία του και η προσφορά του σαν μέλος και αργότερα σαν Ταμίας της
Χριστιανικής Ένωσης Ρεθύμνης που τόσα είχε προσφέρει με το φιλανθρωπικό έργο
της.
Πριν λίγες μέρες άρχισε να δίδη σκληρό αγώνα με το θάνατο. Δεν στάθηκαν
ικανές οι φροντίδες των γιατρών στο Ρέθυμνο και στην Αθήνα ούτε και η στοργή
των δικών του να τον κρατήσουν στη ζωή. Υπέκυψε τελικά με τη καρδιά ραγισμένη.
Έτσι χάσαμε ένα ακόμα εκλεκτό Ρεθεμνιώτη. Με την ευχή ανάλαφρο το χώμα που
θα σε σκεπάση και καλό σου ταξίδι σε βεβαιώνομε αγαπητέ μας Πέτρο πως πάντα
θα νοιώθουμε έντονη την έλλειψη της πολύτιμης συντροφιάς σου και της αγάπης
σου.
Λεωνίδας Καούνης
Κρητική Επιθεώρηση 02/12/1982
Κηδεύθηκε χθες ο Πέτρος Πετρακάκης
Με ειλικρινείς εκδηλώσεις πένθους σύσσωμη η Ρεθεμνιώτικη Κοινωνία
συνόδευσε χθες στην τελευταία κατοικία του τον αγαπητό συμπολίτη ΠΕΤΡΟ
ΠΕΤΡΑΚΑΚΗ που ύστερα από σύντομη ασθένεια εγκατέλειψε τον μάταιο αυτόν
κόσμο σε ηλικία 76 ετών.
Τον νεκρό αποχαιρέτησαν ο συγχωριανός του καθηγητής κ. Θεόδωρος
Πελαντάκης και ο Αιδεσιμότατος κ. Μιχαήλ Σταυριανάκης που εξήραν τις σπάνιες
αρετές, το ήθος, την καλοσύνη, την εντιμότητα που διέκριναν σ’ όλη την ζωή του
τον αξέχαστο Πέτρο Πετρακάκη.
Μα και όλοι που τον κατευόδωσαν χθες είχαν κάτι να πουν για την
ανθρωπιά την ευγένεια και την συνέπεια που έζησε και εργάσθηκε σαν έμπορος ο
Πέτρος Πετρακάκης, έχοντας την αίσθηση ότι το Ρέθυμνο έχασε ένα ακόμη διαλεκτό
του της παληάς φρουράς.
Η «Κ.Ε» αισθάνεται ότι με τον θάνατο του αείμνηστου Πέτρου Πετρακάκη
χάνει ένα παληό και πολύτιμο φίλο, συμμετέχει ολόψυχα στο πένθος της απώλειας
του και εύχεται Αιωνία την Μνήμη του.
Κρητική Επιθεώρηση 02/12/1982
ΠΕΤΡΟΣ Ν. ΠΕΤΡΑΚΑΚΗΣ
Λίγες μέρες έμεινε στο κρεβάτι της δοκιμασίας τον τελευταίο καιρό ο
σεβαστός μακαριστός Πέτρος Ν. Πετρακάκης.
Αρχοντάνθρωπος ο Πέτρος λεπτός ευαίσθητος, υψηλός στο σώμα, λεβέντης
στη ψυχή κατάλευκος βιβλικός περπατούσε αντρόπιαστα τους δρόμους του
Ρεθέμνου.
Τους τελευταίους μήνες μου άρεσε να τον βλέπω από μακριά να περπατεί κι
όταν τον συναντούσα μου έκανε εντύπωση το παιδικό μα διαπεραστικό βλέμμα
του.
Πίσω του καβαλούσε αιώνες ο Πετρακάκης ανθρωπιά, λεβεντιά, καλοσύνη
εργασία, αρετή.
Σύμπτωσις αγαθή, πρόνοια θεού να γνωριστώ και να συνεργαστώ μαζί του
στον Ναό των 4 ων Μαρτύρων στα πρώτα φτερουγίσματα της ιεροσύνης μου.
Ο Πέτρος μου υπήρξε πολύτιμος και σχεδόν αναντικατάστατος εις το
τιμητικόν αξίωμα του Εκκλησ. Συμβούλου το οποίον αγαπούσε με πολύ πάθος.
Εχάραξε σωστή πορεία σ’ αυτόν τον κόσμον άφησε γραμμή λευκή σαν το
χιόνι, και πήρε άριστη βαθμολογία.
Τώρα που φεύγει τον ακολουθούν ευχές δάκρυα κι αναφιλητά, κι αυτό είναι
ευτυχία και η ζωή.
Στα παιδιά του, τη γυναίκα του που τόσο όμορφα του παραστάθηκαν βαριά
κληρονομιά αφήνει μα κληρονομούν και την ευχή και τιμή του.
Αυτά τα λίγα λόγια, θυμίαμα στο νωπό τάφο του, νεραντζανθοί και
αγιοβότανα από το Βρυοβρυσανό ρούμα.
Χίλιες δεήσεις για το περπάτημα σου πέρα από το ορατό τούτο κόσμο.
Μιχ. Σταυριανάκης
Πρωθιερεύς