Κι έτσι κύλησαν σαράντα χρόνια. Όπως το νερό. Ένας μικρός κόσμος, αλλά μεγάλος σε σκέψεις και όνειρα πέρασε, κάποιοι άφησαν τη σφραγίδα τους απλά, άλλοι συνεχίζουν και η επικαιρότητα δίνει τη συνέχει για το μέλλον.
Στο αφιέρωμά μας αυτό δεν μπορούν να λείψουν και κάποιες δηλώσεις σε ανύποπτο χρόνο εκλεκτών συνεργατών, που σήμερα διακρίνονται σε πολλούς τομείς επιχειρηματικής δράσης. Οι αναφορές έχουν επίκεντρο τα γραφεία και τα τυπογραφεία των «Ρ.Ν.» στη γωνία των οδών Τομπάζη και Τσαγρή κοντά στη Μητρόπολη. Ο πρώτος τυπογράφος των «Ρ.Ν.» ο Γιάννης Δατσέρης είχε πει κάποτε σε ρεπορτάζ της Μαρίνας Μουδριανάκη: «Εκείνη την εποχή δεν είχαμε δυστυχώς τα μέσα για την άνετη έκδοση της εφημερίδας, δεν υπήρχαν διαφημίσεις και τα έσοδα ήταν μειωμένα. Όλη η προσπάθεια ήταν σε έπαινο του κ. Γιάννη Χαλκιαδάκη που εργαζόταν σκληρά για να μπορέσει να κρατηθεί η εφημερίδα. Όλοι μας αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Δουλεύαμε από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 4.00 το άλλο πρωί, ήταν η πιο ενημερωμένη εφημερίδα. Ήμασταν όλοι αγαπημένοι μεταξύ μας.
Ήταν Σάββατο πρωί το 1967 όταν πήγα στο τυπογραφείο και το βρήκα κλειστό ενώ ένας χωροφύλακας ήταν έξω από την πόρτα. Είχε γίνει το πραξικόπημα. Ο κ. Γιάννης Χαλκιαδάκης συμμετείχε στην επιτροπή αντιβασιλικού αγώνα μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες.
Την ημέρα που συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή είχε έρθει το πρωί απ΄ την εφημερίδα, μου άφησε την ύλη και μου ζήτησε να την τυπώσω μόνος μου. Την άλλη μέρα ήρθαν οι ασφαλίτες, με οδήγησαν και εμένα στο τμήμα μαζί με τη σύζυγό του όπου παραμείναμε κρατούμενοι μια μέρα μέχρις ότου συλληφθεί ο διευθυντής των «Ρ.Ν.». Με την επανέκδοση της εφημερίδας το Νοέμβριο του 1974 με κάλεσε ο κ. Γιάννης Χαλκιαδάκης να αναλάβω την έκδοση, αλλά υπήρχαν λόγοι που δυστυχώς δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω την ωραία συνεργασία μας…».
Συνέχισε όμως ο Γιώργος Λαγουδάκης που εργάστηκε και στην πρώτη περίοδο και στην επανέκδοση των «Ρ.Ν.» από το 1974 έως το 1987. Ο κ. Λαγουδάκης λιτός αλλά τόσο παραστατικός είπε χαρακτηριστικά ότι η έκδοση των «Ρ.Ν.» σε μια δύσκολη εποχή αποτελεί μια ιστορική στιγμή που μόνο μια αναδρομή στο αρχείο μπορεί να αποδώσει τη φλόγα και το μεγαλείο της.
Αρκετά έχουν να θυμηθούν η Γλυκερία Βουλουμπασάκη, η Βαγγελιιώ Μουνδριανάκη, η Κούλα Πλατώνη-Σταυρουλάκη, η Αμαλία Χαροκοπάκη-Κυριακοπούλου, ο Αντώνης Κατιμεράς, ο Λάμπρος Πατεράκης και τόσοι άλλοι. Θα σταθούμε σε μια δήλωση που είχε κάνει σε μια επετειακή εκδήλωση η καλή φίλη Λίτσα Σαλβαράκη στη συνάδελφο τότε Μαρίνα Μουδριανάκη.
«Εγώ εκτός από το λογιστήριο ασχολήθηκα και με την αξιολόγηση των ειδίσεων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λαμπρά κείμενα που συντάσσονταν από τον ίδιο τον κ. Γιάννη Χαλκιαδάκη.».
Στην πορεία ενός αφιερώματος, ένα δημοσίευμα κατάθεση ψυχής του ίδιου του εκδότη κ. Γιάννη Χαλκιαδάκη αξίζει να υπογραμμιστεί ακριβώς επειδή τονίζει την αταλάντευτη γραμμή της εφημερίδας αναφέροντας τα εξής:
«Για κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, για κάθε σύλλογο ή επιχείρηση μια επέτειος είναι ασφαλώς ένα σημαντικό γεγονός. Πολύ δε περισσότερο για μια επαρχιακή εφημερίδα- όπως είναι τα «Ρ.Ν.» – η οποία εκδόθηκε σε μια πολύ χαλεπή περίοδο της χώρας μας για να αντικατοπτρίσει την αντίθεση του ρεθεμνιώτικου λαού στο βασιλικό πραξικόπημα και παράλληλα να στρατευθεί στη ανάπτυξη του νομού μας και την επίλυση των ποικίλων προβλημάτων του. Τα «Ρ.Ν.» και οι άνθρωποι που τα δημιούργησαν και τα υπηρετούν αισθάνονται ιδιαίτερη συγκίνηση στον εορτασμό μιάς ακόμα επετείου επειδή νιώθουν ότι έφθασαν σ΄ αυτήν απόλυτα δικαιωμένοι. Μια δικαίωση που τους προσφέρουν οι συνδρομητές και οι αναγνώστες τους, αμάχητη επιβεβαίωση της οποίας αποτελεί ο συνεχής ανοδικός δείκτης της κυκλοφορίας τους. Το γεγονός ότι τα Ρεθυμνιώτικα Νέα τιμούν σήμερα περισσότεροι αναγνώστες που τα διαβάζουν κάθε μέρα μαζί με την καταξίωση που έχουν κερδίσει από τους ανθρώπους του πανελλήνιου τύπου ότι είναι μια από τις εγκυρότερες και αρτιότερες περιφερειακές εφημερίδες αποτελούν σημαντική κατάκτηση για την οποία αισθάνονται την υποχρέωση γι άλλη μια φορά να εκφράσουν τη βαθιά τους ευγνωμοσύνη προς όλους. Η ιστορία αυτής της εφημερίδας στη μέχρι σήμερα διαδρομή της σημάδεψε και σημαδεύτηκε από την ιστορία της χώρας μας και από την ιστορία και τα γεγονότα της μικρής περιοχής στην οποία κυκλοφορεί επιδιώκοντας πάντα να αντικατοπτρίζει πιστά τ συναισθήματα των κατοίκων της. Σε μια από τις μαύρες στιγμές της στην περίοδο της Απριλιανής Δικτατορίας διέκοψε την έκδοσή της για επτά χρόνια και διατράνωσε έτσι την αντίθεσή της με το απολυταρχικό καθεστώς με τη γλώσσα της σιωπής.
Τα «Ρ.Ν.» έμειναν πάντα πιστά στις δημοκρατικές αρχές τους και στην αυστηρή τήρηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Τάχτηκαν από το πρώτο τους φύλλο στο δημοκρατικό χώρο και παρέμειναν αμετακίνητα σ΄ αυτόν. Πάντοτε όμως με ανεξαρτησία γνώμης την οποία υπεράσπισαν ανυποχώρητα.
Παράλληλα υπηρέτησαν με πραγματικό πάθος την πρόοδο και την ανάπτυξη του νομού Ρεθύμνης. Δεν υπήρξε ρεθυμνιώτικο θέμα στον οποίο να μην αυτοεπιστρατευθούν για την προβολή και την επίλυσή του. Δεν υπήρξε επίσης στο νομόο μας στόχος ανάπτυξης και να μη βρεθούν τα «Ρ.Ν.» στην εμπροσθοφυλακή του.
Σε πολλές ακόμα περιπτώσεις η εφημερίδα μας δεν περιορίσθηκε να συστρατευθεί στην κατάκτηση του οποιουδήποτε στόχου. Υπήρξαν θέματα όπως η τουριστική ανάπτυξη του Ρεθύμνου, η δημιουργία ναυτιλιακής εταιρείας και πολλά άλλα στα οποία τα «Ρ.Ν.» ενέπνευσαν τα οράματα τα οποία καλλιέργησαν στη συνέχεια και τα στήριξαν μέχρι την υλοποίησή τους. Αυτά σε μια επί τροχάδην αναφορά. Το εγχείρημα της έκδοσής τους ήταν απαλλαγμένο οποιουδήποτε επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Και αυτό το βεβαιώνει το γεγονός ότι η εφημερίδα αυτή δεν δυσκολεύτηκε το 1967 να «κατεβάσει ρολά» για να μην εξαναγκαστεί να υπηρετήσει το καθεστώς της δικτατορίας. Το επιβεβαιώνει ακόμα το γεγονός ότι η επανέκδοσή τους μετά την μεταπολίτευση το 1974 οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην έντονη κοινωνική και πολιτική πίεση που ασκήθηκε από τους εκπροσώπους του Ρεθύμνου στη σύσκεψή του Ideon τον Οκτώβριο το 1974. Με πιο απλά λόγια η εφημερίδα γεννήθηκε σε μια περίοδο που η δημοκρατία στην Ελλάδα βρέθηκε σε δοκιμασία. Με αυτή την προϊστορία τα «Ρ.Ν.» έγιναν ένα κομμάτι της ζωής του ήθους και της ανάσας του κάθε Ρεθυμνιώτη που ζει στη μικρή μας πολιτεία και τα χωριά του νομού μας ή κατοικοεδρεύει απόδημος στην αλλοδαπή ή την ημεδαπή. Αυτό είναι το σημαντικό έπαθλο που νιώθουμε σήμερα ότι μας απέμεινε ο απλός ανώνυμος αναγνώστης για την παρρησία και την τόλμη με τα οποία υπηρετήσαμε αυτόν και τα προβλήματα του νομού μας σε όλα τα χρόνια της έκδοσής μας. Του εκφράζουμε απέραντες ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη και τον διαβεβαιώνουμε ότι με τις ίδιες αρχές θα συνεχίσουμε και στο μέλλον.
Είναι πράγματι μεγάλη τιμή σε μια εφημερίδα να τις εμπιστευθούν οι άνθρωποι ενός ολόκληρου νομού την έκφρασή τους. Και πολλή περισσότερο όταν ο νομός αυτός είναι το Ρέθυμνο».
Στις αρχές της δημοκρατίας και της πολυφωνίας βασίζεται η συνέχεια των «Ρ.Ν.» σε μια ακόμα δεκαετία που ανατέλλει.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει σε ένα δικό του σχόλιο που δημοσιεύτηκε παλαιότερα ο κ. Μανόλης Χαλκιαδάκης άξιος συνεχιστής του έργου ενός σημαντικού πατέρα «…Στις πρώτες δεκαετίες της ζωής των «Ρ.Ν.» η πολλαπλότητα των ΜΜΕ συνιστούσε αίτημα-διεκδίκηση που ικανοποιούμενη διαμόρφωσε σταδιακά από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και εξής μια νέα πραγματικότητα. Καθώς μια νέα τομή ανοίγετε στο χώρο της ενημέρωσης, διαχωρίζοντας τα έντυπα ΜΜΕ με κριτήριο όχι πλέον κομματικό αλλά ποιοτικό (αφενός λαϊκιστικά-σκανδαλοθηρικά, αφετέρου έγκυρα σοβαρά) τα «Ρ.Ν.» σεβόμενα τους αναγνώστες τους και τιμώντας την ιστορία τους μπορούν να διεκδικήσουν και διεκδικούν δικαιολογημένα θέλω να πιστεύω τον χαρακτηρισμό της ποιοτικής εφημερίδας. Η ηλικία των «Ρ.Ν.» βρίσκεται πολύ κοντά στη δική μου για πολλούς μια ηλικία δύσκολη. Αλίμονο όμως σε όποιον ενδίδει στην κρυφή γοητεία της ευκολίας».
Αξίζει όμως να αφιερώσουμε και ένα μέρος στα προβλήματα του τόπου που μέσα από τα «Ρ.Ν.» βρήκαν διέξοδο.
Για να τονίσουμε περισσότερο την ευθύνη που νιώθουμε οι σημερινοί συνεργάτες για τη μελλοντική πορεία της εφημερίδας μας.
ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ
Λεζάντες φωτογραφιών:
1η: Το πρώτο τεχνικό τιμ των «Ρεθεμνιώτικων Νέων». Από αριστερά οι στοιχειοθέτριες Αμαλία Χαροκοπάκη, Βαγγελιώ Μουνδριανάκη, Κούλα Σταυρουλάκη, Αντώνης Κατιμεράς, Γλυκερία Μπουλουμπασάκη και ο μαρμαράς Γιάννης Δατσέρης. Πίσω ο Νίκος Πατεράκης, εισπράκτορας των «Ρ.Ν.»
2η: Μιά ακόμα φωτογραφία με τους πρώτους συνεργάτες των «Ρ.Ν.»: Μιχάλης Δουλγεράκης, Γιάννης Δατσέρης, Κούλα Σταυρουλάκη, Αμαλία Χαροκοπάκη και Λίτσα Σαλβαράκη
3η: Μια αναμνηστική φωτογραφία το 1967 λίγο πριν από την Απριλιανή Δικτατορία. Ο κ. Γιάννης Χαλκιαδάκης με τον προϊστάμενο του τυπογραφείου κ. Γιώργο Λαγουδάκη και το τιμ των στοιχειοθετριών μας
4η: Ο κ. Γιάννης Χαλκιαδάκης ήθελε να είναι πάντα κοντά στους εργαζόμενους