ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ 1945
Ένας νέος με θέληση με αυταπάρνησιν, με αυτοθυσίαν, με πατριωτισμόν, με θάρρος, με σύνεσιν με αλτρουισμόν, με γενναιοψυχίαν
Όποιος τον γνώριζε μέσα σ’αυτά διαβλέπει το χαρακτήρα του. Ένα χαρακτήρα πραγματικά αδάμαστον, καθαρώς Ελληνικόν,.
Τους πάντας αγαπούσε, τους πάντας συνεπόνει και για τους πάντας ενδιαφέρετο όσο μπορυσε.
Γι’ αυτό όλοι τον αγαπούσαν προϊστάμενοι και υφιστάμενοι του και όλοι με βλέμμα συμπάθειας τον έβλεπαν μόλις θα τον εγνώριζονκαλά, γιατι για να γνώριζε κανείς τον χαρακτήρα του αξέχαστου Πατρικαλάκι θα’πρεπε να τον πλησιάσηπρώτα να τον συναναστραφή και νατον παρακολουθήσει στη δουλειά του, γιατιλιγομήλιτος, πράος, σοβαρός και αξιοπρεπής όπως ήτο δεν άφηνεν να εξωτερικευθεί εις οποιονδήποτε και αμέσως ο πλούτος των συναισθημάτων που πλημμύριζε την ψυχήν του.
Δια τον λόγον αυτόν και η δόξα που φτερουγίζει πάντα πάνω από τον Εθνικόν μας Στρατό παντού μα ιδιαιτέρως στις κορφές των Μακεδονικών μας βουνών μόλις τον επλησίασεν τον εγνώρισε, τον συνεπάθησε, τον εξετίμησε και ΄θέλησε να τον πάρει κοντά της για να τον βάλει κι αυτόν σαν διαμάντι στο Πάνθεον των Ηρώων μας που προσωπικά τηρεί.
Και τη νύκτα της 15 προς την16 Νοεμβρίου 1947 βρήκε τον ένδοξον θάνατον στο 1271 ύψωμα απ’εξω από την Κλεισούρα πολεμώντας κατά των εθνοπροδοτών και υπερ της ακεραιότητος της Πατρίδος μας.
Αξέχαστε Δημήτρη!
Το Δαιμόνιο του Πατριωτισμού σου δεν σε άφησεν να ζήσεις την ήσυχη ζωή του πολίτου εξασκώντας το επάγγελμα του Δασκάλου που σαν κληρονομικόεπάγγελμα της οικογενείας σου είχες και σύ διαλέξει, αλλα προτίμησες το επάγγελμα του ΈλληνοςΑξ/κου αποδεχθείς την μονιμοποίησιν σου στο στράτευμα.
Τοιουτοτρόπως καταταγείς στο 591Τάγμα Πεζικού την 13-3—1947 και τοποθετηθείς στο 2οΛόχο εξηκολούθησες να υπηρετείς και να προσφέρεις τις πολύτιμες εθνικές υπηρεσίες σου στη πατρίδα μας μέχρι της νυκτός της 15 Νοεμβρίου 1947 που οι προδότες της Ελλάδας μας, οι πουλημένοι στο Σλαβισμό Εαμο – κουμμουνισταί, δήθεν «Δημοκρατικοί» Έλληνες, εκμεταλλευόμενοι την πυκνή ομίχλη και το σκοτάδι της νυκτός εκείνης, επετέθησαν με λύσσα εναντίον του 1271 υψώματος που κατείχες με τους ολίγους άνδρας σου.
Δεν έζησες όμως αξέχαστε Δημήτρη να δεις το τέλος της μάχης εκείνης, να δεις τη φθορά που έκανες στους εχθρούς μας με τα ψυχωμένα λόγια και γεμάτα πατριωτισμό που έλεγες στους στρατιώτες σου και με τις χειροβομβίδες που όρθιος μπροστά απ’ το χαράκωμά του έριχνες άφοβα εναντίον των απεργαζομένων την καταστροφήν της πατρίδος μας που πολυάριθμοι και καλά οπλισμένοι ως ήταν, σ’είχαν πλησιάσει πολύ λόγω της πυκνής ομίχλης.
Δεν εζησες να δεις την πανωλεθρία που έπαθαν οι συμμορίαιπερι τα ξημερώματα της 16-11-47 όταν οι στρατιώται σου ενισχυθέντες έκαμαν, αφηνιασμένοι κυριολεκτικώς μια ηρωική τρομερή και θυελλώδη εξόρμησιν και εξηνάγκασαν τους εχθρούς μας να τραπούν εις άτακτονφυγήν με πάρα πολλές απώλειες.
Δεν έζησες, λέγω, να δείς με ποιο τρόπο στρατιώται και συνάδελοί σου Αξ/κοιεξεδικήθησαν τον πρόωρο χαμό σου και να δεις και συ ποσο έτρεξε το αίμα των συμμοριτών που κατάμαυρο κι αυτό σαν και την ψυχή τους είχε λερώσει την γύρω έκτασι, γιατι ..αλίμονο! μια εχθρική σφαίρα σε βρήκε στο μέτωπο και σ’άφηκενεκρόν κατά την 1ην μετά μεσονύκτιον ώρα..
Άμοιρε Δημήτρη..και σκοτώθηκες..
Σκοτώθηκες μα δεν πέθανεςγιατι οι Ήρωες δεν πεθαίνουν. Ζης και θα ζης στη θύμηση όλων μας πάντοτε!
Η ανδρεία σου, ο απαράμιλος ηρωισμός σου και ο ηρωικός θάνατός σου θα ζουν για πάντα με την Ιεράν Μνήμην σου στις ψυχές όλων ημών με τους οποίους συνεπολέμησες και έζησες στις πανύψηλες κορφές των Μακεδονικών μας βουνών και θα σε παρουσιάζωμενπάντοτε ως παράδειγμα προς μίμησίν ει στους νεώτερους, μαζί με την ευγνωμοσύνη τη δικά μας και της Μεγάλης Μάννας που έμπρακτα εξεδηλώθη από της αμέσως επόμενης του ηρωικού θανάτους σου δια της μετονομασίας του 1271 υψώματος που ηρωικώς έπεσες εις ‘ΥψωμαΑνθ/γουΠατρικαλάκηΔημήτηρ».
Ας γλυκαίνει κάπως αυτό την μεγάλην κι αγιάτρευτη πληγή που άνοιξε στις ψυχές όλων μας, μα ιδιαιτέρως των δικών σου ο πρόωρος χαμός σου.
Ας παρηγορεί τους δικούς σου το πώς έχεις συντροφιά εκεί πάνω κι άλλους πολλούς ΉρωεςΡεθύμνιους και ιδιαιτέρως τους αξέχαστους μας και προσωπικούς μας φίλους που κι αυτοί, γνήσια παλληκάρια και πραγματικοί Έλληνες σαν και σέναετιμησαμε τον ηρωικόν θάνατον την οικογένεια των και γενικότερα το Ρεθυμνον και την Κρήτην.
- Τον ανθ/γονΠορτάλιον Μάρκον που σκοτώθηκε στα υψώματα της Ναούσης και 2) τον Ανθ/γονΤζαγκαράκηνΙωαννην που σκοτώθηκε στα γειτονικά με τα δικά σου υψώματα της Γερμανίας.
Το αίμα το δικό σου και εκεινων και το ύψωμα με το όνομά σου ως και τα αλλα υψώματα και οχυρά με τα ονοματα των λοιπών Ηρώων μας Ρεθυμνίων και γενικώςΚρητών θα είναι συνδετικός κρίκος για μας Κρήτης- Μακεδονίας και μια σιωπηρά υπόσχεσης πως η Μακεδονία μας θα είναι πάντα ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Και τώρα δεν μπορούμεπαρα να χαρίσωμεν στη Ιεραν Μνήμην σου δύο στίχους που Σου ταιριάζουν:
«Δεν θέλησεν η Μοίρα Σου την Νίκη να χαρής
Ν’ ακουσης και τα σήμαντρα μιας χαρωπής Ειρήνης.
Μα.. και αν τώρα έφυγες μπορείς
Δακρυ του πόνου μας να δης
Και Δάκρυ ευγνωμοσύνης!
Κι αν τ’ όνομά Σου αξέχαστο
Κι ατίμητο θ’ανηκει
Στην Ιστορία, Σύμβολο για μας, παντοτεινό
Μετα φτερά της άγγελμα χαρμόσυνο η Νίκη
Θα Σου το φέρει σύντομα ψηλά στον Ουρανό!
ΓΡ. ΣΑΡ..