Κρητική Επιθεώρηση 24/02/1981
Το Ρέθυμνο σαν κοινωνία, ανάμεσα στ’ άλλα προτερήματα του, έχει και τούτο.
Να μην ξεχνά τους ανθρώπους που σαν δημόσιοι λειτουργοί -σ’ οποιαδήποτε
υπηρεσία- πέρασαν από δω κι υπηρέτησαν το τόπο.
Ανάμεσα τους εκλεκτούς που έζησαν και πρόσφεραν πολλά στο κοινωνικό σύνολο
του Ρεθέμνου, ένας εκλεκτός, διαλεκτός κι αξιοσέβαστος πνευματικός άνθρωπος, ήταν και
ο Δημήτρης Καστρίτσης, που πέθανε τον περασμένο Δεκέμβρη, στην Αθήνα.
Ένας από τους έξι γιους του παπά Καστρίτση -κι ένα από τα εννιά του παιδιά-
γεννήθηκε το 1904 στο χωριό Δάφνη Ευρυτανίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στο Καρπενήσι κι
ήλθε μεταξύ των πρώτων στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έδωσε
εξετάσεις.
Αργότερα για ν’ απαλλάξη τους αδελφούς του, που είχαν καταφύγει στην Αμερική
από τα έξοδα των σπουδών του, ώστε να μπορέσουν να τα διαθέσουν για την
αποκατάσταση των τριών αδερφάδων του, έδωσε εξετάσεις και ήλθε από τους πρώτους
πάλι, όταν προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την πρόσληψη τελωνειακών υπαλλήλων.
Υπηρέτησε σαν υπάλληλος στο τελωνείο Πειραιώς, στο τελωνείο Αεροδρομίου 10
χρόνια στα Χανιά και 8 στο Ρέθυμνο.
Την υπόλοιπη υπαλληλική σταδιοδρομία του, την έκανε στην διεύθυνση Πειραιώς
σαν γενικός γραμματέας διευθύνσεως τελωνείων και στο τελωνείο Αθηνών.
Ανέβηκε όλη την κλίμακα της υπαλληλικής ιεραρχίας και αξιώθηκε να ζήσει και 15
έτη συνταξιούχος.
Στη ζωή του τη συζυγική είχε την ευτυχία να μοιραστεί τις χαρές και τους κόπους με
την εξαίρετη κυρία Πολυτίμη.
Μαζί οι δυο τους, αποτελούσαν ένα ξεχωριστό ιδεώδες ζευγάρι πρότυπο συζύγων
και γονέων.
22 μέρες πριν έλθουν στην Κρήτη απόκτησαν το μοναχοπαίδι τους τον Κώστα που
αξιώθηκαν να δουν τακτικό καθηγητή του πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη -με λαμπρές
σπουδές στο εξωτερικό- οικογενειάρχη και πατέρα.
Μα κείνο που θα θυμάται πάντα το Ρέθυμνο με αγάπη πολύ από το Δημήτριο
Καστρίτση είναι η ακέραια φωτισμένη και πνευματική προσωπικότητα του. Σαν
προϊστάμενος άφησε εποχή. Πάντα κοντά στους υφισταμένους του, με αγάπη και στοργή
πατρική, άφησε ίχνη βαθιά στις καρδιές των.
Δίκαιος και καλός συνετός και πράος, γεμάτος καλοσύνη κι ανωτερότητα σύγχρονος
και συνάμα σοφός και δυνατός εργάτης του καλού που υπηρετούσε, σ’ όλες τις εμφάσεις
της ζωής του, σαν γνήσιος αληθινός Χριστιανός που ήταν σαν σωστός πνευματικός
άνθρωπος.
Με συνέπεια κι αφοσίωση πολλή αθόρυβα και σεμνά, δούλεψε σ’ όλους τους
τομείς της χριστιανικής κινήσεως π’ ανθούσε στο περιβάλλον της πόλης μας και πρόσφερε,
στα νιάτα και στο προνοιακό έργο πολλά. Μαζί με την ακούραστη και αντάξια σύζυγο του
κ. Πολυτίμη.
Με το άκουσμα του θανάτου, του αειμνήστου Δημ. Καστρίτση ήλθαν σαν μνήμες
στη σκέψη, ώρες αξέχαστες στιγμές ανάστασης, πνευματικής κι εποικοδομητικής
έμπνευσης, κοντά στον ανώτερο κείνο άνθρωπο και την υπέροχη σύζυγο του, μέσα στο
πνευματικό κέντρο που είχε δημιουργήσει στο σπίτι της, η αείμνηστη Ευαγγελία
Μαρακουδάκη, σαν πρωτοπόρος, μιας πνευματικής δουλειάς που άφησε ίχνη βαθιά, στις
καρδιές μας και χάραξε τη μετέπειτα της ζωής μας πορεία.
Το φωτεινό παράδειγμα του Δημητρίου Καστρίτση, σαν συζύγου, πατέρα, κρατικού
λειτουργού και κοινωνικού εργάτη με λίγα λόγια, σαν γνήσιου χριστιανού, π’ είχε κάνει όλη
τη ζωή του και του σπιτικού του, φως Χριστού, αξίζει να εμπνέει τους σύγχρονους νέους. Το
πέρασμα τέτοιων ανθρώπων απ’ τη ζωή και τον τόπο, πάντα αφήνει πίσω ίχνη βαθιά και
δεσμούς ακατάλυτους.
Στην αξιότιμη κυρία Καστρίτση, όπως και στον διακεκριμένο κ. Κωστ/νο Καστρίτση
και την οικογένεια του, θερμά συλλυπητήρια που θαρρώ πως βγαίνουν μέσα απ’ την
καρδιά ολάκερης τούτης της μικρής πολιτείας, που τόσο αγάπησαν και τους αγάπησε -και
στον αείμνηστο νεκρό τους, μια ευχή: Να είναι αιώνια αναπαυμένος κι η μνήμη του να
χαράζει δρόμους φωτεινούς στις καρδιές κείνων που τον γνώρισαν.
Ειρήνη χ. Γ. Παπαδάκη