O κ. Γιώργος Εκκεκάκης αποτελεί την έκπληξη στην τοπική μας κοινωνία κι ένα φωτεινό παράδειγμα ουσιαστικής προσφοράς μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ενώ γαλούχησε γενιές στο ιδεώδες του αθλητικού πνεύματος , υπηρετώντας τη Μέση Εκπαίδευση ,από κάποια στιγμή και μετά έγινε η πλέον αδιαμφισβήτητη πηγή τοπικής ιστορίας χάρις στα πολύτιμα κείμενα που εξασφάλισε μετά από κοπιώδεις αναζητήσεις και δαπανηρότατες θυσίες για την απόκτησή τους
Ο ίδιος μας έχει δώσει επίσης δείγματα στον εικαστικό τομέα με εξαιρετικές αγιογραφίες και σχέδια από γωνιές του Ρεθύμνου που δεν υπάρχουν. Αλλά ο κ. Εκκεκάκης με υπομονή αποτύπωσε στο χαρτί τις περιγραφές των περιηγητών και μας έδωσε τις εικόνες αυτές.
Προσωπικά εξάλλου βρίσκουμε στο πρόσωπό του έναν πολύτιμο συνεργάτη όταν θέλουμε να διασταυρώσουμε κάποιο στοιχείο που προκύπτει από τις έρευνές μας Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο κ. Εκκεκάκης αποτελεί επίσης πρότυπο αγνού και ανιδιοτελούς Ρεθεμνιώτη που ευχαρίστως μοιράζεται τις γνώσεις και το υλικό του αν πρόκειται για μια σοβαρή εκδήλωση που προβάλλει την ιστορία του τόπου. Κι ποτέ δεν άφησε να εννοηθεί ότι θάθελε, αλλά δεν μπορεί να μοιραστεί με άλλους, το υλικό που με κόπο και σοβαρές δαπάνες απέκτησε Αυτό αποδεικνύουν και τα κείμενα που λαμπρύνουν κατά καιρούς τον τοπικό τύπο και δίνουν απαντήσεις σε πολλά από τα άγνωστα σημεία της τοπικής ιστορίας
Θυμόμαστε με πόση προθυμία πήρε μέρος στις εκδηλώσεις Τύπου με σπάνιες φωτογραφίες και κείμενα για το Αρκάδι αλλά και σε άλλες σπουδαίες διοργανώσεις , χωρίς να επιβαρύνει , χωρίς να ζητήσει τίποτα. Και τις ξεναγήσεις του στο θέμα ακόμα τις θυμούνται οι ευτυχείς που τις παρακολούθησαν μικροί και μεγάλοι.
Στο σπίτι του , όπου περνά τις μέρες του γεμάτες από ενδιαφέροντα με την εξαιρετική του σύζυγο και επίσης εκπαιδευτικό και ερευνήτρια σε ότι αφορά το Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνου κ. Μαριέττα, ο κ. Γιώργος Εκκεκάκης συνεχίζει το ερευνητικό του έργο , πλουτίζοντας σε τακτικά διαστήματα με κάτι σημαντικό το μεγάλης σπουδαιότητας αρχείο του.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΛΑ
Γνωστός για τη σεμνότητά του ο κ.Εκκεκάκης δεν θέλει να μιλά για τον εαυτό του. Και σχεδόν εκμαιεύσαμε τις απαντήσεις του σε ερωτήματά μας για το σημερινό πορτραίτο που σας παρουσιάζουμε…
Μόνο όταν αναφέρεται στους δικούς του ανθρώπους φωτίζεται το πρόσωπό του .
«Γεννήθηκα,άρχισε την αφήγησή του, στο Ρέθυμνο (κλινική Λυράκη) το 1934. Μέχρι 6 χρονών έζησα στο χωριό Μαρουλά, μέσα στο σχολείο όπου υπηρετούσαν οι δάσκαλοι γονείς μου. Ήρθαμε στο Ρέθυμνο το 1940, όπου πρωτογράφτηκα απευθείας στη Β΄ τάξη (Καμαράκι) ως …ειδική περίπτωση. Δυο μήνες μετά την εγγραφή μου, εγκαταλείψαμε το ωραίο σπίτι μας στην πόλη και καταφύγαμε στην Πηγή, σε μια αποθήκη του εκ μητρός παππού. Εκεί έζησα την κατάληψη της Κρήτης και την Κατοχή, εκεί έβγαλα τις 4 πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Εκείνη η τετραετία με σημάδεψε, αλλά και – αργότερα – με βοήθησε να ωριμάσω.
-Πως συνεχίσατε τις σπουδές σας και γιατί επιλέξατε τη Φυσική Αγωγή;
-Επανήλθαμε στο Ρέθυμνο το 1944, όπου συμπλήρωσα τις εγκύκλιες σπουδές μου το 1953. Η επιλογή της Φυσικής Αγωγής έγινε από πολύ νωρίς και συνειδητά. Ήμουν αρκετά καλός σε διάφορα αγωνίσματα στίβου και το εκμεταλλεύτηκα, γνωρίζοντας ότι ως γυμναστής θα είχα χρόνο για τα δικά μου διαφέροντα.
-Θα πρέπει να είσασταν καλός μαθητής. Γιατί δεν ακολουθήσατε μια θεωρητική επιστήμη που θα ήταν πιο κοντά στα τωρινά σας ενδιαφέροντα;
– Ως μαθητής δεν ήμουν κακός, αλλά είχα κακή σχέση με το σχολείο. Άρχισα να διαβάζω, στοιχειωδώς, μετά τα 16. Μέχρι τότε διάβαζα μανιωδώς όλα τα άλλα, εκτός από τα σχολικά βιβλία.
ΕΙΔΗΣΗ Ο ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
-Πως ξεκίνησε η καριέρα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής;
-Ως Γυμναστής πρωτο-υπηρέτησα στην Έδεσσα (1959-1963), μετά την αποστράτευσή μου. Φεύγοντας, προτάθηκε ακόμα και η ανακήρυξή μου ως επίτιμου δημότη Έδεσσας!
-Δεν μας κάνει εντύπωση. Η αγάπη των μαθητών σας κι εδώ κρατάει πάντα το ίδιο αμείωτη μαζί με το σεβασμό τους Είναι φυσικό να κερδίσατε κι εκεί την τοπική κοινωνία. Η τοποθέτησή σας εδώ τι απήχηση είχε ;
– Ο διορισμός μου στο εδώ Γυμνάσιο το 1963 έγινε είδηση ακόμα και στον αθηναϊκό τύπο.
-Και πότε αρχίζει η μανία της συλλογής;
-Δεν ξέρω αν υπήρξα ποτέ μανιώδης συλλέκτης. Είχα, πάντως, συνειδητοποιήσει νωρίς την αρνητική έννοια της λέξης «μανιώδης» και πάντα προσπαθούσα να το ελέγχω.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΕΣ
-Πότε αρχίσατε την ενασχόληση με την αγιογραφία;
-Με την αγιογραφία άρχισα στις αρχές της 10ετίας του 1970 και ασχολήθηκα επί 20 χρόνια. Όλα τα έσοδα αφιερώθηκαν για τη συλλογή κρητικών βιβλίων από δημοπρασίες.
Στη ζωγραφική υπήρχε μια ευχέρεια (όχι ταλέντο). Ό,τι έγινε .. έγινε.
-Σκέφτεστε να εκδώσετε τα σχέδιά σας; Αναφέρομαι στην ενότητα με τα ιστορικά θέματα που αποτυπώνουν γωνιές που έχουν χαθεί.
-Δεν θεωρώ τα έργα μου άξια έκδοσης.
-Αλήθεια τι σας οδήγησε στην ιστορική έρευνα;
-Στην έρευνα της τοπικής ιστορίας με ώθησε η συνειδητοποίηση της απύθμενης άγνοιάς μας. Αυτή η άγνοια οφείλεται σε συγκεκριμένες ιστορικο-πολιτικές συγκυρίες που δικαιολογούν το πράγμα, αλλά μέχρις ενός ορίου. Και πάλι καλά που οι νέοι μας έχουν ενδιαφέρον για το παρελθόν του τόπου.
Οι κινήσεις τους για το Βενετσιάνικο Ρολόι δείχνουν αυτό το ενδιαφέρον, όμως υπάρχει ο κίνδυνος το αποτέλεσμα να μην είναι ανάλογο του μνημείου.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ …
Με την ευκαιρία: Ας μην ξεχνούμε ότι ο μόνος που σκέφτηκε να φωτογραφίσει το συγκεκριμένο μνημείο ήταν ένας Γερμανός στρατιωτικός των δυνάμεων κατοχής! Εμείς το γκρεμίσαμε χωρίς καν να το φωτογραφίσομε. Το ίδιο συνέβη με της Άμμος την Πόρτα, τους Τέσσερις Μάρτυρες κλπ. κλπ. Η έλλειψη της από μέρους μας πρόνοιας σε πολλά ήταν παροιμιώδης.
– Τι εντύπωση σας κάνει η θερμή ανταπόκριση της τοπικής κοινωνίας στην όποια προσφορά σας και η γενική αναγνώριση του έργου σας;
-Δεν ξέρω αν θα αποτιμηθεί θετικά η δική μου προσπάθεια διάσωσης και ανάδειξης των κρητικών βιβλίων, κυρίως. Αυτά που έφερα στο φως μπορεί να μην ανατρέπουν την Ιστορία μας, όμως βοηθούν στη συμπλήρωση κενών και στην αποκατάσταση λαθών.
Θα ευχόμουν προπάντων τούτο: Η παλαιοχριστιανική βασιλική που είχα την «τύχη» να υποδείξω (τον Απρίλιο του 2011) στην εδώ αρμόδια Υπηρεσία, να συνδέεται με την ματαίως επί αιώνες αναζητούμενη επισκοπική πόλη Άριον.
-Σας έχουν επηρεάσει οι αλλαγές στη φυσιογνωμία της πόλης;
-Πώς βλέπω τις αλλαγές στον οικοδομικό και κοινωνικό ιστό της πόλης; Όχι, πάντως, απαισιόδοξα, σε σχέση με άλλες πόλεις και άλλες κοινωνίες. Αρκετά διασώσαμε. Στην εξέλιξη της πολιτιστικής μας ζωής θα βοηθούσε ένας φορέας διαφύλαξης ρεθεμνιώτικων κειμηλίων και μαζί [;] ένας ειδικός φορέας έρευνας του παρελθόντος μας. Οι διάσπαρτες ιστορικές πληροφορίες θα πρέπει κάποτε να ταξινομηθούν και να κωδικοποιηθούν.
Εύα Λαδιά