ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΚΟΥΤΣΟΥΛΑΚΗΣ

ΠΕΝΘΗ

Την π. Δευτέραν απέθανεν και εκηδεύθη την επομένην εις το χωρίον
του Άγιος Γεώργιος Ρεθύμνης ο σεμνός και ενάρετος οικογενειάρχης
Γεώργιος Ι. Κουτσουδάκης
Κατά την κηδεία του η διδασκάλισσα κ. Αγάπη Γ. Βαρούχα
εξεφώνησεν τον κατωτέρω επικήδειον λόγον:
Μακαρία η οδός εν η πορεύης σήμερα αγαπητέ μας Γιωργάκη.
Έφυγες από κοντά μας σιωπηλά κι αθόρυβα, όπως ήσουν πάντα
σιωπηλός και γαλήνιος για να μεταβής στον αιώνιον χώρον τον οποίον
τόσο χριστιανικά προετοιμασίες! Γιατί ολόκληρη η ζωή σου στον
μάταιον και προσωρινόν τούτον κόσμον ήταν μία προεισαγωγή για την
αιωνιότητα.
Υπήρξες το πρότυπον της ανθρωπιάς και η προσωποποίησις της
αρετής. Ποτέ δεν ξεστόμισες λόγο πικρό από τα χείλη σου, από τα οποία
μόνο μέλι μπορούσε να ρέη.
Ήσουν ο άνθρωπος φτειαγμένος στα μέτρα που φαντάσθηκε ο Θεός
κατά την θείαν Δημιουργίαν.
Πάντα γλυκομίλητος, πάντα υπομονετικός, πάντα ανεκτικός και
ανεξίκακος. Η λογική κυβερνούσε κάθε σου ενέργεια και η πραότης σου
ωμόρφαινε τα διαβήματά σου! Τίμιος και σταθερός στις συναλλαγές σου,
ηθικός και ευσυνείδητος στην υπηρεσία σου ως αγροφύλακας που επί
σειράν ετών διετέλεσες.
Οικογενειάρχης τέλειος. Πρότυπον του καλού συζύγου του καλού
πατέρα, του στοργικού παππού.
Και σ’ όλους αυτούς άφησες κενόν δυσαναπλήρωτον. Θρηνεί
σπαρακτικά η αφοσιωμένη σου σύζυγος γιατί ετούτη τη φορά δεν

πρόλαβε να σε τρέξη στην κλινική –όπως δεκάδες φορές τον τελευταίο
καιρό είχε κάμει.
Θρηνούν τα ξενιτεμένα παιδιά σου γιατί δεν βρέθηκαν κοντά σου,
να σου σφαλίσουν τα μάτια την τελευταία σου στιγμή.
Τουλάχιστον δεν φαντάσθηκες τα αθώα παιδικά δάκρυα που θα σου
χύνουν σήμερα ποτάμι, τα εγγονάκια σου που τόσο λάτρευες.
Ένα μονάχα διάλεξες να ‘χης δίπλα σου παλληκάρι στην πάλη με το
Χάρο. Τον αξιωματικό και κουνιάδο Συνταγματάρχη Σπύρο πού ‘ξερες
πόσο τεχνίτης ήταν στο σπαθί του στον πόλεμο κι ίσως να έβγαινε και
τώρα νικητής για να σε γλυτώση από του χάρου το δρεπάνι.
Όμως η βάσκανος μοίρα των ανθρώπων είναι τέτοια που και ο
άλλοτε ήρωας –Συνταγματάρχης λύγισε και σύ υπέκυψες σαν στάχυ που
‘γειρες χθες βράδυ το κεφάλι σου για θέρισμα γιατί σε παρακίνησε
φαίνεται η εποχή του θερισμού.
Ξέγνοιαστος κι αμέριμνος χθες το πρωί στολίστηκες για να μας
φιλοξενήσης στο πανηγύρι σας, μας αποχαιρέτησες κι έφυγες για πάντα
στο αιώνιο ταξίδι σου.
Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που σε λίγο θα σε σκεπάση. Κι ας είναι
πάντα γαλήνια η ψυχή σου, όπως ήσουν γαλήνιος και επί της εις την γην
παρουσίας σου.
Αιωνία σου η Μνήμη.