ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
Πέθανε, εις ηλικία 78 χρόνων, την 31 – 12 – 76, έπειτα από ολιγόμηνη
κατάκλιση, ο Γεώργιος Εμμ. Γυπαράκης, συνταξιούχος του ΤΕΒΕ.
Κηδεύτηκε, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Γόνος, διασταυρώσεως
εκλεκτών οικογενειών – εκ μητρός ήτο Τσουδερός – γεννήθηκε κι έζησε
μέχρι το 1950 περίπου, στο χωριό του Άγιος Βασίλειος.
Συγκαταλεγόταν μεταξύ των 2 – 3 μεγαλοκτηματιών του χωριού.
Ασχολείτο εις την επίβλεψη της καλλιέργειας των κτημάτων του. Στην
υπηρεσία της γεωργίας διατηρούσε μονίμως ξένους.
Ήτο προοδευτικώτατος. Διατήρησε κι επαύξησε το νοικοκυριό που
βρήκε από τον πατέρα του. Στ’ αρχοντόσπιτο που έστησε, διατήρησε τη
φιλόξενη παράδοση των γονέων του. Τρωγόταν ψωμί σ’ αυτό από τους
μονίμως εργαζομένους στους αγρούς και στο ποίμνιό του ζευγάδες,
ποιμένες και σκαφτιάδες αλλά και από πάμπολλους <<ξένους και
δικούς>>.
Στην καλή φήμη, την λαμπρότητα του οίκου του και την άσκηση της
φιλοξενείας, μεγάλως ανταπεκρίθη η εξαίρετη σύζυγός του, η εκ Κοξαρέ
Άννα το γένος Θεοδωράκη. Από τα χρόνια εκείνα, ασκούσε τη
φιλανθρωπία και τον αλτρουϊσμό. Ανάπτυξε παντοίου είδους κοινωνικό
έργο το οποίο επεξέτεινε κι επαύξησε στην πόλη μας αφ’ ότου
μετώκησαν εδώ, επί μία συνεχή, την τελευταία 25ετία.
Μετριόφρων, θετικός, μειλίχιος, πράος, συνεννοήσημος, και σώφρων ο
μεταστάς, απόφευγε τις επιδείξεις τις οποίες μάλιστα απεχθανόταν.
Πολύ προσγειωμένος στην πραγματικότητα. Είχε έγκυρη γνώμη επί
παντός πράγματος. Γνώμη σεβαστή στην Κοινότητα. Αγαπούσε την
αλήθεια και την υπερασπιζόταν με σθένος. Διακρινόταν για την
αντικειμενικότητα το. Στρατευθείς, έλαβε ενεργό μέρος εις τους
πολέμους 1916 – 1922. Πολλάκις, τον ακροόμαστε διηγούμενο τα
τρόπαια του στρατού μας. Εδώ, στην πόλη μας, άσκησε το επάγγελμα
του Παντοπώλου.
Εκ του ευτυχούς γάμου του απόκτησε δύο εξαίρετους υιούς, λίαν
ευδοκίμως δρώντας. Δύο λεβεντονειούς, τον Μανιό κα τον Γιάννη. Η
στοργή, οι δαψιλείς περιποιήσεις των οικείων του, και τα μέσα της
Επιστήμης που αφειδώς του παρεσχέθησαν δεν άρκεσαν ν’
αποτρέψουν το μοιραίο. Όμως, έφυγε ικανοποιημένος. Είδε, τα όνειρα
που τρέφει κάθε γονιός πραγματοποιηθέντα, στη λαμπρή σταδιοδρομία
και στην πλήρη κοινωνική αποκατάσταση των τέκνων του. Έφυγε
γαλήνιος και ειρηνικός, ως ήταν πάντα, αγαπώμενος και εκτιμώμενος
υφ’όλων.
Η Κοινωνία της πόλεως μας που εκ παραδόσεως εκτιμά και γεραίνει τα
εκλεκτά της μέλη, προέπεμψε τον εκλιπόντα εν συρροή, μέχρι της
τελευταίας του κατοικίας. Την κηδεία του ωσαύτως παρακολούθησαν
σύσσωμη η Κοινότης της γενετείρας του Αγίου Βασιλείου, πλείστοι εκ
Κοξαρέ και των πέριξ χωρίων μεταξύ των οποίων έχαιρε συμπαθειών
και εκτιμήσεως. Συλλυπούμενοι την φίλη οικογένεια και τους
πολυπληθείς συγγενείς του ευχόμεθα ελαφρό το χώμα του τάφου του.
Αιωνία η μνήμη του.
Α.Σ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1977