Γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1918 στο Άνω Μέρος Αμαρίου Ρεθύμνης Κρήτης, όγδοο από δέκα
παιδιά.
Γονείς του ο Αριστείδης Τζίτζικας και η Ελένη, το γένος Λινοξυλάκη.
Στρατεύτηκε στις 4 Απριλίου 1939 και υπηρέτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα με την
ειδικότητα του σκοπευτή αντιαεροπορικών πυροβόλων. Μετά την κατάρρευση του μετ
τώπου (10) Απριλίου 1941) επέ στρεψε στην Κρήτη και έλαβε μέρος στη Μάχη, στην
περιφέρεια της Ρεθύμνης.
Αργότερα εντάχθηκε στην Αντίσταση – Ομάδα Πετρακογιώργη και έδρασε στις περιοχές
Αμαρίου, Κέδρους, Ψηλορείτη και στην ευρύτερη περιοχή Μεσαράς.
Μετά την απελευθέρωση, επιστρατεύτηκε στο Ηράκλειο και αργότερα μετατέθηκε στο
Ρέθυμνο.
Το 1946 συνόδευσε στην Ήπειρο τον Εμμανουήλ Παπαδογιάννη ή «Παππού», ο οποίος είχε
διοριστεί εκεί ως γενικός διοικητής. Τον ίδιο χρόνο σκοτώθηκε ο πατέρας του από νάρκες.
Το Σεπτέμβριο του 1946 απολύθηκε και στις 16 Δεκεμβρίου επιβιβάστηκε στο πλοίο «The
city of Athens» με προορισμό την Αμερική, όπου έκτοτε ζει. Έχει τέσσερα παιδιά, εννέα
εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα. Εξελέγη δύο φορές (1992, 1994) πρόεδρος της Παγκρητικής
Ενώσεως Αμερικής.
Απονομές — Διακρίσεις: Το 1959 του απενεμήθη το Αναμνηστικόν Μετάλλιον Εθνικής
Αντιστάσεως 1941-1945 και το 2009 το Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατειών 1940- 1941. Το
2000 τιμήθηκε με το Οφφίκιον του Άρχοντος Δεπουτάτου από το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως και του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Αποστόλου Ανδρέα. Επίσης έχει
τιμηθεί με τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου από τον αρχιεπίσκοπο
Κρήτης.
