11 Φεβρουαρίου 1973
Από το χωρίον Βάτος Ρεθύμνου
Προσφιλέστατε και αγαπημένε μας Γεώργη Πελεκανάκη. Το χρέος μας εκπληρώνεται και μαζύ με τους δικούς σου, ήλθαμε και εμείς οι φίλοι σου να σου δώσωμεν τον τελευταίον ασπασμόν και να σε συνοδεύσωμεν στην τελευταία σου -πλέον- κατοικία, ευχόμενοι στο Θεό να είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής που θα σε δεχθή και θα σκεπάση, μακράν της ιερής γης που γεννήθηκες του χωριού σου Βάτος Ρεθύμνου Κρήτης, πάνω στην οποίαν είδαμε μαζί για πρώτη φορά το φως της ημέρας. Εδέχθης τον θάνατον από την επάρατον αρρώστεια που σε βρήκε, όπως δέχεται τον θεριστήν ο στάχυς που κλείνει από το βάρος του μεστωμένου καρπού, το απότομο θέρισμα του. Έκοψε το νήμα της ζωής σου ξαφνικά και πρόωρα ο ανηλεής και ανοικτίρμων θάνατος και δεν σε άφησε να γευθής τους καρπούς των μακροχρονίων μόχθων και κόπων σου. Και έτσι μετά βαθυτάτης λύπης των φίλων σου και της οδύνης των δικών σου, βλέπομεν και αντικρύζομεν σήμερα το μοιραίο σου πεπρωμένο. Ατυχώς, προσφιλέστατε Γιώργη μας, αι βουλαί του Κυρίου είναι ανεξιχνίαστοι. Απέρχεσαι του κόσμου τούτου ήσυχος και αναπαυμένος, πως εξεπλήρωσες ως τέλειος άνθρωπος το χρέος σου στην κοινωνία, το Κράτος και την Πατρίδα. Και ως πατέρας δε εμεγαλούργησες σε ανατροφήν και την σπουδήν των παιδιών σου αντάξια του ονόματός σου και τους αφίνεις τώρα που έφυγες το υπέρλαμπρον παράδειγμα σου, να το ακολουθήσουν και εκείνα, για τα παιδιά τους.
Τη θλιβερή αυτή στιγμή εμείς οι φίλοι σου μαζύ με τους δικούς σου, εγώ δε ιδιαίτερα Γεώργη μου που σαν αδελφός στάθηκα πλάι σου σε χαρές και λύπες και πρώτος συμμαθητής σου -σαν μια αρμάδα- κλαίμε τον αναπάντεχο χαμό σου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου.
Αθήνα 6/2/73
Μανώλης Ε. Καραβίτης