ΠΟΙΗΜΑ
Αφιερωμένο στους Ήρωες Νεκρούς που εκτελέστηκαν και ολοκαυτώθηκαν στην Άμμο των Μυσσιρίων από τους Βαρβάρους Ούνους στη Μάχη της Κρήτης ως αντίποινα για την Αντίσταση του άμαχου πληθυσμού στη λαίλαπα της Γερμανικής εισβολής
20 Μαΐου 1941
Το ποίημα απαγγέλθηκε από τον μικρό τότε οκτάχρονο μαθητή του ΔΗμ. Σχολείου Περιβολίων Αλκιβιάδη Μαυράκη σε εορτή μνήμης που έγινε στο Σχολείο τον Μάϊο του 1943. Η δασκάλα του ήταν η κα Ειρήνη Ηλιακάκη
Σταυραετοί Αθάνατοι
Λεβέντες ξακουσμένοι
Τη Δόξα Σας την άφθαστη
Την τριστετιμημένη.
Ποιος λεβέντης σαν κι Εσάς
Δεν θενά σταματήσει
Όταν ειδεί τον τάφον Σας
Για να τον προσκυνήσει.
Δεν θα κοβε δαφνόκλαδα
Στεφάνι να Σας πλέξει
Και με ευλάβεια πολλή
Στον τάφο Σας να πέσει.
Ποιο πουλί την Άνοιξη
Γυρνώντας στη φωλιά του
Δεν θα ψαλλε ποιήματα
Στο κάθε πέταγμά του.
Για σας τα’ αγέρι του βουνού
Απ’ όπου κι αν διαβαίνει
Ή από ελεύθερη γωνιά
Ή χώρα σκλαβωμένη
Θ’ αντιλαλεί τη λεβεντιά
Τη φλογερή ματιά Σας
Το βάρβαρο ξεψύχισμα
Σε κάθε πέρασμα Σας
Για Σας δεν είναι θάνατος
Όσο να ζει η πλάση
Την Μνήμη Σας την ένδοξη
Κανείς δεν θα ξεχάσει.
Αναπαυθείτε Ήρωες,
Στο Δαφνικό Σας στρώμα
Στη γη προγόνων και κλεινών
Το αγιασμένο χώμα.
Ιστορικές αναμνήσεις
16 Μαΐου 2009
Μία απάντηση στο “Αφιερωμένο στους ήρωες νεκρούς”
Ειράντα ιερωνυμάκη
Η γιαγιά μου Ειρήνη Ηλιακάκη, η δασκάλα του μικρού τότε μαθητή, που αναφέρεται, υπήρξε μια από τις γυναίκες που ο άντρας της εκτελέστηκε στην άμμο των Μυσσιριών. Εκείνη συνέχισε για πολλά χρόνια να εργάζεται στο σχολείο των Μυσσυρίων, μόνη πια στη ζωή, προσπαθώντας να μεγαλώσει τη μικρή τότε μοναχοκόρη της.