ΑΡΚΑΔΙ – ΑΡΚΑΔΙ

AΡΚΑΔΙ -ΠΡΕΒΕΛΗΣ

Αρκάδι που η θεία, η υπεράνθρωπη λάμψη σου φώτισε τα πέρατα.

Αρκάδι που εγίνηκες ψυχή ολόκληρης της Κρήτης με τον πυρσό του Γιαμπουδή.

Αρκάδι! Ποιο πνεύμα; ποια καρδιά; ποια σκέψη μπορεί να σε ξεχάσει όσο ζη η Ελλάδα, όσο ο κόσμος όλος στέκει;

AΡΚΑΔΙ -ΠΡΕΒΕΛΗΣ

Σαν κάθε ελπίδα έχει λείψει, σαν η μεγάλη πόρτα του θρυλικού Μοναστηριού ήταν ριγμένη κάτω και σαν ο θάνατος που σκορπούσαν τα Κλάουστρα και τα κελιά των ηρωικών καλογέρων κουράστηκε να θερίζη εχθρούς, ένα χέρι υπεράνθρωπο, μια καρδιά που κοιτάζει γελώντας περιφρονητικά το θάνατο και το σπασμό του, ένας Γιαμπουδής, ένας που κλειούσε μέσα του χιλιάδων ανδρών φρόνημα, μια τεράστια συνισταμένη της Κρητικής παλληκαριάς, άπλωνε το ατρόμητό του χέρι στερεό και άτρεμο, και σκόρπισε το χαμό στο γύρω εχθρό που εξαγριωμένος είχε περιζώσει τα πίσω κελιά και την πυριταποθήκη.

Ένα τράνταγμα, μια φλόγα, ένας καπνός και ο χαλασμός πήρε μαζί του τους Τούρκους, Χριστιανούς. Παιδιά, γυναίκες, γερόντοι, άντρες, πεταχτήκαν ψηλά μαζί με τη στέγη του θόλου και πέφτωντας εκάλυψαν ότι εχθρικό υπήρχε γύρω τους.

Πέθαναν οι αρνηταί της ζωής. Χίλιες φορές ο θάνατος παρά η ντροπή του σκλάβου.

Κανένας δεν ξέρει Γιαμπουδή ποια ορμή σε συνεπήρε.

Μα όποια κι αν ήταν η ορμή σ’ ανέβασε στα ουράνια. Σκαλοπάτια στο θείο ανέβασμά σου δεν είχες. Μόνον τις ψυχές των σκλάβων που πήρες μαζί σου στο χαμό μα και τις ψυχές κείνων που ζουν στα σημερινά χρόνια μας χαρούμενα και κείνων που θα ζήσουν αιώνες αιώνων στην ιερή γη του νησιού μας.

Γιαμπουδή! Το όνομά σου είναι ιερό γιατί θεμελίωσες την ελπίδα μέσα στις ψυχές των θλιμένω σκλάβων κι έκαμες τον κόσμο να ανατριχιάση και να αισθανθή το ματωμένο πόνο του νησιού μας.

Γιαμπουδή ήρωα! Γιαμπουδή Άγιε!

Ι.Δ. Μουρέλλος.

Αφήστε μια απάντηση